Ἐνθυμήσου ὅτι οὔτε αὐτὸς ὁ οὐρανὸς δὲν εἶναι καθαρὸς ἐνώπιόν σου, ὅτι οὐδὲ αὐτὰ τὰ στρατεύματα τῶν Ἀγγέλων δὲν εἶναι ἄμεμπτα ἐνώπιόν σου, ἀφοῦ μερικὰ ἐξ αὐτῶν ἐξέπεσον ἀπὸ τὴν οὐράνιον δόξαν ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας των· διὰ τοῦτο σῶσον, ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου, ἐμὲ ὁ ὁποῖος ἔχω μεγάλην ἀνάγκην τοῦ ἐλέους σου.
Ἐὰν σώσῃς ἐκεῖνον ὅστις εἶναι ἄξιος τῆς σωτηρίας, οὐδὲν τὸ ἀξιοθαύμαστον· ἐὰν ἐλεήσῃς τὸν δίκαιον, οὐδὲν τὸ παράδοξον· διότι εἶναι ἄξιος τοῦ ἐλέους σου· ἐὰν δοξάσῃς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐτήρησε τὰς ἐντολάς σου, τοῦτο οὐδόλως εἶναι σημαντικόν· διότι τοῦτο εἶναι δίκαιον· μᾶλλον εἰς ἐμὲ πραγματοποίησον τὸ θαῦμα τοῦ ἐλέους σου, διὰ νὰ δοξασθῇ διὰ τὸ ἔλεος τὸ ὁποῖον θὰ κάμῃ εἰς ἐμὲ ἡ φιλανθρωπία σου. Διότι καὶ ὁ ἱκανὸς ἰατρὸς τότε ἐπαινεῖται καὶ θαυμάζεται, ὅταν θεραπεύῃ νοσήματα ἀνίατα καὶ ἀπελπιστικὰς καταστάσεις· καὶ ὁ ἀγαθὸς βασιλεὺς τότε δοξάζεται καὶ ἐπευφημεῖται, ὅταν προσφέρῃ δῶρα εἰς τοὺς ἀναξίους. Γνωρίζεις βεβαίως τὰς ἀδυναμίας τῆς σαρκός, ἀφοῦ Σὺ τὴν ἔπλασας· καὶ τὴν γνωρίζεις καλῶς, ἀφοῦ καὶ Σὺ ἐφόρεσας τὴν σάρκα αὐτὴν καὶ τὴν ἔσωσας ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν. Διὰ τοῦτο καὶ τώρα σῶσον με ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου. Ἂς μὴ νικήσῃ ἡ ἰδική μου ραθυμία τὴν ἀπέραντον φιλανθρωπίαν σου· ἐὰν βεβαίως θελήσῃς νὰ γίνῃ κρίσις μεταξὺ Σοῦ καὶ ἡμῶν, τότε κάθε στόμα θὰ σφραγισθῇ, διότι δὲν θὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ δώσῃ πρὸς Σὲ ἀπολογίαν (Ρωμ. γ’ 19-20).
Πόσας ἀληθῶς εὐεργεσίας δυνάμεθα νὰ ὁμολογήσωμεν ἐνώπιον τῆς ἀγαθότητος σου, τὰς ὁποίας λόγοι δὲν δύνανται νὰ ἐκφράσουν; Ἐνῷ δὲν ὑπήρχομεν, μᾶς ἐδημιούργησας· καὶ ἀφοῦ μᾶς ἐδημιούργησας, μᾶς ἐπλήθυνας· μᾶς ἐσκέπασας· μᾶς ἐμεγάλωσες· ὅλα τὰ ἄλλα δημιουργήματά σου τὰ ὑπέταξας κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας μας· μετὰ ταῦτα, ὅταν παρεσύρθημεν εἰς τὴν πλάνην, μᾶς ἐξηγόρασας ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ διαβόλου μὲ τὸ αἷμά Σου· ὅταν ἀπωλέσθημεν ὡς πρόβατα, μᾶς ἀνεζήτησες καὶ μᾶς εὗρες· μᾶς ἐστήριξας· γυμνούς, μᾶς ἐνέδυσας· ταπεινωμένους, λόγῳ τῶν ἁμαρτημάτων μας, μᾶς ἐπλούτισας.
Μᾶς ἔκαμες υἱοὺς καὶ ἀδελφοὺς καὶ κληρονόμους καὶ συγκληρονόμους μετὰ Σοῦ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν· καὶ ἀπέναντι ὅλων αὐτῶν ἡμεῖς δὲν εὑρίσκομεν τὶ νὰ ἀπολογηθῶμεν· διὰ τοῦτο μὴ θελήσῃς νὰ προχωρήσῃς εἰς κρίσιν τοῦ δούλου σου· μὴ πραγματοποιήσῃς τὴν ἀπειλήν σου ἀναλόγως πρὸς τὸ μέγεθος τῶν ἁμαρτιῶν μας·