Μαΐου Α’ (1η)

✥ Τῇ Α’ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου ΙΕΡΕΜΙΟΥ.

Ψυχαὶ λιθώδεις καὶ ξέναι θείου φόβου,
Λίθοις ἀνεῖλον θεῖον Ἱερεμίαν.
Πρώτῃ ἐν Μαΐοιο λίθοις κτάνον Ἱερεμίαν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΕΓΚΩΜΙΟΝ

     

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΒΑΤΑ τοῦ Πέρσου.

Καὶ τῷ Βατᾷ τμηθέντι τὴν κάραν ξίφει,
βατὰ πρεπόντως οὐρανοῦ τὰ χωρία.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ξίφει τελειοῦται.

Φιλόσοφος κλήσει τε καὶ ἔργῳ μάκαρ,
Ὤφθης ἀληθῶς, ὦ σοφίας σὺ φίλε.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Ἡ περὶ τούτου διήγησις εὑρίσκεται καὶ ἐν τῷ χειρογράφῳ Παραδείσῳ τῶν Πατέρων. Ἐν δὲ τῷ Συναξαριστῇ τῆς Μονῆς τοῦ Διονυσίου τοῦ νέου Κοινοβίου ὁ Φιλόσοφος οὗτος ὀνομάζεται Ἰουστῖνος. Ἁρμόζουσι δὲ εἰς τὸν μακάριον τοῦτον Φιλόσοφον οἱ λόγοι τοῦ Χρυσορρήμονος, δι’ ὧν ἐπαινεῖ τὸν ἀληθῆ φιλόσοφον. «Τί γάρ ἐστι, φησί, φιλοσόφου ἴδιον; Οὐχὶ καὶ χρημάτων καὶ δόξης καταφρονεῖν καὶ φθόνου καὶ παντὸς πάθους ἀνώτερον εἶναι; … τοιοῦτος ὁ φιλόσοφός ἐστι, τοιοῦτος ὁ πλοῦτος ἐκείνου· οὐδὲν ἔχει

καὶ πάντα ἔχει, πάντα ἔχει καὶ οὐδὲν ἔχει». (Λόγ. καʹ εἰς τὴν Πρὸς Ἐφεσίους). Εἶπε δὲ καὶ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος· «ἔστι τι μύθῳ φυτὸν ὃ θάλλει τεμνόμενον καὶ πρὸς τὸν σίδηρον ἀγωνίζεται καὶ εἰ δεῖ παραδόξως εἰπεῖν περὶ παραδόξου πράγματος, θανάτῳ ζῇ καὶ τομῇ φύεται καὶ αὔξεται δαπανώμενον. Ταῦτα μὲν ὁ μῦθος καὶ ἡ αὐτονομία τοῦ πλάσματος. Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ σαφῶς τοιοῦτόν τι εἶναι ὁ φιλόσοφος, ἐνευδοκιμεῖ τοῖς πάθεσι καὶ ὕλην ἀρετῆς ποιεῖται τὰ λυπηρὰ καὶ τοῖς ἐναντίοις ἐγκαλλωπίζεται, μήτε τοῖς δεξιοῖς ὅπλοις τῆς δικαιοσύνης αἰρόμενος, μήτε τοῖς ἀριστεροῖς καμπτόμενος, ἀλλ’ ὁ αὐτὸς οὐκ ἐν τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ διαμένων· ἢ καὶ δοκιμώτερος, ὥσπερ ἐν καμίνῳ χρυσὸς εὑρισκόμενος» (Λόγ. εἰς ἑαυτὸν ἐξ ἀγροῦ ἐπανήκων).

Παρόμοιόν τι ἔπραξε καὶ ὁ ἐπὶ Δεκίου Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Νικήτας, διότι καὶ οὗτος τεθεὶς ἐπὶ κλίνης καὶ δεθείς, παρεκινεῖτο εἰς σαρκικὴν ἐπιθυμίαν ὑπό τινος πόρνης. Ὅθεν, ἵνα ἀποφύγῃ τὴν ἡδονήν, ἐθέρισε μὲ τοὺς ὀδόντας τὴν γλῶσσαν του καὶ ἔπτυσεν αὐτὴν εἰς τὸ πρόσωπον τῆς πόρνης, καθὼς ἱστορεῖ καὶ ὁ Νικηφόρος καὶ οὕτως ἐνίκησεν ὁ ὄντως φερώνυμος Νικήτας (Βλέπε «Πολιτικὸν Θέατρον» κεφ. ηʹ).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

     

✥ Ἡ Ὁσία ΙΣΙΔΩΡΑ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἐκ γῆς ἀπέπτη πρὸς μελισσῶνας πόλου,
Μέλισσα χρηστῶν πράξεων Ἰσιδώρα.

    

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΣΑΒΒΑΣ, ἐν συκῇ κρεμασθείς, τελειοῦται.

Ἤνεγκε καρπὸν πρώϊμον συκῆς κλάδος,
Τὸν χειροδέσμοις ἐκκρεμάμενον Σάββαν.

   

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τελοῦνται τὰ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καὶ συνεισέρχεται ὁ Πατριάρχης ἐν τῷ παλατίῳ, ἐκεῖθεν δὲ ἀπέρχεται μετὰ λιτῆς εἰς τὴν Νέαν Ἐκκλησίαν, ὅπου καὶ λειτουργεῖ.

Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, αὖθις τελοῦντες
ἐγκαινισμὸν προσφέρομεν καινῆς πολιτείας.

    

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Πάφου τῆς ἐν Κύπρῳ.

Πᾶσαν ἀρετὴν πρὸς ἑαυτὸν ἑλκύσας
Πράξει τὴν κλῆσιν Πανάρετος καλύπτει.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Ὁ Βίος αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας αὐτοῦ Ἁκολουθίας.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

     

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τριῶν νέων Ὁσιομαρτύρων ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΙΓΝΑΤΙΟΥ καὶ ΑΚΑΚΙΟΥ τῶν Ἁγιορειτῶν, ὧν ἡ μνήμη τελεῖται ἐν τῷ κατὰ τὴν Σκήτην τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἄθω Μαρτυρίῳ αὐτῶν.

Εἰς τὸν Ἅγιον Εὐθύμιον·

Εὐθύμιέ μοι, χαῖρε πολλάκις,
Σφαγεὶς γὰρ εὗρες τὴν ἄνω χαρὰν πρόφρων.

Εἰς τὸν Ἅγιον Ἰγνάτιον·

Τὸν Ἰγνάτιον ἄλλον ὡς ἄστρον βλέπω,
Ἐκ γῆς φαεινὸν εἰς Πόλον δι’ ἀγχόνης.

Εἰς τὸν Ἅγιον Ἀκάκιον·

Ἀρνὸς δίκην σφάττουσι, φεῦ! διὰ ξίφους,
Τὸν κλεινὸν Ἀκάκιον ἄνδρες αἱμάτων.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Ἡ κοινὴ μνήμη τῶν Ἁγίων τούτων τριῶν νέων Ὁσιομαρτύρων ἐπιτελεῖται κατὰ τὴν σήμερον, ὁπότε καὶ ἡ ἰδιαιτέρα μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ἐπὶ τῷ λόγῳ ὅτι καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι Ἅγιοι προῆλθον εἰς τὸ Μαρτύριον ἐκ τῆς αὐτῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῶν Ἰβήρων ὁρμώμενοι, ἐν Κωνσταντινουπόλει δὲ καὶ οἱ τρεῖς ἀθλήσαντες, μικρὸν ἀπέχοντες χρονικῶς ὁ εἷς ἀπὸ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ ἄλλου, πνευματικὰ δὲ ὄντες καὶ οἱ τρεῖς τέκνα τοῦ αὐτοῦ Πνευματικοῦ Πατρός, Νικηφόρου τοῦ Προδρομίτου καὶ ὑποτακτικοὶ τοῦ αὐτοῦ Γέροντος, Ἀκακίου ἐπίσης Προδρομίτου. Οὗτοι οἱ μακάριοι κατήγοντο ὁ μὲν Εὐθύμιος ἐκ Δημητσάνης τῆς Πελοποννήσου, ἀθλήσας διὰ ξίφους τῇ κβʹ (22ᾳ) Μαρτίου 1814, Κυριακῇ τῆς Βαϊοφόρου, ὁ δὲ Ἰγνάτιος ἐξ Ἐσκῆ Ζαγορᾶς (βουλγαριστὶ Στάρας Ζαγορᾶς εἰς τὴν Ἀνατολικὴν Ρωμυλίαν, σημερινὴ νότιαν Βουλγαρίαν) τελειωθεὶς δι’ ἀγχόνης τὴν ηʹ (8ην) Ὀκτωβρίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους 1814, καὶ ὁ Ἀκάκιος ἐκ Νεοχωρίου (πρ. Νίβορι) τῆς Θεσσαλονίκης, ἀθλήσας διὰ ξίφους τὴν αʹ (1ην) Μαΐου 1815.

Τὰ ἱερὰ καὶ σεβάσμια Λείψανα καὶ τῶν τριῶν τούτων Ἁγίων νέων Ὁσιομαρτύρων εἶναι ἐναποτεθειμένα εἰς τὸν ἐν τῇ Σκήτῃ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν τῇ Καλύβῃ τοῦ Ἁγίου Νικολάου ὁμώνυμον τῶν Ἁγίων Ναόν. Τὰ κατὰ πλάτος Μαρτύρια καὶ ἡ ᾀσματικὴ Ἀκολουθία αὐτῶν συνεγράφησαν εἰς τὸ ἁπλοῦν ὑπὸ τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ὀνουφρίου τοῦ Ἰβηρίτου. Τὸ ἐνταῦθα καταχωριζόμενον Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου συνεγράφη Ἑλληνιστὶ μὲ ρητορικώτερον κάλαμον ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Καισαρείας κυροῦ Μελετίου. Πάντα ταῦτα ἐξεδόθησαν τύποις ὑπὸ Ἀκακίου τοῦ Προδρομίτου, ἐν Ἀθήναις τὸ 1862. Ἐνταῦθα παρατίθεται τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου διεσκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν. Ἐπιτελεῖται δὲ καὶ ἰδιαιτέρως ἡ μνήμη ἑκάστου τοῦ μὲν Ἁγίου Εὐθυμίου κατὰ τὴν κβʹ (22αν) Μαρτίου (βλέπε ἐν τόμῳ Γʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), τοῦ δὲ Ἁγίου Ἰγνατίου τὴν ηʹ (8ην) Ὀκτωβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Ιʹ).

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΑΚΑΚΙΟΥ

    

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τριῶν νέων Ὁσιομαρτύρων ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΙΓΝΑΤΙΟΥ καὶ ΑΚΑΚΙΟΥ τῶν Ἁγιορειτῶν, ὧν ἡ μνήμη τελεῖται ἐν τῷ κατὰ τὴν Σκήτην τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἄθω Μαρτυρίῳ αὐτῶν.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Ἡ κοινὴ μνήμη τῶν Ἁγίων τούτων τριῶν νέων Ὁσιομαρτύρων ἐπιτελεῖται κατὰ τὴν σήμερον, ὁπότε καὶ ἡ ἰδιαιτέρα μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ἐπὶ τῷ λόγῳ ὅτι καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι Ἅγιοι προῆλθον εἰς τὸ Μαρτύριον ἐκ τῆς αὐτῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῶν Ἰβήρων ὁρμώμενοι, ἐν Κωνσταντινουπόλει δὲ καὶ οἱ τρεῖς ἀθλήσαντες, μικρὸν ἀπέχοντες χρονικῶς ὁ εἷς ἀπὸ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ ἄλλου, πνευματικὰ δὲ ὄντες καὶ οἱ τρεῖς τέκνα τοῦ αὐτοῦ Πνευματικοῦ Πατρός, Νικηφόρου τοῦ Προδρομίτου καὶ ὑποτακτικοὶ τοῦ αὐτοῦ Γέροντος, Ἀκακίου ἐπίσης Προδρομίτου. Οὗτοι οἱ μακάριοι κατήγοντο ὁ μὲν Εὐθύμιος ἐκ Δημητσάνης τῆς Πελοποννήσου, ἀθλήσας διὰ ξίφους τῇ κβʹ (22ᾳ) Μαρτίου 1814, Κυριακῇ τῆς Βαϊοφόρου, ὁ δὲ Ἰγνάτιος ἐξ Ἐσκῆ Ζαγορᾶς (βουλγαριστὶ Στάρας Ζαγορᾶς εἰς τὴν Ἀνατολικὴν Ρωμυλίαν, σημερινὴ νότιαν Βουλγαρίαν) τελειωθεὶς δι’ ἀγχόνης τὴν ηʹ (8ην) Ὀκτωβρίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους 1814, καὶ ὁ Ἀκάκιος ἐκ Νεοχωρίου (πρ. Νίβορι) τῆς Θεσσαλονίκης, ἀθλήσας διὰ ξίφους τὴν αʹ (1ην) Μαΐου 1815.

Τὰ ἱερὰ καὶ σεβάσμια Λείψανα καὶ τῶν τριῶν τούτων Ἁγίων νέων Ὁσιομαρτύρων εἶναι ἐναποτεθειμένα εἰς τὸν ἐν τῇ Σκήτῃ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν τῇ Καλύβῃ τοῦ Ἁγίου Νικολάου ὁμώνυμον τῶν Ἁγίων Ναόν. Τὰ κατὰ πλάτος Μαρτύρια καὶ ἡ ᾀσματικὴ Ἀκολουθία αὐτῶν συνεγράφησαν εἰς τὸ ἁπλοῦν ὑπὸ τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ὀνουφρίου τοῦ Ἰβηρίτου. Τὸ ἐνταῦθα καταχωριζόμενον Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου συνεγράφη Ἑλληνιστὶ μὲ ρητορικώτερον κάλαμον ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Καισαρείας κυροῦ Μελετίου. Πάντα ταῦτα ἐξεδόθησαν τύποις ὑπὸ Ἀκακίου τοῦ Προδρομίτου, ἐν Ἀθήναις τὸ 1862. Ἐνταῦθα παρατίθεται τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου διεσκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν. Ἐπιτελεῖται δὲ καὶ ἰδιαιτέρως ἡ μνήμη ἑκάστου τοῦ μὲν Ἁγίου Εὐθυμίου κατὰ τὴν κβʹ (22αν) Μαρτίου (βλέπε ἐν τόμῳ Γʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), τοῦ δὲ Ἁγίου Ἰγνατίου τὴν ηʹ (8ην) Ὀκτωβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Ιʹ).

    

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ τοῦ Χίου.

Τὸν Νικηφόρον καὶ θανόντα ζῆν λέγειν·
Οἱ γὰρ δίκαιοι ζῶσι κἂν τεθνηκότες.
Μαΐοιο θάνες, Νικηφόρε, πρώτῃ.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Τούτου τὸν Βίον συνέγραψεν ὁ Αἰμ. Γ. Ζολώτας. Ἀκολουθίαν δὲ αὐτοῦ ἐποίησεν ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Χίου Κύριλλος Τρεχάκης. Ἀμφοτέρων ἔκδοσις εἰς τύπον ἐγένετο ἐν Χίῳ τὸ 1907. Ὁ ἐνταῦθα καταχωριζόμενος Βίος τοῦ Ὁσίου παρελήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Χιακοῦ Λειμωναρίου», παρατίθεται δὲ διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ Μποραρίας τοῦ θαυματουρντοῦ, Ρώσου.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Σ.Ε. Κατὰ τὰς πρώτας ἡμέρας τοῦ Μαΐου, χωρὶς ὅμως νὰ καθορίζεται ἐπακριβῶς ἐν ποίᾳ, ἀναγράφεται ἐν τῷ Νέῳ Μαρτυρολογίῳ τοῦ Γερασίμου Λουκάκη (Ἀθῆναι 1905) καὶ τὸ ἑξῆς Μαρτύριον:

  

✥ Τῷ αὐτῷ μηνὶ (Μαΐῳ) τῆς Ἁγίας Ἱερομάρτυρος ΜΑΡΙΑΣ μαρτυρησάσης ἐν ἔτει 1826.

Δικαίως ἀπεστρέφεσο τὸν μιαρὸν ἐκεῖνον,
τὸν ἄπιστον καὶ ἄδικον καὶ φονευτὴν κακοῦργον.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

✥ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ