✥ Τῇ ΙΑ’ (11ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ τοῦ Κοινοβιάρχου.
Κοινοῦ Θεοδόσιος ἡγεμὼν βίου,
Κοινῇ μονασταῖς ἐκβιώσας ζημίᾳ.
Ἑνδεκάτῃ ὅλον βίοτον λίπε Κοινοβιάρχης.
Τὸν ἑλληνικὸν τούτου Βίον συνέγραψε Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἥδιστον μὲν ἔαρ». (Σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Ὁ ἁπλοῦς Βίος αὐτοῦ εὕρηται εἰς τὸν «Νέον Παράδεισον» ἐξ οὗ καὶ παραληφθεὶς καταχωρεῖται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Εἰς τὸν Ἅγιον Θεοδόσιον συνέταξε Παρακλητικὸν Κανόνα ὁ Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Ὅσιος ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ὁ Ἡγούμενος τῆς ἐν Ἄθῳ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φιλοθέου, καὶ Ἐπίσκοπος Τραπεζοῦντος χρηματίσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Θεοδοσίῳ ἐπλάκη διπλοῦν στέφος,
Ὡς Ἱεράρχῃ καὶ Ὁσίῳ Κυρίου.
Ὁ Ὅσιος οὗτος Θεοδόσιος ἦτο πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Ὁσίου Διονυσίου τοῦ κτίτορος τῆς ἐν τῷ Ὄρει τοῦ Ἄθω Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Δεκαοκταετὴς ὁ Θεοδόσιος ἐγκατέλειψε τὰ ἐγκόσμια καὶ ἐγένετο Μοναχὸς εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Φιλοθέου ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, διὰ δὲ τὴν ἐνάρετον αὐτοῦ πολιτείαν ἐγένετο μετὰ ταῦτα Ἡγούμενος αὐτῆς. Κατὰ θείαν οἰκονομίαν συλληφθεὶς αἰχμάλωτος ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν ἐπωλήθη ὡς δοῦλος, κατόπιν ὅμως ἔγινε Τραπεζοῦντος Ἐπίσκοπος (Βλέπε πλατύτερον περὶ αὐτοῦ εἰς τὸ Συναξάριον τοῦ ἀδελφοῦ του Ὁσίου Διονυσίου, Ἰουνίου κε’ (25), ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τόμος Α΄).
✥ Ἡ σύναξις τῶν ΜΥΡΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ. Τελεῖται δὲ ἔνδον τοῦ Μαρτυρίου τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας ἐν τοῖς Δομνίκου.
Τοὺς ἐξυμνοῦντας τὸν τρισάγιον ὕμνον,
Ὕμνοις γεραίρειν εἰκός ἐστιν Ἀγγέλους.
Μυρίοι Ἄγγελοι, ἐγὼ ἔγραψα (λέγει ὁ Ἱερὸς Νικόδημος), ἤτοι ἀναρίθμητοι, ὡς πρὸς ἡμᾶς καὶ οὐχὶ μύριοι, δέκα δηλαδὴ χιλιάδες. Καὶ ἀναλογώτερον εἶναι τὸ πρῶτον τοῦ δευτέρου, καθότι ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος λέγει· «Πολλαί εἰσιν αἱ μακάριαι στρατιαὶ τῶν ὑπερκοσμίων νόων, τὴν ἀσθενῆ καὶ συνεσταλμένην ὑπερβεβηκυῖαι τῶν καθ’ ἡμᾶς ὑλαίων ἀριθμῶν συμμετρίαν» (Κεφ. ιδ’ περὶ Οὐρανίου Ἱεραρχίας). Διατί δὲ ἐτελεῖτο ἡ Σύναξις αὕτη τῶν Μυρίων Ἀγγέλων οὐδὲν σχετικὸν ἀνεύρομεν.
✥ Μνήμη τοῦ Ἁγίου ΣΤΕΦΑΝΟΥ τοῦ ἐν Πλακιδιαναῖς καὶ τοῦ Ἁγίου ΘΕΟΔΩΡΟΥ καὶ ΑΓΑΠΙΟΥ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου.
Οἱ τρεῖς Τριάδος νῦν παρίστανται θρόνῳ
Τὴν γῆν λιπόντες καὶ κατοικοῦντες Πόλον.
✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΜΑΪΡΟΣ αἰκιζόμενος τελειοῦται.
Μάϊρος ἐκραύγαζεν ὢν ἐν αἰκίαις,
Μὴ δειλιᾷς, Μάϊρε, πλήττου καὶ στέφου.
✥ Ὁ Ὅσιος ΒΙΤΑΛΙΟΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Καὶ πνεῦμα δόντα, Βιτάλιε, Κυρίῳ
Τὰ πνεύματα φρίττει σε τῆς πονηρίας.
Οὗτος ὁ Ὅσιος φαίνεται νὰ εἶναι ὁ Βιτάλιος ἐκεῖνος, ὁ ἀναφερόμενος εἰς τὸν Βίον Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, ὅστις ἦτο ἐν τῷ Μοναστηρίῳ τοῦ Ἀββᾶ Σερίδου, καὶ μετέβη εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ὅπως δοκιμάσῃ τὸν θεῖον Ἰωάννην ἐὰν εὐκόλως σκανδαλίζηται. Καταγράψας δὲ εἰς χαρτίον ὅλας τὰς πόρνας, κατεγίνετο εἰς τὸ ἐργόχειρόν του ἐκ τοῦ ὁποίου ἐπορίζετο δέκα ὀβολοὺς καθ’ ἑκάστην, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔδιδε τὸν ἕνα καὶ ἠγόραζε λουπινάρια, μὲ τὰ ὁποῖα ἐτρέφετο, τοὺς δὲ λοιποὺς ἐννέα ἔδιδε καθ’ ἑκάστην ἑσπέραν καὶ εἰς μίαν πόρνην, ὅπως τὴν ἀποτρέψῃ τῆς ἁμαρτίας, λέγων εἰς αὐτήν· «Διὰ τὸν Κύριον μὴ ἁμαρτήσῃς ταύτην τὴν νύκτα, καὶ λάβε τούτους». Αὐτὸς δὲ προσηύχετο διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτῆς καθ’ ὅλην τὴν νύκτα καὶ τὸ πρωῒ ἀνεχώρει ἐξορκίζων αὐτὴν νὰ μὴ ὁμολογήσῃ εἰς κανένα τὴν πρᾶξίν του. (Ἀνάγνωθι εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος καὶ τὰ ἐπίλοιπα περὶ αὐτοῦ (ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος, ΙΑ’).
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
