Τὸν κατὰ πλάτος Βίον τοῦ ἐν Ὁσίοις τούτου Πατρὸς ἡμῶν Βενεδίκτου συνέγραψεν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Πάπας Ρώμης ὁ Διάλογος, εὕρηται δὲ εἰς τὸ δεύτερον ἐκ τῶν τεσσάρων βιβλίων τῶν Διαλόγων αὐτοῦ (βλέπε περὶ τούτων ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῶν σελ. 240-242, τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου). Τοὺς Διαλόγους μετέφρασεν ἐκ τοῦ λατινικοῦ εἰς τὴν Ἑλληνικὴν ὁ Ἕλλην Πάπας Ρώμης Ζαχαρίας (741-752). Εἰς τήν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν μετηνέχθη ὑπὸ τοῦ Καισαρίου Δαπόντε τοῦ Σκοπελίτου. Περὶ τοῦ Ὁσίου Βενεδίκτου γράφει καὶ ὁ Μελέτιος ἐν τῷ βʹ τόμῳ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας. Λέγει δὲ καὶ ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης περὶ τούτου τὰ ἑξῆς· «Πρῶτος δὲ οὗτος ἐν τῇ Δύσει τὴν Μοναχικὴν ζωὴν ἔδειξεν· ὅθεν πρεπόντως ὑπὸ τοῦ Τριθεμίου ἐν τῷ περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Συγγραφέων καὶ ὑπὸ ἄλλων ὀνομάζεται καθηγητὴς καὶ πρῶτος τῶν ἐν τῇ Δύσει Μοναχῶν». Τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ὁσίου Βενεδίκτου συνεπλήρωσε καὶ κατήρτισε πανηγυρικὴν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Τύποις δὲ ταύτην ἐξέδωκεν ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Βενέδικτος.

Ὁ Ὅσιος οὗτος ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος Κάσσιον (Κασσῖνον) τῆς ἐν Ἰταλίᾳ Καμπανίας καὶ κτίσας ἐκεῖ Μοναστήριον Κοινόβιον ἐσχημάτισε τὸ περίφημον ἔκτοτε καταστὰν τάγμα τῶν Βενεδικτίνων. Ἐξέδωκε δὲ καὶ Κανόνα ἢ τύπον περὶ τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν ὑπ’ αὐτὸν Μοναχῶν, τὸν ὁποῖον ὁ Ρούδολφος ἐπιγράφει· «Περί ἀρχῆς τοῦ Μοναδικοῦ βίου». Ὁ Κανὼν οὗτος ἀπαρτίζεται ἐξ ἑξήκοντα τριών κεφαλαίων, ἐν οἷς διαλαμβάνεται τὸ πῶς ὀφείλουν νὰ πολιτεύωνται οἱ Μοναχοί τοῦ ἐν λόγῳ τάγματος. Τὸ τάγμα τῶν Βενεδεκτίνων διετηρήθη περὶ τὰ τετρακόσια ἔτη εἰς τὰ αὐτὰ ἤθη καὶ εἰς τὸν αὐτὸν τύπον· ὅθεν καὶ μεγάλως ἐξετιμᾶτο. Μετὰ ταῦτα τὸ τάγμα τοῦτο διεμοιράσθη εἰς πολλὰ ἄλλα τάγματα, ἅτινα διαφέρουσι μεταξύ των κατὰ τὸ ἔνδυμα καὶ τὴν τάξιν. Ἡ ἐπί τοῦ ὄρους Κασσῖνο ἱδρυθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Βενεδίκτου Μονὴ ἐτιμᾶτο ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἐκαλεῖτο δὲ λατινιστί Montecassino (Μοντεκασσῖνο· Ὄρος Κασσῖνο). Ἡ Μονὴ αὕτη ἐπαυξηθεῖσα κατὰ καιροὺς ὑπῆρξεν ἐκ τῶν περιφημοτέρων ἐν Εὐρώπη Μονῶν καὶ καλλιτεχνικῶν κειμηλίων, διετηρήθη δὲ μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου, ὅτε κατόπιν ἀλλεπαλλήλων ἀεροπορικῶν ἐπιδρομῶν λαβουσῶν χώραν μεταξὺ τῶν μηνῶν Φεβρουαρίου-Μαρτίου τοῦ ἔτους 1944 ἐκονιορτοποιήθη ὑπὸ τῆς συμμαχικῆς ἀεροπορίας. Τὴν ὀχυρὰν θέσιν Montecassino κατεῖχον κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην οἱ Γερμανοί καὶ πρὸς ἐκπόρθησιν αὐτῆς αἱ Βρεταννικαὶ καὶ Συμμαχικαὶ δυνάμεις ἠναγκάσθησαν νὰ διεξαγάγουν σκληρὰς μάχας, ἀποτέλεσμα τῶν ὁποίων ὑπῆρξε καὶ ἡ πλήρης καταστροφὴ τῆς Μονῆς.

Ἀκολουθίαν πλήρη εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Ἀλέξανδρον ἐποίησεν ὁ Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Γραπτός. Σώζεται αὕτη εἰς τοὺς Λαυρεωτικοὺς Κώδικας Δʹ 34, Δʹ 37, Δʹ 45, Ιʹ 70 καὶ τοὺς Παρισινοὺς 13, 341 καὶ 342. Ἑτέραν Ἀκολουθίαν εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Ἀλέξανδρον, πανηγυρικήν, ἐποίησεν ὁ Ὑμνογράφος Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Αἱ περὶ τούτου παρεχόμεναι ὑπὸ τῶν Συναξαριστῶν πληροφορίαι εἶναι ἐλάχισται καὶ ἀόριστοι. Ἐν τῇ Θρησκευτικῇ καὶ Ἠθικῇ Ἐγκυκλοπαιδείᾳ (τόμ. 2ος, στ. 95-96) σημειοῦται ὅτι ἤθλησεν ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (286-305).

Ἐν ἄλλοις Εὐσχήμων ὁ Ἅγιος οὗτος γράφεται. Ὑπῆρξε δὲ σύγχρονος καὶ συναγωνιστής, κατὰ τὸν ὑπὲρ τῶν ἱερῶν Εἰκόνων ἀγῶνα, τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ὅστις καὶ ἀναφέρει αὐτὸν εἰς ἐπιστολήν του (βλ. Ἐπιστ. Θεοδώρου, Ἑλλ. Πατρολ. Migne, τόμ. 99ος, στ. 1671). Εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Ἀκολουθίαν, ἧς ὁ Κανὼν ἐλλιπής, εὕρηται εἰς τὸν Λαυρεωτικὸν Κώδικα Δʹ 25, φ. 49β.