✥ Τῇ Η’ (8ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν ΔΟΜΝΙΚΗΣ.
Λιποῦσα τὴν γῆν οὐρανόφρων Δομνίκα,
Εἰς οὐρανοὺς ἀνῆλθεν ὥσπερ ἠγάπα.
Δομνίκαν ὀγδοάτῃ πότμου λάβε νὺξ ἐρεβεννή.
ΔΟΜΝΙΚΑ ἡ Ὁσία ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου ἐν ἔτει τπδ’ (384), καταγομένη ἀπὸ τὴν Καρθεγένην ἢ Καρχηδόνα τῆς Ἀφρικῆς. Διά τινα ὑπόθεσιν ἐπῆγεν αὕτη εἰς Κωνσταντινούπολιν μετ’ ἄλλων τεσσαράκοντα παρθένων, ὅπου ὁ τότε πατριαρεύων Νεκτάριος τὰς ἐδέχθη ἐκ θείας ἀποκαλύψεως, καὶ τὰς ἠξίωσε τοῦ θείου Βαπτίσματος. Μετὰ τὸ Βάπτισμα ἡ Ἁγία Δομνίκα ἔγινε Μοναχὴ καὶ ἀφοῦ ἠγωνίσθη μὲ πόνους ἀνδρικοὺς ἔφθασεν εἰς τὸ ἄκρον τῆς ἀσκήσεως, ὥστε ἠξιώθη νὰ ἐνεργῇ θαύματα. Ἐν τούτοις λοιπὸν διαλάμψασα πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΓΕΩΡΓΙΟΥ τοῦ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ.
Σὺν δάκρυσι σπείραντι τῷ Γεωργίῳ
Καιρὸς θερίζειν ἐστὶ σὺν εὐθυμίᾳ.
Ἤλυθεν ὀγδοάτῃ τε Γεώργιος εἰς πόλον εὐρύν.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ΚΕΛΣΙΟΥ καὶ ΑΝΤΩΝΙΟΥ.
Εἰς τὸν Ἰουλιανὸν καὶ Βασίλισσαν·
Ἰουλιανῷ πολλὰ καὶ Βασιλίσσῃ,
Ἔπαθλα κεῖνται κειμένοις ἐκ τοῦ ξίφους.
Εἰς τὸν Κέλσιον καὶ Ἀντώνιον·
Τέμνει κεφαλὴν τὸ ξίφος τὴν Κελσίου,
Σὺν τῇ κεφαλῇ τῇδε τοῦ Ἀντωνίου.
✥ Οἱ διὰ τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ πιστεύσαντες τῷ Χριστῷ ΑΝΔΡΕΣ ξίφει τελειοῦνται.
Χριστοῦ συνέντες ἄνδρες ἀληθὲς σέβας,
Προὔδωκαν εἰς θάνατον αὑτοὺς ἐμφρόνως.
✥ Ἡ διὰ τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ πιστεύσασα ΓΥΝΗ τοῦ ἡγεμόνος ξίφει τελειοῦται.
Χριστοῦ πόθῳ τρωθεῖσα μήτηρ Κελσίου
Ἀνδρὸς κατεφρόνησε καὶ τῶν βασάνων.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΚΑΡΤΕΡΙΟΥ.
Πάλαιε, Καρτέριε, πρὸς πῦρ καὶ δόρυ
Τὸ καρτερόν σου πρὸς πάλας δεικνὺς δύο.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΘΕΟΦΙΛΟΥ Διακόνου, καὶ ΕΛΛΑΔΙΟΥ λαϊκοῦ.
Πῦρ ζεῦγος ἀνδρῶν ἐν μεταφρένοις φέρει,
Ἐπισκιωθὲν τοῦ Θεοῦ μεταφρένοις.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ καὶ ΕΛΛΑΔΙΟΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν ἀπὸ τὴν Λιβύην συλληφθέντες δὲ διότι ὡμολόγουν τὸν Χριστόν, ἤχθησαν εἰς τὸν ἀνθύπατον καὶ τὸν ἄρχοντα τῆς Λιβύης· καὶ ἐπειδὴ ἐπέμειναν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, κατεξεσχίσθησαν· καὶ ἀφοῦ ἐδέθησαν χεῖρας καὶ πόδας, ἐδέχθησαν πῦρ ἐπάνω εἰς τὰ μετάφρενα, καὶ κατεκεντήθησαν μὲ τοῦβλα σουβλερὰ καὶ ὀξέα· ἐπειδὴ δὲ ἡ βάσανος αὓτη παρετάθη εἰς πολλὰς ὥρας, διὰ τοῦτο παρέδωκαν οἱ Ἅγιοι τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ ἀνέβησαν νικηφόροι εἰς τὰ οὐράνια.
✥ Ὁ Ὅσιος ΑΓΑΘΩΝ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὡς ἠγαθύνθην, Ἀγάθων, τὴν καρδίαν,
Εἰρηνικοῦ σου καὶ μόνον μνησθεὶς τέλους.
Ὁ Ὅσιος Ἀγάθων εἶναι ἐκεῖνος περὶ τοῦ ὁποίου γράφεται ἐν τῷ Γεροντικῷ, ὅτι ἀκούοντες τινές, ὅτι ἔχει μεγάλην διάκρισιν, ἠθέλησαν νὰ τὸν δοκιμάσωσιν ἂν ὀργίζηται· ὅθεν εἶπον εἰς αὐτόν· «Σὺ εἶσαι ὁ Ἀγάθων; ἀκούομεν ὅτι εἶσαι πόρνος καὶ ὑπερήφανος». Ὁ δὲ Ὅσιος εἶπε· «Ναί, οὕτως ἔχει ἡ ἀλήθεια». Πάλιν εἶπον· «Σὺ εἶσαι ὁ Ἀγάθων, ὁ φλύαρος καί κατάλαλος;». Ὁ Ὅσιος ἀπεκρίθη· «Ναί, ἐγὼ εἶμαι». Οἱ δὲ πάλιν εἶπον· «Σὺ εἶσαι ὁ Ἀγάθων ὁ αἱρετικός;». Ὁ Ὅσιος ἀπεκρίθη· «Δὲν εἶμαι αἱρετικός». Ἐκεῖνοι δὲ παρεκάλεσαν αὐτὸν λέγοντες· «Διατί τὰς μὲν ἄλλας ὕβρεις ἐδέχθης, ταύτην ὅμως δὲν ἐβάστασας;». Ἀπεκρίθη ὁ γέρων· «Ἐκείνας μὲν ἐδέχθην, διότι εἶναι ὄφελος εἰς τὴν ψυχήν μου, τὸ δὲ αἱρετικὸς εἶναι χωρισμὸς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τοῦτο δὲν τὸ ἐδέχθην». Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν τὴν διάκρισίν του καὶ ἀπῆλθον ὠφεληθέντες. (Βλέπε «Εὐεργετινός», ἡμετέρα ἔκδοσις, Τόμος Β’, Ὑποθ. Β’. σελ. 42, § 6). Οὗτος ὁ Ὅσιος ἔφθασεν εἰς τὴν τελείαν ἀγάπην καὶ διὰ τοῦτο εἶπε τὸ ἀξιομνημόνευτον τοῦτο λόγιον· «Ἤθελον νὰ εὕρω ἕνα λωβόν, καὶ ἐγὼ μὲν νὰ λάβω τὸ λωβὸν σῶμά του, εἰς αὐτὸν δὲ νὰ δώσω τὸ ἰδικόν μου ὑγιαῖνον» (σελ. 454 τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ). Ὁ Ὅσιοςοὗτος εὗρεν εἰς τὴν ἀγορὰν ἕνα ξένον ἐρριμμένον ἀσθενῆ καὶ ἀνεπιμέλητον. Ὅθεν ἐνοικίασεν οἰκίαν καὶ ἐπεμελεῖτο τὸν ἀσθενῆ ἓξ μῆνας, ἕως οὗ ἔγινεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς ὁ Ὅσιος οὗτος Ἀγάθων παρά τινος, θέλοντος νὰ κατοικήσῃ μετὰ ἀδελφῶν, ἀπεκρίθη· «Ὡς ἐν τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ, ἐν ᾖ εἰσῆλθες κατοικῆσαι μετ’ αὐτῶν, οὕτω φύλαξον τὴν ξενιτείαν σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, ἵνα μὴ παρρησιάζῃ μετ’ αὐτῶν. Ἡ γὰρ παρρησία ἔοικε καύσωνι μεγάλῳ, ὃς ὅταν γένηται, πάντες φεύγουσιν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ τῶν δένδρων τὸν καρπὸν διαφθείρει». Ἠρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ἀββᾶς Μακάριος. «Τόσον κακὴ εἶναι ἡ παρρησία;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἀγάθων· «Οὐκ ἔστιν ἕτερον πάθος χαλεπώτερον τῆς παρρησίας· γεννήτρια γάρ ἐστι πάντων τῶν παθῶν».
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΚΥΡΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Τελεῖται δὲ ἡ αύτοῦ σύναξις καὶ ἑορτὴ ἐν τῇ σεβασμίᾳ Μονῇ τῆς Χώρας καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ.
Ὁ σὴν μελίζων σάρκα, Χριστέ μου, Κῦρος
Σαρκὸς διαστάς, σῷ παρίσταται θρόνῳ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὅλην ὑπερβὰς τὴν ὕλην τοῦ σαρκίου,
Ἥκεις ὅλος νοῦς, Ἀττικέ, πρὸς τοὺς νόας.
✥ Ὁ Ἅγιος Προφήτης ΣΑΜΑΙΑΣ ὁ Ἐλαμίτης ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἐν γῇ τὸ μέλλον οὐκέτι χρᾷ Σαμαίας,
Ἄνω γὰρ οὗτος προφητικὸς τρίπους.