Μαρτίου Γ’ (3η)

✥ Τῇ Γ’ (3ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΕΥΤΡΟΠΙΟΥ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΥ καὶ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ.

Εἰς τὸν Εὐτρόπιον·

Ὁ χρηστὸς ἡμῖν Εὐτρόπιος τοὺς τρόπους,
Ἐφεῦρε Χριστὸν καὶ τέλος διὰ ξίφους.

Εἰς τὸν Κλεόνικον·

Καὶ Κλεόνικος εὐκλεᾶ νίκην ἔχει,
Σταυρῷ κρεμασθείς, ὡς ὁ Χριστός μου πάλαι.

Εἰς τὸν Βασιλίσκον·

Εἱρκτὴν τὸ σῶμα καὶ πρὸ τῆς εἱρκτῆς ἔχων,
Εἱρκτῶν λυτροῦται Βασιλίσκος ἐκ δύο.
Ἐν ξύλῳ Εὐτρόπιος σταυροῖο τρίτῃ ἀεθλεύει.

Τὸ ἐνταῦθα παρατιθέμενον Μαρτύριον τῶν Ἁγίων τούτων Μαρτύρων Εὐτροπίου, Κλεονίκου καὶ Βασιλίσκου ἐλήφθη ἐκ τοῦ Ἐφραίμ. Καθὼς δὲ καὶ ἐν τῷ Συναξαρίῳ αὐτῶν γράφεται, οὗτοι ὑπῆρξαν συστρατιῶται καὶ συγγενεῖς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, τὸν ὁποῖον καὶ ἐμιμήθησαν ὁμολογήσαντες καὶ αὐτοὶ μετὰ τὴν ἐκείνου τελείωσιν τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν. Τούτου ἕνεκεν καὶ μαρτυρικοῦ ἠξιώθησαν τέλους, οἱ μὲν Εὐτρόπιος καὶ Κλεόνικος κατὰ τὴν παροῦσαν γʹ (3ην) Μαρτίου, ὁ δὲ Βασιλίσκος κατὰ τὴν κβʹ (22αν) Μαΐου. Καὶ ἐπιτελεῖται μὲν κατὰ τὴν σήμερον ἡ μνήμη καὶ τῶν τριῶν τούτων Ἁγίων Μαρτύρων, ὡς ὑπὲρ Χριστοῦ κοινῇ γνώμῃ συναθλησάντων, οὐχ ἧττον ὅμως ἐπιτελεῖται καὶ κεχωρισμένως κατὰ τὴν κβʹ (22αν) Μαΐου, ἡμέραν τῆς τελειώσεως αὐτοῦ, ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βασιλίσκου (βλέπε ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

Ἀκολουθίαν καὶ εἰς τοὺς τρεῖς τούτους Ἁγίους, πλὴν τῆς ἐν τοῖς Μηναίοις, ἐποίησεν ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Κανὼν τῆς ὁποίας φέρει ἀκροστιχίδα· «Τριῶν μεγίστων ἆθλα ὑμνῶν Μαρτύρων· Ἰωσήφ». Αὕτη εὕρηται ἐν τῷ Λαυρεωτικῷ Κώδικι Ιʹ 70 καὶ εἰς τοὺς Παρισινοὺς 225, 341, 1563, 1573 καὶ 1574. Εὕρηται δὲ καὶ ἕτερος Κανὼν εἰς τοὺς Ἁγίους τούτους ἐν τοῖς Κώδιξι τῆς Λαύρας Δʹ 25, φύλ. 9α καὶ Ηʹ 76, φύλ. 14 βʹ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ Πρεσβυτέρου Ἀντιοχείας.

Χωρεῖν ἔχει που τῆς Ἐδὲμ τὸ χωρίον,
Καὶ τὸν Θεοδώρητον ἔνδον τὸν μέγαν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Οἱ Ἅγιοι ΖΗΝΩΝ καὶ ΖΩΪΛΟΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.

Ζωῆς λύσις Ζήνωνι καὶ τῷ Ζωίλῳ
Ζωῆς ὑπῆρξε κρείττονος παραιτία.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ὁσία ΠΙΑΜΟΥΝ ἡ Παρθένος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Κροσσωτὰ χρυσᾶ Πιαμοὺν μελαμφόρος,
Ταῖς ἀρεταῖς ἄπεισιν ἠμφιεσμένη.

Ὁ Βίος αὐτῆς γράφεται εἰς τὸ Λαυσαϊκόν, ἐξ οὗ καὶ παραληφθεὶς παρατίθεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ