Ἰανουαρίου ΙϚ’ (16η)

Τῇ ΙϚ’ (16ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τελεῖται ἡ προσκύνησις τῆς Τιμίας Ἁλύσεως τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου Πέτρου.

Σὴν προσκυνοῦντα, Πέτρε, σειρὰν τιμίαν,
Σειρᾶς μακρᾶς λῦσόν με τῶν ἐγκλημάτων,
Σειρὴν προσκυνέω Πέτρου δεκάτῃ ἐνὶ ἕκτῃ.

Εἰς τὴν Τιμίαν Ἅλυσιν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἐγκώμιον ἔχει Νικήτας ὁ ρήτωρ, οὗ ἡ ἀρχή· «Ὡς ἡδεῖα τῆς ἡμέρας ἡ χάρις» (σῴζεται ἐν τῇ Λαύρᾳ καὶ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Διονυσίου). Ὁμοίως καὶ ἐν τῷ ἕκτῳ πανηγυρικῷ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου σῴζεται λόγος τοῦ Μεταφραστοῦ εἰς τὴν αὐτὴν Ἅλυσιν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ὅσοι τῷ τοῦ Κορυφαίου τῶν Ἀποστόλων ἔρωτι». Καὶ ἐν τῇ Ἱερᾷ δὲ Μονῇ τῶν Ἰβήρων σώζεται ὁ αὐτός, καὶ πρὸ τούτων ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ Λόγον ἐπίσης εἰς τὴν Τιμίαν Ἅλυσιν ἔχει Θεόδωρος ὁ Πρόδρομος, ὃν καὶ καταχωρίζομεν ἐν σελίδι 320.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΛΟΓΟΣ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ αὐταδέλφων ΠΕΥΣΙΠΠΟΥ, ΕΛΑΣΙΠΠΟΥ καὶ ΜΕΣΙΠΠΟΥκαὶ ΝΕΟΝΙΛΛΗΣ τῆς μάμμης αὐτῶν.

Εἰς τὸ Πεύσιππον, Ἐλάσιππον καὶ Μέσιππον·

Κἂν ὦσιν ἱππεῖς κλήσεων σημασίᾳ,
Πεζοὶ τρέχουσι τρίδυμοι πρὸς φλόγα.

Εἰς τὴν Νεονίλλαν·

Νεονίλλα γραῦς, ἀλλὰ πῦρ ἀνημμένον,
Ὥσπερ τις ἀκμάζουσα καρτερεῖ νέα.

ΠΕΥΣΙΠΠΟΣ, ΕΛΑΣΙΠΠΟΣ καὶ ΜΕΣΙΠΠΟΣ οἱ ἔνδοξοι καὶ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν ἀδελφοὶ τρίδυμοι, γεννηθέντες δηλαδὴ καὶ οἱ τρεῖς συγχρόνως ἐκ τῆς αὐτῆς κοιλίας, κατήγοντο δὲ ἀπὸ τὴν Καππαδοκίαν. Οὗτοι ἦσαν πολλὰ ἐπιτήδειοι εἰς τὴν ἱππασίαν καὶ εἰς τὸ νὰ ἡμερώνουν τοὺς μικροὺς καὶ ἀγρίους ἵππους, ὡς καὶ εἰς τὸ νὰ τρέχουν μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν κάμπον [1]. Ὅταν δὲ εἶχον μίαν ἑορτὴν εἰς τὴν πατρίδα των, καλουμένην τοῦ Νεμεσίου Διός, ἐκάλεσαν καὶ τὴν μάμμην των Νεονίλλαν διὰ νὰ συνεορτάσουν. Ἡ δὲ γερόντισσα, δεδιδαγμένη τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, διηγήθη εἰς τοὺς τρεῖς ἐγγόνους της τὴν περὶ ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ Λόγου οἰκονομίαν καὶ περιέπαιζε τὰ εἴδωλα. Ἡ διήγησις δὲ αὕτη ἔγινεν εἰς τοὺς νέους αἰτία πίστεως καὶ σωτηρίας. Διότι ταῦτα διηγουμένης τῆς μάμμης αὐτῶν, ἐνεθυμήθη ἕκαστος ἐξ αὐτῶν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του. Ταῦτα δὲ ὡδήγουν αὐτοὺς εἰς τὸ νὰ πιστεύσουν εἰς τὸν Χριστόν. Εὐθὺς λοιπὸν καὶ οἱ τρεῖς Ἅγιοι ἐκρήμνισαν τὰ εἴδωλα καὶ τὸν Χριστὸν παρρησίᾳ ὁμολογήσαντες, ἐβλήθησαν ἀπὸ τοὺς κυρίους αὐτῶν εἰδωλολάτρας εἰς τὸ πῦρ· καὶ ἐκεῖ τελειωθέντες οἱ μακάριοι, ἐκομίσαντο τοὺς στεφάνους τοὺς μαρτυρίου.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΔΑΝΑΚΤΟΣ Ἀναγνώστου.

Ἀφηρέθης τὸ δέλτα σὺν κάρᾳ Δάναξ,
Τμηθεὶς γὰρ ὤφθης οὐρανοκράτωρ ἄναξ.

ΔΑΝΑΞ ὁ Ἅγιος Μάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὴν Αὐλῶνα τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ἤτοι τὴν νῦν καλουμένην Ἀλβανίαν, κληρικὸς ὢν τῆς ἐκεῖ Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας. Παίρνων δὲ τὰ σκεύη τῆς Ἐκκλησίας διὰ νὰ φυλάξῃ αὐτὰ ἀπὸ τὴν καταδρομὴν τῶν ἀπίστων, συνελήφθη παρ’ αὐτῶν εἰς ἕνα τόπον, καὶ ἠναγκάσθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἐπείσθη, διὰ τοῦτο ἐθανατώθη ἀπὸ τὰς τούτων μαχαίρας καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τὸν τοῦ μαρτυρίου στέφανον.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νέος Ἱερομάρτυς ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, ὁ ἐν Βουλγαρίᾳ μαρτυρήσας κατὰ τὸ ͵αψοα’ (1771) ἔτος, δι’ ἀγχόνης τελειοῦται.

Χαρίζεταί σοι διὰ συκοφαντίαν,
Τὸ Μαρτύριον, ὦ ἀθλητὰ Κυρίου.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Μαρτυρολογίου», διεσκευάσθη δὲ φραστικῶς.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Ὑποσημειώσεις

[1] Ἴσως δὲ ἀπὸ τὸ ἐπάγγελμα καὶ τὴν τέχνην τῶν ἵππων ἔλαβον καὶ τὰ ὀνόματα τὰ ὁποῖα ἔχουν οὗτοι οἱ Ἅγιοι.