✥ Τῇ Γ’ (3ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΑΚΕΨΙΜΑ, ΙΩΣΗΦ καὶ ΑΕΙΘΑΛΑ.
Ἀκεψιμᾶν κτείνουσιν ἐκ ραβδισμάτων,
Ἀκεψιμᾶ δὲ τοὺς φίλους ἐκ λευσμάτων [1].
Τῦψαν Ἀκεψιμᾶν τριτάτῃ, λεῦσαν δὲ συνάθλους.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἑορτάζομεν τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ τοῦ ἐν Λύδδῃ, ἤτοι τὴν ἀνακομιδὴν καὶ κατάθεσιν τοῦ ἁγίου σώματος αὐτοῦ.
Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, Μάρτυς, καὶ θέσιν
Τῶν λειψάνων σοι νῦν γεραίρει ἡ Κτίσις.
Τὰ περὶ τοῦ κατὰ πλάτος Μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου τούτου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου βλέπε εἰς τὴν κγʹ (23ην) Ἀπριλίου, ὅτε ἐπιτελεῖται ἡ κυρίως μνήμη αὐτοῦ (τόμος Δʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Εἰδικῶς εἰς τὴν Ἀνακομιδὴν ταύτην τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, Ἀκολουθίαν τελείαν, ἐπειδὴ εἰς τὴν ἐν τοῖς Μηναίοις οὐδὲν περὶ τῆς Ἀνακομιδῆς ἀναφέρεται, ἐφιλοπόνησεν ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅστις καὶ Ἐγκώμιον εἰς αὐτήν, ἁπλοϊκῇ φράσει συντεθειμένον ἐποίησεν, ὅπερ διὰ τὸν ὄγκον τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου, παραθέτομεν ἐν παραρτήματι συνημμένῳ ἐν τῷ τέλει τοῦ ΙΔʹ τόμου «Συναξαριστὴς Πεντηκοσταρίου», τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Ἔχει δὲ εἰς τὴν αὐτὴν Ἀνακομιδὴν καὶ Ἑλληνικὸν Ἐγκώμιον Ἀρκάδιος ὁ Ἐπίσκοπος Κύπρου, οὗ ἡ ἀρχή· «Συγκαλεῖ πάλιν ἡμᾶς, ὦ φιλόχριστοι». Ἀμφότερα τὰ Ἐγκώμια ταῦτα, τό τε δηλαδὴ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου καὶ τὸ τοῦ ἱεροῦ Ἀρκαδίου, σῴζονται ἐν τῷ ἄνωθεν τῶν Καρυῶν κειμένῳ κελλίῳ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ ἀοιδίμου Ἱερομονάχου Παρθενίου Σκούρτου (οὗ τὰ λείψανα ὁ Θεὸς ἐτίμησεν εὐωδίᾳ πνευματικῇ) καὶ ὁ βουλόμενος ζητησάτω ταῦτα.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΛΟΓΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΑΚΕΨΙΜΑΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τήξας ἑαυτὸν ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις,
Ἀκεψιμᾶς ἀπῆλθεν ἔνθα μὴ πόνοι.
Τὸν Βίον τούτου τοῦ Ἀκεψιμᾶ συνέγραψεν ὁ Κύρου Θεοδώρητος ἐν ἀριθμῷ ιεʹ (15) τῆς «Φιλοθέου Ἱστορίας», ἀπὸ τῆς ὁποίας καὶ ἐλήφθη τὸ Συναξάριον τοῦτο. Προσθέτει δὲ αὐτὸς ἐκεῖ, ὅτι ἐξῆλθε ποτὲ ὅπως φέρῃ ὕδωρ τὴν νύκτα, εἷς δὲ βοσκὸς νομίσας ὅτι εἶναι λύκος, ἠθέλησε νὰ τὸν κτυπήσῃ μὲ τὴν σφενδόνην· ἔμεινεν ὅμως ἡ χείρ του ἀκίνητος, ἕως οὗ ὁ Ὅσιος λαβὼν τὸ ὕδωρ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν καλύβην του. Ἄλλοτε παρακινηθείς τις ὑπὸ περιεργείας κακοβούλου, ἀνέβη ἐπί τινος πλατάνου, ἥτις ἦτο πεφυτευμένη εἰς τὸν φράκτην τοῦ κελλίου του, ὅπως ἴδῃ τὶ πράττει ὁ Ἅγιος· ἀλλ’ εὐθὺς παρελήφθη τὸ ἥμισυ τοῦ σώματός του ἀπὸ κεφαλῆς ἕως ποδῶν, προσπεσὼν δὲ ἐκεῖνος εἰς τὸν Ἅγιον καὶ τὴν ἁμαρτίαν ὁμολογήσας, παρηγγέλθη νὰ κόψῃ τὴν πλάτανον, ἵνα μὴ πάθῃ καὶ ἄλλος τὰ αὐτά· καὶ ἅμα τῇ τομῇ τῆς πλατάνου ἔλαβε καὶ τὴν ὑγείαν του. Προεῖδε δὲ καὶ τὴν κοίμησίν του ὁ Ὅσιος πρὸ πεντήκοντα ἡμερῶν· καὶ ἐπειδὴ ἐγνώρισεν ὅτι μέλλουν νὰ λάβωσι τὸ σῶμά του μετὰ θάνατον, παρήγγειλε μεθ’ ὅρκων νὰ θάψωσιν αὐτὸ ἐκεῖ εἰς τὸ Ἡσυχαστήριόν του. Εἶτα προσθέτει ὁ Θεοδώρητος τὰ γλαφυρὰ λόγια ταῦτα· «Οὕτω καὶ μετὰ θάνατον εὐτελείας ἐπεμελοῦντο τῶν Οὐρανῶν οἱ πολῖται, καὶ οὔτε περιόντες μέγα φρονεῖν ἠνέσχοντο πώποτε, καὶ τελευτήσαντες τὸ παρὰ ἀνθρώπων οὐκ ἐπεσπάσαντο γέρας. Ἀλλὰ τὸ φίλτρον ἅπαν εἰς τὸν Νυμφίον μετέθεσαν, κατὰ τὰς σωφρονούσας γυναῖκας, αἳ παρὰ μόνον τῶν ὁμοζύγων καὶ φιλεῖσθαι καὶ ἐπαινεῖσθαι σπουδάζουσι, τῆς παρ’ ἄλλων εὐφημίας καταφρονοῦσαι».
ΑΚΕΨΙΜΑΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου ἐν ἔτει τπβ’ (382). Κλεισθεὶς δὲ ἐντὸς ἐσκαμμένου τινὸς τόπου, διῆλθεν ἐκεῖ ἑξήκοντα ἔτη ἀφανὴς εἰς τὰ ὄμματα τῶν ἀνθρώπων καὶ χωρὶς νὰ συνδιαλεχθῇ μετά τινος, ἀλλὰ ἐπιστρέφων τὸν νοῦν του
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου ΑΧΕΜΕΝΙΔΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Ἀχεμενίδης τὸν Θεὸν ποθῶν Λόγον,
Δόξης ἀφειδεῖ πατρικῆς καὶ βασάνων.
Τούτου τὸ Μαρτύριον συνέγραψεν ὁ Κύρου Θεοδώρητος, ἐν τῇ «Ἐκκλησιαστικῇ Ἱστορίᾳ» αὐτοῦ, βιβλίον πέμπτον, κεφάλαιον ληʹ (38)· τοῦτον δὲ ὀνομάζει ἐκεῖ Ὁρμίσδην. Βλέπε περὶ τούτου εἰς τὴν τριακοστὴν πρώτην τοῦ Μαρτίου, ἐν τῷ Συναξαρίῳ τῶν ἐν Περσίᾳ μαρτυρησάντων Αὐδᾶ Ἐπισκόπου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ, (Τόμος Γʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, Ἐπισκόπου Ἀγκύρας.
Δῶρον σὺ δωρῇ τῇ πόλει τῆς Ἀγκύρας,
Ὦ Θεόδωρε, ἐκ Θεοῦ τοῦ τῶν ὅλων.
✥ Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΔΑΣΙΟΣ, ΣΕΒΗΡΟΣ, ΑΝΔΡΩΝΑΣ, ΘΕΟΔΟΤΟΣ καὶ ΘΕΟΔΟΤΗ ξίφει τελειοῦνται.
Σύμμαρτυς ἔστω καὶ γυνὴ τοῖς ἀνδράσι,
Τετμημένοις τέσσαρσι συντετμημένη.
✥ Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΗΛΙΑΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῶν ἀρετῶν εἰς ἅρμα προβὰς Ἠλίας,
Πόλῳ προσῆλθεν ὥσπερ ἄλλος Ἠλίας.
✥ Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα ΜΑΡΤΥΡΕΣ ξίφει τελειοῦνται.
Ψυχαῖς ἀτρέπτοις χερσὶ τμηθέντες πλάνων,
Πλάνην περιτρέπουσιν ἄνδρες ἐννέα.
✥ Οἱ Ἅγιοι Εἰκοσιοκτὼ ΜΑΡΤΥΡΕΣ πυρὶ τελειοῦνται.
Φλέγουσιν ἄνδρας πέντε δὶς καὶ δὶς δύο,
Οἷς συμφλέγουσι πέντε δὶς καὶ δὶς δύο.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ νέου Ἱερομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ τοῦ Νεαπολίτου.
Γεώργιον ἔμψυχον Κυρίῳ ὤφθης,
Γεώργιε Ὅσιε, τμηθεὶς τὴν κάραν.
Κάρηνον Γεώργιος ἱερὸς κάρθη χερσὶν ἀνδροφρόνοις.
Τούτου τὸ τίμιον λείψανον εὑρίσκεται ἐν Ἀθήναις εἰς τὸν ἐν Νέᾳ Νεαπόλει Περισσοῦ Ἱ.Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου μετενεχθὲν ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ δὲ Βίος αὐτοῦ συνεγράφη ὑπὸ τοῦ Ὁσιολογιωτάτου ἐν Μοναχοῖς καὶ Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας πατρὸς Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, ὅστις καὶ τὴν ἰδιαιτέραν ᾀσματικὴν τοῦ Ἁγίου τούτου Ἀκολουθίαν συνέθεσεν, ἐκδοθεῖσαν τύποις ἐν Ἀθήναις τὸ ἔτος 1952 ὑπὸ τῶν συμπατριωτῶν τοῦ Ἁγίου Νεαπολιτῶν τῶν μετὰ τὴν Μικρασιατικὴν καταστροφὴν ἐγκατασταθέντων ἐν τῇ περιοχῇ τῇ ἐξ αὐτῶν Νέα Νεάπολις καλουμένῃ, κειμένῃ δεξιὰ τῆς Σαφραμπόλεως ἄνωθεν τῆς Ν. Ἰωνίας Ἀττικῆς. Ἅπασα ἡ περιοχὴ αὕτη ὠνομάσθη νῦν Περισσός.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Διὰ λιθοβολισμῶν.
