Ἀπριλίου ΙϚ’ (16η)

Τῇ ΙϚ’ (16ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Παρθένων καὶ αὐταδέλφων ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ καὶ ΧΙΟΝΙΑΣ.

Εἰς τὴν Ἀγάπην καὶ Χιονίαν·

Χιὼν τὸ πῦρ ἦν τῆς Χιονίας τάχα,
Οὗ συμμετασχεῖν ἠγάπησεν Ἀγάπη·

Εἰς τὴν Εἰρήνην·

Βέλος σε πέμπει πρὸς τὸν εἰρήνης τόπον,
Ἀφ’ αἱμάτων σῶν ἐκμεθυσθέν, Εἰρήνη.
Χιονίην, Ἀγάπην ἑκκαιδεκάτῃ κατέκαυσαν.

Τὰ περὶ τῶν Ἁγίων τούτων Παρθενομαρτύρων Ἀγάπης, Εἰρήνης καὶ Χιονίας παραδιδόμενα ὑπὸ τῶν Συναξαριστῶν ἐβεβαιώθησαν καὶ διεσαφηνίσθησαν ἐπὶ τὸ πληρέστερον μετὰ τὴν ἀνακάλυψιν καὶ δημοσίευσιν τῶν αὐθεντικῶν «Ἄκτα» τῆς δίκης των, ἅτινα διεσώθησαν εἰς Ἑλληνικὸν κείμενον. Τὸ κείμενον τοῦτο ἐμελέτησε καὶ ἔφερεν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος ὁ Pio Franchi de Cavalieri ἐν Ρώμῃ κατὰ τὸ ἔτος 1902 ἐν (Nuove note Agiohratiche, studie testi ΙΧ, σελ. 3-9). Διὰ τούτων διεσαφηνίσθη κυρίως ὁ τόπος τῆς καταγωγῆς των καὶ ὁ χρόνος τοῦ Μαρτυρίου αὐτῶν περὶ ὧν προηγουμένως ὑπῆρχον ἀντιφατικαί τινες πληροφορίαι. Ἀπεδείχθη δηλαδὴ ὅτι αἱ Ἅγιαι αὗται Παρθενομάρτυρες τοῦ Χριστοῦ κατήγοντο ἐκ τῆς μεγαλοπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ ἐμαρτύρησαν ἐν αὐτῇ κατὰ τὸ ἔτος 304. Διὰ τῶν αὐτῶν «Ἄκτα» διεσαφηνίσθησαν καί τινα εἰσέτι ἀσαφῆ ἐν τοῖς Συναξαρισταῖς στοιχεῖα ἀφορῶντα τὰς Ἁγίας ταύτας καὶ τοὺς κατὰ τὴν κβʹ (22αν) Δεκεμβρίου ἑορταζομένους συγχρόνους αὐταῖς Ἁγίους Μάρτυρας Χρυσόγονον καὶ Ζωΐλον, καθὼς καὶ τὴν Ἁγίαν Μάρτυρα Ἀναστασίαν, περὶ ὧν βλέπε πλατύτερον ἐν τῷ Μαρτυρίῳ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολυτρίας καὶ ταῖς ἐν αὐτῷ ἡμετέραις σημειώσεσιν, ἐν τόμῳ ΙΒʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Βλέπε σχετικῶς καὶ ἐν τῷ Μαρτυρίῳ τῆς κατὰ τὴν κθʹ (29ην) Ὀκτωβρίου ἑορταζομένης Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας, ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΦΗΛΙΚΟΣ Ἐπισκόπου, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Πρεσβυτέρου ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΥ καὶ ΣΕΠΤΕΜΙΝΟΥ.

Τετρὰς ἀθλητῶν συγκεκομμένων ξίφει,
Νῦν συγχορεύει μυριάσιν Ἀγγέλων.

Μνήμη τῶν Ἁγίων τούτων Μαρτύρων Φήλικος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἐπιτελεῖται καὶ κατὰ τὴν λʹ (30ὴν) Αὐγούστου (βλέπε ἐν τόμῳ Ηʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), ὅτε καὶ παρατίθεται ἴδιον εἰς ἕκαστον τῶν Ἁγίων τούτων δίστιχον, ὑπάρχει ὅμως ἐκεῖ μικρά τις παραλλαγὴ εἰς τὰ ὀνόματα τῶν Ἁγίων καὶ συγκεκριμένως ὁ μὲν Φουρτουνᾶτος ὀνομάζεται ἐκεῖ Φουρτουνιανός, ὁ δὲ Σεπτεμῖνος, Σεπτιμῖνος. Ἀκολουθίαν εἰς τοὺς Ἁγίους τούτους ἐποίησεν ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ὑμνογράφος, ἥτις εὕρηται ἐν τῷ Λαυρεωτικῷ Κώδικι Δʹ 45.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΛΕΩΝΙΔΟΥΣ, ΧΑΡΙΣΣΗΣ, ΝΙΚΗΣ, ΓΑΛΗΝΗΣ, ΚΑΛΛΙΔΟΣ, ΝΟΥΝΕΧΙΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ καὶ ΘΕΟΔΩΡΑΣ.

Εἰς τὸν Λεωνίδην·

Κόλποις θαλάσσης ἐκδοθεὶς Λεωνίδης,
Φθάνει κολυμβῶν Ἀβραὰμ κόλπων ἄχρι.

Εἰς τὴν Χάρισσαν·

Θάλασσαν ἡ Χάρισσα φρίττειν οὐκ ἔχω,
Ἥτις θάλασσαν προξενεῖ μοι χαρίτων.

Εἰς τὴν Γαληνὴν καὶ Νίκην·

Βυθῷ Γαληνὴ καὶ Νίκη βεβλημέναι,
Νίκην ἐφεῦρον καὶ γαλήνην ἐκ σάλου.

Εἰς τὴν Καλλίδα·

Βυθὸς θαλάσσης λαμβάνει τὴν Καλλίδα,
Κάλλους ἐρῶσαν ψυχεραστοῦ Νυμφίου.

Εἰς τὴν Νουνεχίαν·

Εὑροῦσα κέρδος ἐκ βυθοῦ σωτηρίαν,
Τὸ νουνεχὲς σου δεικνύεις, Νουνεχία

Εἰς τὴν Βασίλισσαν καὶ Θεοδώραν·

Γαστὴρ θαλάσσης λαμβάνει κόρας δύο,
Λίχνην φυγούσας δυσσεβείας γαστέρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΕΓΚΩΜΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.

Εἰρηνικῶς ζήσασα, Μάρτυς Εἰρήνη,
Οὐκ εἰρηνικῶς, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ξίφους θνῄσκεις.

ΕΙΡΗΝΗ ἡ Ἁγία Μάρτυς αὕτη εὑρίσκετο κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ Πάσχα εἰς τὴν Ελλάδα, ὅταν ἐμαρτύρησεν ὁ Ἅγιος Λεωνίδης καὶ αἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιαι Γυναῖκες. Αὕτη λοιπόν, δοξολογοῦσα τὸν Θεὸν μετὰ τῶν τότε Χριστιανῶν εἰς ἰδιαιτέραν τινὰ Ἐκκλησίαν, ἐπροδόθη εἰς τὸν ἄρχοντα καὶ συλληφθεῖσα ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν. Ἔπειτα ἐξαγαγόντες αὐτὴν ἐκ τῆς φυλακῆς, ἔκοψαν τὴν γλῶσσαν της καὶ ἐξερρίζωσαν τοὺς ὀδόντας αὐτῆς. Τελευταῖον δὲ τὴν ἀπεκεφάλισαν καὶ οὕτως ἀνῆλθεν ἡ μακαρία εἰς τὰ οὐράνια στεφανηφόρος.

                                                                                                                                                                               

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΜΙΧΑΗΛ ὁ Βουρλιώτης, ὁ ἐν Σμύρνῃ μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αψοβ’ (1772), ξίφει τελειοῦται.

Βαφείς, Μιχαήλ, τῷ λύθρῳ σῶν αἱμάτων,
Λευκὸς δέδειξαι ὡς χιών, ἀθληφόρε.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ συλλέξας ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐξέδωκε τύποις συμπεριλαβὼν αὐτὸ εἰς τὸ «Νέον Μαρτυρολόγιον», ἐξ οὗ παραληφθὲν ὑφ’ ἡμῶν παρατίθεται ἐνταῦθα διεσκευαμένον κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ