Μαρτίου ΚΗ’ (28η)

Τῇ ΚΗ’ (28ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ τοῦ Νέου, Ἡγουμένου γεγονότος τῆς Μονῆς τῆς Πελεκητῆς.

Δοὺς Ἱλαρίων γῇ τὸ γῆθεν σαρκίον,
Γῆν μακάρων ὤκησε τὴν μακαρίαν.
Ὀγδόῃ Ἱλαρίωνα κιχήσατο εἰκάδι πότμος.

Περί τῆς Μονῆς τῆς Πελεκητῆς βλ. ὑποσημ. σελ.347.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου ΗΡΩΔΙΟΝΟΣ, ἑνὸς τῶν Ἑβδομήκοντα Ἁγίων Ἀποστόλων.

Ρόδον νοητὸν ὢν σαφῶς Ἡρωδίων,
Ξίφει τρυγηθεὶς πάλιν ἀνθεῖ ἐν πόλῳ.

Ὁ Ἅγιος οὗτος Ἀπόστολος Ἡρωδίων καὶ ὁ κατὰ τὴν ιʹ Νοεμβρίου ἑορταζόμενος μετὰ Ὀλυμπᾶ, Ἐράστου, Σωσιπάτρου καὶ Κουάρτου Ἅγιος Ἀπόστολος Ρωδίων ἡ Ροδίων θεωρεῖται εἷς καὶ ὁ αὐτὸς διὸ καὶ τὸ αὐτὸ δίστιχον ἔχει (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Τὸν Ἡρωδίωνα ἀναφέρει ὁ θεῖος Παῦλος εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολήν του, λέγων· «ἀσπάσασθε Ἡρωδίωνα τὸν συγγενῆ μου» (Ρωμ. ιϛʹ 11). Ὅμως παρὰ τὴν ἐπικρατοῦσαν ἄποψιν ταύτην δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ ὑφίσταται ἀπορία ἐπὶ τῶν σημείων ἐκείνων τῶν Συναξαρίων, τὰ ὁποῖα διαφοροποιοῦν τὸν ἕνα ἀπὸ τοῦ ἄλλου καὶ μάλιστα διὰ τὸ ὅτι ἐν μὲν τῷ σημερινῷ Συναξαρίῳ γράφεται ὅτι ὁ θεῖος Ἡρωδίων ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος Νέων Πατρῶν καὶ συλληφθείς ὑπὸ εἰδωλολατρῶν καὶ Ἰουδαίων ἐτελειώθη διὰ δαρμοῦ, ἐν δὲ τῷ Συναξαρίῳ τῆς ιʹ (10ης) Νοεμβρίου γράφεται ὅτι ὁ Ἅγιος Ρωδίων ἢ Ροδίων ἀπεκεφαλίσθη μετὰ τῶν λοιπῶν ἐν Ρώμῃ ὑπὸ τοῦ Νέρωνος. Τοῦτο προϋποθέτει βεβαίως δύο πρόσωπα· ἐὰν ὅμως δεχθῶμεν ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ αὐτοῦ προσώπου, τότε ἡ ἐκδοχὴ τοῦ Συναξαρίου τῆς ιʹ (10ης) Νοεμβρίου εἶναι καὶ ἡ πιθανωτέρα, καθότι, πλὴν τῶν ἄλλων, ἡ πόλις εἰς ἥν, κατὰ τὸ σημερινὸν Συναξάριον, φέρεται χειροτονηθεὶς καὶ τελειωθεὶς ὁ Ἅγιος δὲν ἔφερε κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην τὸ ὄνομα Νέαι Πάτραι. Διότι Νέαι Πάτραι ἐκλήθη μετὰ τὸν Ϛʹ (6ον) αἰῶνα ἡ ἀρχαία πρωτεύουσα τοῦ Θεσσαλικοῦ λαοῦ τῶν Αἰνιάνων Ὑπάτη, ἥτις κατὰ μὲν τὴν περίοδον τῆς Τουρκοκρατίας εἶχεν ἀποκληθῆ Πατρατζίκι, μετὰ δὲ τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν καὶ δὴ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1836 ἐπανέκτησε τὸ ἀρχαῖον ὄνομα Ὑπάτη.

Ἐκ τῶν ἀσχοληθέντων περί τοῦ θέματος τούτου ὁ μὲν Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης φρονεῖ ὅτι περὶ τοῦ αὐτοῦ προσώπου πρόκειται, ὁ δὲ Λεοντουπόλεως Σωφρόνιος ἐν τῷ «Ἁγιολογίῳ», σελ. 168, δύο τούτους νομίζει, λέγων τὰ ἑξῆς: «Εἰς τὸν κατάλογον τόν Ἑβδομήκοντα μαθητῶν καὶ Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου ἀπαντῶσι δύο τὸ αὐτὸ ὄνομα φέροντες· ἀριθ. 24 «Ἐπίσκοπος Ταρσοῦ» καὶ ἀριθ. 36 ἄνευ ἄλλου τινὸς γνωρίσματος … Ὥστε ὁ μὲν εἷς ἐφονεύθη ὑπὸ τοῦ Νέρωνος ἐν Ρώμῃ, ὁ δὲ ἄλλος ἐν Νέαις Πάτραις ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ Ἐθνικῶν». Πλὴν δὲ τῆς σήμερον καὶ τῆς ιʹ (10ης) Νοεμβρίου ἑορτάζεται ὁ Ἅγιος καὶ κατὰ τὴν δʹ (4ην) Ἰανουαρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Αʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), ὅτε καὶ ἡ κοινὴ τῶν Ἑβδομήκοντα Ἁγίων Ἀποστόλων μνήμη ἐπιτελεῖται.

ΗΡΩΔΙΩΝ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος ἦτο εἷς ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα Μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ἀκολουθῶν τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ μάλιστα τὸν κορυφαῖον Πέτρον, γενόμενος συνεργὸς τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔπειτα χειροτονηθεὶς Ἐπίσκοπος τῶν Νέων Πατρῶν ἐδίδασκε καὶ ὡδήγει πολλοὺς εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν ἐν ταὐτῷ καὶ τῶν Ἰουδαίων, ἐδάρη δυνατά, ἄλλων μὲν δερόντων αὐτόν, ἄλλων δὲ συντριβόντων τὸ σῶμά του διὰ λίθων καὶ ἄλλων κτυπώντων αὐτὸν εἰς τὴν κεφαλήν· τελευταῖον δὲ κατέσφαξαν αὐτὸν οἱ θηριόγνωμοι καὶ οὕτως, ἐτελειώθη, παραδοὺς τὴν ψυχήν του, ὁ τρισόλβιος, εἰς χεῖρας Θεοῦ.

 

Μνήμη τοῦ Ἁγίου ΣΤΕΦΑΝΟΥ τοῦ Θαυματουργοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ τοῦ Σπηλαιώτου Ρώσων.

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ