Ἰανουαρίου Ε’ (5η)

Τῇ Ε’ (5ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ καὶ ΘΕΩΝΑ.

Εἰς τὸν Θεόπεμπτον·

Ὅπως τελευτᾷ Θεόπεμπτος, εἰπάτω
Ἀθλῶν τελευτῶ, τὴν κάραν τμηθεὶς ξίφει.

Εἰς τὸν Θεωνᾶν·

Λάκκῳ Θεωνᾶς Μάρτυς, ἐν κατωτάτῳ
Ἔθεντό μ’ ἐκραύγαζε, τὸ ψαλτηρίου.
Πέμπτῃ ἐκ ξίφεος λίπε τόνδε βίον Θεόπεμπτος.

ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ καὶ ΘΕΩΝΑΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σϟ’ (290). Ἦτο δὲ ὁ Θεόπεμπτος Ἐπίσκοπος, ὅταν ὁ Διοκλητιανὸς ἐκίνησε διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Τότε καὶ ὁ Ἅγιος οὗτος πρῶτος ὡμολόγησε τὸν Χριστὸν καὶ ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου. Συλληφθεὶς δηλαδὴ καὶ παρασταθεὶς ἔμπροσθεν τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἤλεγξε τὴν πλάνην αὐτοῦ· διὸ βάλλεται ἐντὸς ἀνημμένου κλιβάνου καὶ ἐξέρχεται ἐκεῖθεν σῷος καὶ ἀβλαβής. Ἔπειτα ἐξώρυξαν τὸν ἕνα τῶν ὀφθαλμῶν του καὶ μετὰ ταῦτα ἔδωκαν εἰς αὐτὸν καὶ ἔπιε θανατηφόρα δηλητήρια· ἐπειδὴ δὲ ἐφυλάχθη ἀβλαβὴς ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, προσείλκυσεν εἰς τὸν Χριστιανισμὸν τὸν τὰ δηλητήρια ταῦτα κατασκευάσαντα μάγον, Θεωνᾶν ὀνόματι. Ἀφοῦ δὲ ἔπαθε καὶ ἄλλας ὁμοίας βασάνους, ἀπεκεφαλίσθη καὶ ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου. Ὁ δὲ Θεωνᾶς ἐρρίφθη ἐντὸς λάκκου ἐπίτηδες κατασκευασθέντος καὶ ἐπειδὴ ἐχύθη ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του χῶμα πολύ, τούτου ἓνεκα ἐχώθη ὅλος καὶ οὕτω παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ.

 

  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ὁσίας ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗΣ.

Συγκλητικὴ λιποῦσα δουλείαν βίου,
Κλητοῖς Θεοῦ σύνεστι δούλοις ἐν πόλῳ.

Τὸν ἐνταῦθα παρατιθέμενον θαυμάσιον Βίον τῆς Ἁγίας Συγκλητικῆς συνέγραψεν ἑλληνιστὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ὁ Ἀλεξανδρείας, μετέφρασε δὲ εἰς τὴν ἁπλῆν ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ περιέλαβεν εἰς τὸ ὑπ’ αὐτοῦ ἀπαρτισθὲν «Νέον Ἐκλόγιον», ὅπερ ἐξεδόθη ἐν Βενετίᾳ τῷ 1803. Ἐκ τούτου παραληφθεὶς παρατίθεται ἐνταῦθα ἐλαφρῶς διασκευασθεὶς κατὰ τὴν φράσιν. Περὶ τῆς Ἁγίας Συγκλητικῆς ᾄδεται λόγος, ὅτι εἶναι ἡ παρθένος ἐκείνη, ἥτις εἶχε κεκρυμμένον τὸν Ἅγιον ἕξ ἔτη ἐντὸς φρέατος.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τοῦ ἐν τῷ Ἀκρίτᾳ.

Ὁ Γρηγόριος ἀρεταῖς λάμψας μέγα,
Λαμπρῶς μεταστάς, καὶ μέγα πλουτεῖ κλέος.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΦΩΣΤΗΡΙΟΥ.

Φωστὴρ ὁ Φωστήριος ὄντως ὡράθη,
Τῷ φωτὶ τοῦ βίου τε καὶ τῶν θαυμάτων.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

 

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΣΑΪΣ ἐν θαλάσσῃ βληθεὶς τελειοῦται.

Ἦλθον θαλάσσης εἰς βάθη, λέγει Σάϊς,
Φυγὼν τὰ ποντίζοντα τῆς πλάνης βάθη.

 

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΘΕΟΕΙΔΟΣ ὑπὸ δημίων καταπατούμενος τελειοῦται.

Πόδες πατοῦντες σαρκίον Θεοείδου,
Ψυχὴν ἀποθλίβουσι ληνῷ τοῦ πόλου.

 

Ἡ Ὁσία ΔΟΜΝΙΝΑ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Χαρίζεταί σοι τὴν ἄνω κληρουχίαν,
Δομνῖνα, σαρκὸς ἡ κάτω κακουχία.

Ἐν δὲ τῷ πάλαι τετυπωμένῳ Συναξαριστῇ Δόμνα ὀνομάζεται αὕτη.

 

Ἡ Ὁσία ΤΑΤΙΑΝΗ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Τατιανὴ τοκεῖσα νηστείας πάλαι,
Νῦν Ἀγγέλοις σύνεστι νηστείας φίλοις.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νέος Ὁσιομάρτυς ΡΩΜΑΝΟΣ ὁ ἀπὸ Καρπενησίου, ἐν Βυζαντίῳ μαρτυρήσας τὸ ͵αχϟδ’ (1694) ἔτος, ξίφει τελειοῦται.

Ἤθλησεν ὄντως Ρωμανὸς ρωμαλέως,
Ρώμην ἄμαχον ἐκ Θεοῦ δεδεγμένος.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Μαρτυρολογίου». Ἐν δὲ τῷ Συναξαριστῇ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, τοῦ ὁποίου τὴν διάταξιν ἀκολουθοῦμεν καὶ ἡμεῖς, ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου τούτου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ρωμανοῦ σημειοῦται δίς, ἤτοι τὴν σήμερον καὶ τὴν ιϛ’ (16ην) Φεβρουαρίου, μὲ ἄλλο ὅμως δίστιχον ἐκεῖ καὶ μὲ τὴν προσθήκην «ὁ ἐκ Σόβολακ τοῦ Καρπενησίου». Ὅμως εἰς τὸ «Νέον Μαρτυρολόγιον», εἰς τὸ ὁποῖον παραπέμπει ὁ Ὅσιος Νικόδημος, δὲν ἀναφέρεται «ὁ ἐκ Σόβολακ τοῦ Καρπενησίου», ἀλλ’ ἓν καὶ μόνον Μαρτύριον ὑπάρχει, αὐτὸ τὸ ὁποῖον παραθέτομεν καὶ ἡμεῖς ἐνταῦθα, χωρὶς νὰ ἀναγράφεται ἐν αὐτῷ οὔτε τὸ χωρίον Σόβολακ οὔτε ἡ ἡμέρα τῆς ἐνδόξου τελειώσεως τοῦ Ἁγίου. Ὡς πρὸς τὸ Σόβολακ ἔχομεν τὴν γνώμην, ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ χωρίον Σοβολᾶκον τοῦ νομοῦ Αἰτωλοακαρνανίας, τὸ ὁποῖον τώρα ἔχει μετονομασθῆ εἰς Ψηλόβραχον. Καὶ ναὶ μὲν αὐτὸ ἀνήκει εἰς τὴν ἐπαρχίαν Τριχωνίδος, εἶναι ὅμως ὑψηλά, κοντὰ εἰς τοὺς παραποτάμους τοῦ Ἀχελῴου Ἀγαλιανὸν καὶ Μέγδοβαν κάτωθι τῶν ὀρέων Φριὰς ἢ Τσούκα. Φαίνεται λοιπόν, ὅτι τότε (τὸ 1694 δηλαδή), ὅτε δὲν ὑπῆρχεν ἡ σημερινὴ κατὰ νομοὺς διοικητικὴ διαίρεσις, ἐπειδὴ τὸ Σοβολᾶκον εἶναι ὀρεινόν, κοντὰ εἰς τὸ Καρπενήσι, ἔγραψαν ἐκ Σόβολακ τοῦ Καρπενησίου. Τώρα κατὰ πόσον ὁ Ἅγιος κατήγετο ἀπὸ τὸ χωρίον Σόβολακ, ἢ μέσα ἀπὸ τὸ Καρπενήσι δὲν εἴμεθα εἰς θέσιν νὰ διαβεβαιώσωμεν, διότι τὸ Σόβολακ δὲν ἀναφέρεται ἐν τῷ «Νέῳ Μαρτυρολογίῳ», ὡς εἴπομεν. Πάντως καὶ ἡμεῖς σημειοῦμεν εἰς τὴν 16ην Φεβρουαρίου τὴν μνήμην αὐτοῦ ὡς σημειοῦται ἐν τῷ Συναξαριστῇ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, εἰ δέ τις γνωρίζει καλύτερον ἂς διασαφήσῃ τὸ ζήτημα. (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος Β’).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ