Ταῦτα ὁ ἄρχων ἀκούσας προσέταξε καὶ τὸν ἐμαστίγωσαν δυνατὰ καὶ ἀλύπητα, ὁ δὲ Ἅγιος ἐλέγχων αὐτοῦ τὴν παρανομίαν τὸν ὠνόμαζε κύνα σαθρὸν καὶ ἀδύνατον καὶ ὅτι ἐλογίζετο τὰς τιμωρίας του ὡς παίγνια. Καταπλαγεὶς εἰς ταῦτα ὁ ἄφραν ἐκεῖνος τύραννος ἠρώτα τοὺς συγκαθέδρους αὐτοῦ λέγων· «Εἰπέτε μου, διατί οἱ Χριστιανοί, καταφρονοῦντες τὴν ζωὴν ταύτην, διψῶσι τὸν θάνατον;»· τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν τοῦ ἀπεκρίθησαν, ὅτι τὰ βιβλία των λέγουσιν ὅτι εἶναι ἄλλος κόσμος ἀπὸ τοῦτον καλλίτερος, διὰ τοῦτο μισοῦσι τὸν πρόσκαιρον. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔδειραν ἐπὶ ὥραν πολλὴν τὸν ἀήττητον καὶ κατεξέσχισαν τὰς σάρκας του, οἱ ἁρμοὶ διελύοντο καὶ ἔτρεχον κατὰ γῆς ὡς ποταμὸς τὰ αἵματα· ἔπειτα προστάσσει ὁ δικαστὴς νὰ τὸν ἀφήσωσιν ὀλίγον, καὶ τοῦ λέγει· «Ἐὰν ὑπακούσῃς εἰς τὰ βασιλικὰ προστάγματα, ἔχομεν ἰατροὺς νὰ σοῦ θεραπεύσουν τὰς πληγάς». Ὁ δὲ Ἅγιος εἶπεν· «Ἐγὼ δὲν χρειάζομαι ἰατρείαν τινὰ ἀπὸ σέ, πεπληγωμένε τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν». Λέγει τότε ὁ τύραννος· «Ἐγὼ θὰ σοῦ δείξω νὰ γίνῃς εἰς τοὺς Χριστιανοὺς ὅλους ὑπόδειγμα, διὰ νὰ μὴ ὑβρίζωσι τοὺς ἄρχοντας». Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ἂν καὶ εἰς ὅλους σου τοὺς λόγους εἶσαι ψεύστης καὶ φλύαρος, τώρα ὅμως εἶπες καὶ χωρὶς νὰ θέλῃς τὴν ἀλήθειαν, διότι μὲ τὰ κολαστήρια, τὰ ὁποῖα θὰ μοῦ δώσῃς, θέλεις μὲ βιάσει νὰ γίνω θαυμαστὸν ὑπόδειγμα γενναιότητος καὶ ἀρχέτυπον καρτερίας εἰς ὅλους τοὺς ἀδελφούς μου διὰ νὰ ὑπομένουν καὶ αὐτοὶ μὲ μεγάλην εὐκολίαν τὰ τῶν τυράννων βασανιστήρια».
Ἔφριξεν ὁ ἀσεβὴς τύραννος τοιαῦτα ἀκούων· ὅθεν προσκαλέσας τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως τῶν Ἀρβήλων, Ἀδαρχόσχαρ, παρέδωκεν εἰς αὐτὸν τοῦς Ἁγίους λέγων· «Λάβε αὐτοὺς εἰς τὴν πόλιν σου, διὰ νὰ τοὺς λιθοβολήσουν ἐκεῖ καὶ βίασέ τους νὰ ὑπακούσωσι, διότι μέχρι τώρα δὲν ἠθέλησα νὰ τοὺς δώσω θάνατον, διὰ νὰ βασανισθῶσι περισσότερον». Ἐπεβίβασαν λοιπὸν αὐτοὺς εἰς τὰ κτήνη ὡς ἄψυχα πράγματα, διότι δὲν εἷχον τινὰ δύναμιν νὰ περιπατήσωσι, καθότι ἦσαν συντετριμμένοι ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ραβδισμοὺς καὶ καταξεσχισμένα ὅλα τὰ μέλη των, ἐκείτοντο δὲ παραλελυμένοι ὡς ξύλα ἄψυχα. Ἀφοῦ λοιπὸν τοὺς ἐπῆγαν εἰς τὴν πόλιν Ἄρβηλα, τοὺς ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακὴν ὡς τεθνηκότας, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐπιμελείας. Ὅθεν ἐσάπησαν τοσοῦτον αἱ σάρκες των ἀπὸ τὰς πληγάς, ὥστε ἐβρωμοῦσαν καὶ εἶχον μεγάλην κακοπάθειαν, διότι σὺν τοῖς ἄλλοις δὲν ἄφηνον κανένα Χριστιανὸν νὰ πλησιάσῃ καὶ νὰ τοὺς δώσῃ μικρὰν βοήθειαν.