ΑΚΕΨΙΜΑΣ, ΙΩΣΗΦ καὶ ΑΕΙΘΑΛΑΣ [1] οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ ἀσεβεστάτου Σαβωρίου, τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν ἐν ἔτει τλ’ (330). Τότε εἶχον εἰς ὅλην τὴν Περσίδα μεγάλην λύσσαν κατὰ τῶν φιλοχρίστων οἱ εἰδωλολάτραι καὶ μάλιστα οἱ μάντεις καὶ γόητες, εἰς τοὺς ὁποίους ἔδωκεν ἐξουσίαν ὁ παράνομος βασιλεὺς νὰ παιδεύουν ὀδυνηρῶς οἱ δύστηνοι τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ἐβίαζαν νὰ σέβωνται τὸ πῦρ καὶ τὸν ἥλιον.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην συνέλαβον καὶ ἐφυλάκισαν καὶ τὸν γηραιὸν Ἐπίσκοπον Ἀκεψιμᾶν, ὅστις ἦτο ἀπὸ πόλιν τινὰ Ἀνίθα καλουμένην, κατὰ πολλὰ ἐνάρετος ἄνθρωπος, πρᾷος, ἐγκρατής, ἐλεήμων, χαρίεις, τὸ εἶδος καὶ τὴν ψυχὴν χαριέστατος, δεικνύων μὲ τὸ ἔξωθεν ἦθος τὴν ἔσω κατάστασιν. Οὗτος ἐδίδασκεν εἰς τοὺς Χριστιανοὺς τὴν εὐσέβειαν, οὐχὶ μόνον μὲ τοὺς λόγους, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν ἔργων καὶ τῶν ὀρθῶν δογμάτων. Λέγεται δὲ περὶ αὐτοῦ τοιοῦτον θαυμάσιον, ὅτι προτοῦ νὰ τὸν φυλακίσουν ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐθώπευε τὴν κεφαλήν του παιδίον τι καὶ ἀσπαζόμενον ταύτην εἶπε· «Μακαρία ἡ φαλακρὰ αὐτὴ κεφαλή, ὅτι μέλλει νὰ μαρτυρήσῃ διὰ τὸν Κύριον». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος Γέρων ἐχάρη, εὐχόμενος εἰς τὸν Θεὸν νὰ τελειώσῃ ἡ τοῦ παιδὸς πρόρρησις. Τότε ἔτυχεν ἐκεῖ ἄλλος τις Ἐπίσκοπος ἄλλης πόλεως, φίλος τοῦ Ἀκεψιμᾶ καὶ λέγει εἰς τὸ ρηθὲν παιδίον· «Καὶ ἐγὼ τί μέλλω νὰ πάθω, τέκνον μου;». Ὁ δὲ θεοφορούμενος παῖς ἀπεκρίνατο· «Ὅταν ἐπιστρέφῃς εἰς τὴν πόλιν σου, δὲν θὰ σὲ ἀφήσουν νὰ φθάσῃς, ἀλλὰ εἰς τὸ χωρίον Ἀτσαδαρὰν καταλύσεις τὸν βίον»· ἀμφότερα δὲ ταῦτα ὄντως οὕτως ἔγιναν.
Ὅταν λοιπὸν ἔφεραν τὸν Ἀκεψιμᾶν εἰς τὸν ἄρχοντα τῶν μάγων [2] Ἀδραχοσχὰρ καλούμενον, ἠρώτησεν αὐτόν, ἐὰν ἦτο Χριστιανὸς καὶ ὡμολόγησε μετὰ παρρησίας πολλῆς τὴν ἀλήθειαν λέγων· «Ἕνα Θεὸν γνωρίζομεν κατὰ τὰς Γραφὰς καὶ αὐτὸν μόνον ὡς ἀγαθὸν καὶ ποιητὴν τῶν ἁπάντων λατρεύομεν». Ὁ δὲ μάγος εἶπεν· «Ἐγὼ ἤκουσα, ὅτι εἶσαι φρόνιμος ἄνθρωπος, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν πολιάν σου φαίνεται, ἀλλὰ οἱ λόγοι σου σὲ φανερώνουν παιδίου μωροῦ ἀγνωστότερον, ἐπειδὴ καταφρονεῖς τὰ βασιλικὰ προστάγματα καὶ δὲν θέλεις νὰ προσκυνήσῃς τὸν λαμπρότατον ἥλιον». Ὁ δὲ Ἀρχιερεὺς ἀπεκρίνατο· «Ἀνόητοι εἶσθε σεῖς οἱ τῶν Περσῶν ἄρχοντες, διότι ἀφήνοντες τὸν κτίστην λατρεύετε ἀναίσθητα κτίσματα· τίς ἔχων γνῶσιν θέλει ἔλθει εἰς τόσην ἀναισθησίαν καὶ ἄνοιαν, καθὼς σεῖς καὶ ὁ βασιλεύς σας, ἀνόσιοι, νὰ προσκυνήσῃ ποιήματα;».