Νοεμβρίου ΙΒ’ (12η)

Τῇ ΙΒ’ (12ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας τοῦ Ἐλεήμονος.

Ἰωάννης πένησι δοὺς καὶ σκορπίσας
Ὢ ποῖα Χριστῷ νῦν παρεστὼς λαμβάνει.
Ὤχετο ἀκτέανος δυοκαιδεκάτῃ ἐλεητής.

Τὸν Βίον τούτου συνέγραψεν Ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, μετέφρασε δὲ αὐτὸν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ κατεχώρισεν εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθέντα «Παράδεισον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς καταχωρίζεται ἐνταῦθα διασκευασθεὶς κατὰ τὴν φράσιν. Ἐν δὲ τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ εὑρίσκεται λόγος εἰς τὸν θεῖον τοῦτον Ἰωάννην, Λεοντίου Ἐπισκόπου Νεαπόλεως τῆς Κύπρου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ὁ μὲν σκοπὸς εἷς ἐστιν, ἡμῶν τε καὶ τῶν πρὸ ἡμῶν φιλοπόνων καὶ Ὁσίων».

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΝΕΙΛΟΥ τοῦ Ἀσκητοῦ.

Αἴγυπτον ἄρδει Νεῖλος, ἀλλὰ καὶ κτίσιν
Λόγῳ κατάρδει καὶ θανὼν Νεῖλος μέγας.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Ὁ Ὅσιος ΝΕΙΛΟΣ, ὁ ἐκ Κυνουρίας, ἀσκήσας ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἄθω, ὁ μετὰ θάνατον μυροβλύσας καὶ διὰ τοῦτο Μυροβλύτης καλούμενος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ὁ Νεῖλος ὤφθη οὐχὶ ὕδωρ ἐκρέων,
Μύρον δὲ εὔπνουν, οὗ μυρεψὸς ἡ χάρις.

Ἡ μνήμη τῆς κοιμήσεως τοῦ Ὁσίου τούτου Πατρὸς ἄγεται κατὰ τὴν σήμερον, ἡ πρὸς τιμὴν ὅμως αὐτοῦ ἱερὰ Σύναξις ἐπιτελεῖται κατὰ τὴν ζʹ (7ην) Μαΐου ἡμέραν τῆς εὑρέσεως τῶν ἁγίων αὐτοῦ λειψάνων, εἰς ἣν καὶ κατεχωρίσθη τὸ Συναξάριον αὐτοῦ (βλέπε ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΤΙΝΟΥ τοῦ θαυματουργοῦ, Ἐπισκόπου Φραγκίας.

Οὐκ ἦν ὁ κόσμος ἄξιός σου, Μαρτῖνε,
Ὃν καὶ λιπὼν ἀνῆλθες εἰς κόσμον μέγαν.

Ὁ ἐνταῦθα παρατιθέμενος Βίος αὐτοῦ μετηνέχθη εἰς τὴν ἁπλῆν ἑλληνικὴν ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καὶ συμπεριελήφθη εἰς τὸ «Νέον Ἐκλόγιον» αὐτοῦ, ἐξ οὗ καὶ παρελήφθη. Ὁ Βίος οὑτος διαφέρει τοῦ ἐν τῷ Συναξαριστῇ καὶ τοῖς Μηναίοις περιληπτικοῦ Συναξαρίου τοῦ Ἁγίου, κατὰ τὸν χρόνον καθ’ ὃν ἢκμασεν ὁ Ἅγιος, διότι ἐν ἐκεῖνοις γράφεται ὅτι οὗτος ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Τραϊανοῦ τοῦ βασιλέως ἐν ἔτει θϟηʹ (98).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Προφήτης ΑΧΙΑ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ὅτι Προφήτης Ἀχιὰ πρὶν τεθνάναι,
Ἱεροβοὰμ Μάρτυς υἱὸς Ναβάτου [1].

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΡΣΑΚΙΟΣ ξίφει τελειοῦται.

Ἔχαιρεν Ἀρσάκιος εἰς ξίφος βλέπων,
Σὺν τῷ ξίφει γὰρ ἦν βλέπων καὶ τὸ στέφος.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΜΑΡΤΙΝΟΣ Ἐπίσκοπος Ταρρακίνης ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Κλέος κράτιστον ἐκ Θεοῦ ὁ Μαρτῖνος
Εἴληφεν, ὡς ἔλεον ἐνδεδυμένος.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΖΕΒΙΝΑ, ΓΕΡΜΑΝΟΥ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ καὶ ΜΑΡΑΘΟΥΣ τῆς παρθένου.

Ξίφος Ζεβινᾶν, Γερμανόν, Νικηφόρον,
Σὺν Ἀντωνίῳ δεικνύει νικηφόρους.

Εἰς τὴν Μαραθώ·

Βληθεῖσα εἰς πῦρ Μαραθὼ ἡ παρθένος
Νῦν ταῖς φρονίμοις συγχορεύει παρθένοις.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Ὁ ἐν Ἁγίοις Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ΛΕΩΝ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἐναερίους δαίμονας σοβεῖ Λέων,
Βίου ἐξελθὼν ὡς λέων ἐκ καλάμου.

Ὁ Λέων οὗτος φαίνεται ὅτι ἦτο ὁ ἐπικαλούμενος Στυππῆς, ὅστις ἐπατριάρχευσε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰωάννου τοῦ Κομνηνοῦ ἐν ἔτει 1134-1143 κατὰ τὸν Μελέτιον (σελ. 17 τοῦ γʹ τόμου).

 

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΣΑΒΒΑΣ ὁ Νιγδελῆς καὶ Σαμολαδᾶς, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μὲν μαρτυρήσας, ἐν τῷ Κιουτζοὺκ δὲ Καραμάνι ἐνταφιασθείς, κατὰ τὸ ἔτος ͵αψκϛ’ (1786) ξίφει τελειοῦται.

Τμηθεὶς κεφαλήν, Σάββα Μαρτύρων κλέος,
Χριστῷ συνάπτει τῇ κεφαλῇ τῶν ὅλων.

 

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ, τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει μὲν μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει ͵αψλβ’ (1732) ἐκ τῆς ἐνορίας δὲ ὄντος τῶν Ἓξ Μαρμάρων.

Νικᾷς τὸν ἐχθρὸν τῇ ἀθλήσει σου, μάκαρ,
Ὦ Νικόλαε, καὶ βραβεῖα λαμβάνεις.

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

   

Ὑποσημειώσεις

[1] Εἰς τοὺς παλαιοτέρους Συναξαριστὰς γράφεται ἐδῶ υἱὸς Σαρίρα, πλὴν τὸ Σαρίρα ἐγράφη κατὰ λάθος, καθότι ἡ Σαρίρα ἢ Σαριρὰ δὲν ἦτο μήτηρ τοῦ Ἱεροβοάμ, ἀλλ’ ἦτο ὄνομα τῆς γῆς τῆς ἐν ὄρει Ἐφραίμ, ὡς βεβαιοῖ ἡ θεία Γραφή· «Κατευθύνει (Ἱεροβοὰμ) καὶ ἔρχεται εἰς τὴν πόλιν αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν Σαριρά, τὴν ἐν ὄρει Ἐφραίμ» (Γʹ Βασιλ. ιαʹ 43)· καὶ πάλιν· «καὶ Ἱεροβοὰμ υἱὸς Ναβὰτ ὁ Ἐφραθὶ ἐκ τῆς Σαριρά, υἱὸς γυναικὸς χήρας δοῦλος Σαλομών» (αὐτόθι 26). Ὅθεν ὀρθότερον εἶναι τὸ Ναβάτου ὅπερ καὶ ἐτέθη.