Ἀπριλίου Θ’ (9η)

Τῇ Θ’ (9ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΕΥΨΥΧΙΟΥ τοῦ ἐν Καισαρείᾳ.

Ἐκεῖ μετῆλθεν Εὐψύχιον τὸ ξίφος,
Οὗ Χριστὸς ἦλθε, Καισαρείας εἰς μέρη.
Φάσγανον ἀμφ’ ἐνάτην Εὐψυχίου ἔκταμε λαιμόν.

Κατὰ τὴν ὁμόφωνον γνώμην τῶν Συναξαριστῶν ὁ Ἅγιος οὗτος Μάρτυς Εὐψύχιος κατήγετο ἐκ τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, ὡς γράφεται ἐν τῷ Συναξαρίῳ καὶ ὄχι ἐκ τῆς Καισαρείας τῆς Φιλίππου, ὡς ὑπαινίσσεται τὸ δίστιχον. Ὁ τοῦτο συνθέσας Χριστοφόρος ὁ Μυτιληναῖος παρεσύρθη προφανῶς ἐκ τῆς συνωνυμίας. Εἰς τοῦτο συμφωνεῖ καὶ ὁ Λεοντουπόλεως Σωφρόνιος («Ἁγιολόγιον», σελ. 158). Ὁ αὐτὸς Σωφρόνιος σημειοῖ ὅτι λείψανα Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου Εὐψυχίου εὗρεν εἰς πολλοὺς Κώδικας (Παρισινοὺς 1564, 1573, 1574, Λαυρεωτικοὺς Δʹ 45, Ιʹ 70 καὶ Βατοπαιδινὸν 1104). Σημειοῦμεν δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι οἱ κατὰ τὴν ζʹ (7ην) Σεπτεμβρίου καὶ τὴν εʹ (5ην) Νοεμβρίου ἑορταζόμενοι συνώνυμοι τούτου Ἅγιοι Μάρτυρες, ἄλλοι εἶναι ἀπὸ τὸν κατὰ τὴν σήμερον ἑορταζόμενον.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος ΒΑΔΙΜΟΥ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου καὶ τῶν Ἑπτὰ μαθητῶν αὐτοῦ.

Ἑπτὰς μαθητῶν συντέτμηται Βαδίμῳ.
Εἰς οὐρανοὺς δ’ ἔφθασεν, οὗ Θεοῦ θρόνος.

ΒΑΔΙΜΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Σαβωρίου Β’ μὲν τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τκε’-τοθ’ (325-379), Κωνσταντίνου δὲ τοῦ μεγάλου βασιλέως τῶν Ρωμαίων τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τϛ’-τλζ’ (306-337) [1] ἔχων πατρίδα τὴν Βηθλαπάτην, καταγωγῆς δὲ τυγχάνων περιφανοῦς καὶ ἐνδόξου. Καταφρονήσας λοιπὸν, τὴν λαμπρότητα τοῦ γένους του καὶ τὸν πολὺν πλοῦτον, ἔγινε Μοναχὸς καὶ Ἀρχιμανδρίτης Μοναστηρίου. Διὰ τὴν εἰς Χριστὸν ὅμως ὁμολογίαν συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν ἐν Περσίᾳ πυρσολατρῶν, μετὰ ἑπτὰ μαθητῶν αὐτοῦ, ἐφυλακίσθη ἐπὶ τέσσαρας μῆνας. Κατόπιν ἐξαγαγόντες οἱ Πέρσαι τὸν Ἅγιον ἐκ τῆς φυλακῆς παρέδωκαν αὐτόν, ἵνα τὸν ἀποκεφαλίσῃ εἴς τινα δήμιον Νιρσᾶν ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος πρότερον μὲν ἦτο Χριστιανός, ἀλλὰ διὰ τὸν φόβον τῶν βασάνων ἠρνήθη τὸν Χριστόν. Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἅγιος Βάδιμος τὸν ἐταλάνισε καὶ τὸν ἐλεηνολόγησε διὰ τὴν ἄρνησίν του. Τότε ὁ ἀρνησίχριστος ἐκεῖνος δήμιος κατέφερε μὲ τρέμουσαν χεῖρα τετράκις τὸ ξίφος κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ οὕτω ἐθανάτωσε τὸν Ἅγιον μὲ φρικτὸν πόνον καὶ τρομερὸν Μαρτύριον. Οὗτος δὲ ὁ μακάριος παρέδωσε τὸ πνεῦμά του εἰς τὸν Θεόν. Κατόπιν δὲ καὶ αὐτὸς ὁ δήμιος διὰ ξίφους ἐθανατώθη, ἀφ’ οὗ πρότερον ἐτιμωρήθη μὲ πολλὰ δεινὰ παρὰ Θεοῦ, διότι μέχρι τέλους ἔμεινεν εἰς τὴν ἄρνησιν. Ἀπεκεφαλίσθησαν δὲ μετὰ τοῦ Ἁγίου Βαδίμου καὶ οἱ ἑπτὰ ὡς ἄνω μαθηταί του καὶ οὕτως ἔλαβον ἅπαντες τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων ΜΑΡΤΥΡΩΝ τῶν ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ ἀναιρεθέντων ἐν Περσίᾳ.

Εἰς πυρσολατρῶν γῆν ἐναθλεῖ περσίδα,
Ἡ Χριστολατρῶν αὐχενότμητος φάλαγξ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Ὁ ρηθεὶς Ἅγιος ΑΥΔΙΗΣΟΥΣ μαχαίρᾳ τελειοῦται.

Ὢν αἰχμάλωτος Αὐδιησοῦς τὴν τύχην,
Ἠλευθέρωται τὴν σφαγὴν δοὺς ὡς λύτρον.

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

   

Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν ἄλλοις προσδιορίζεται ὅτι ὁ Ἅγιος οὗτος Ὁσιομάρτυς Βάδιμος ἠξιώθη τοῦ Μαρτυρίου ἐν ἔτει 374.