ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ὁ μὴν οὗτος ὠνομάσθη ἐκ τοῦ λατινικοῦ Februare, τὸ ὁποῖον δηλοῖ κάθαρσιν παρὰ τοῖς Ρωμαίοις Σαβίνοις, διότι κατὰ τὸν μῆνα τοῦτον ἐκαθάριζον τὴν πόλιν καὶ τοὺς ἀγρούς των οἱ παλαιοὶ Ρωμαῖοι, λιτανεύοντες ἐπὶ δώδεκα ἡμέρας καὶ θυσιάζοντες. Ἀπὸ τῆς θεσπίσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ὑπὸ τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος (46 π.Χ.), αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ἀπὸ τριάκοντα περιωρίσθησαν εἰς εἴκοσιν ἐννέα. Ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορος Αὐγούστου ἀφῃρέθη ἀπ’ αὐτοῦ μία εἰσέτι ἡμέρα, ἥτις καὶ προσετέθη εἰς τὸν μῆνα Αὔγουστον πρὸς τιμὴν τοῦ αὐτοκράτορος, ὡρίσθη δὲ ὅπως ἀνὰ τέσσαρα ἔτη προστίθεται εἰς τοῦτον μία ἡμέρα πρὸς συγχρονισμὸν τοῦ ἡμερολογιακοῦ ἔτους μετὰ τοῦ ἡλιακοῦ τοιούτου. Τὸ ἔτος τοῦ ὁποίου ὁ Φεβρουάριος ἀριθμεῖ 29 ἡμέρας ὀνομάζεται δίσεκτον. Ὁ Φεβρουάριος ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὸν Ἀδὰρ ταν Ἑβραίων, τὸν Μεχὶρ τῶν Αἰγυπτίων καὶ τὸν Μεταγειτνιῶνα τῶν Ἀθηναίων.