✥ Τῇ ΙΓ’ (13ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ.
Θηρὸς τὸ πικρὸν δῆγμα τῇ Γλυκερίᾳ,
Ὑπεργλυκάζον ὡς ἀληθῶς ἦν μέλι.
Τότε διὰ τῶν δακρύων καὶ τῶν προσευχῶν τοῦ Ἡρακλείας ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτόν, παρὰ Κυρίου, ὅτι ἡ λεκάνη ἐκείνη ἦτο ἀκάθαρτος. Διὰ τοῦτο ἔφερεν αὐτὴν εἰς τὸν τότε Πατριάρχην Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Νηστευτήν, ἐκεῖνος δὲ ἐξετάσας εὗρεν ὅτι σοφός τις ἄρχων καὶ μάγος, Παυλῖνος ὀνόματι, ἔχυσεν αἵματα ἐντὸς τῆς λεκάνης αὐτῆς εἰς τρόπον θυσίας καὶ ἐγοήτευε, μὲ τὴν ἐπίκλησιν τῶν δαιμόνων, ὡς εἰδωλολάτρης. Ὅθεν ἀνεφέρθη τὸ συμβὰν εἰς τὸν βασιλέα Μαυρίκιον καὶ ὁ μὲν Ἰωάννης ὁ Νηστευτὴς ἐπεζήτη ὅπως ἐπιβληθῇ εἰς αὐτὸν νόμιμος ποινή, σύμφωνος πρὸς τοὺς ἱεροὺς Κανόνας, ὁ δὲ Μαυρίκιος ἔδεσεν αὐτὸν ἐπὶ στύλου μέχρι θανάτου, τοὺς δὲ υἱούς του ἀπεκεφάλισεν, ὡς συγκοινωνοὺς τῆς μαγείας τοῦ πατρός των. Βλέπε, ὦ ἀναγνῶστα, πόσον πικρὰν τιμωρίαν λαμβάνουσιν οἰ μάγοι καὶ οἰ γόητες.
✥ Ὁ Ἅγιος ΛΑΟΔΙΚΙΟΣ ὁ δεσμοφύλαξ ξίφει τελειοῦται.
Λαοδίκιος ἐν μέσῳ λαῶν, Λόγε,
Θεὸν καλῶν σε πρὸς δίκην ἤχθη ξίφους.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΣΕΡΓΙΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Ὁ Σέργιός μοι, πῶς τελευτᾷς τὸν βίον;
Κοινῷ τέλει τέθνηκα καὶ ζῶν εἰμί σοι [1].
ΣΕΡΓΙΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν, ὁ Ὁμολογητής, ἐκ γένους ἐνδόξου καὶ μεγάλου καταγόμενος, ἦτο μέγας καὶ κατὰ τὴν ψυχήν, ζῶν κατὰ τοὺς χρόνους Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ωκθ’-ωμβ’ (829-842). Ὁδηγηθεὶς δὲ πρὸ τοῦ ρηθέντος διώκτου καὶ εἰκονομάχου Θεοφίλου, ἐπειδὴ προσεκύνει τὰς ἁγίας Εἰκόνας, ἐδέθη ἀπὸ τὸν λαιμὸν μὲ σχοινίον καὶ διαπομπευθεὶς ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἀγορᾶς, ἔλαβεν ὕβρεις πολλὰς καὶ καταφρονήσεις. Στερηθεὶς δὲ ὅλων του τῶν ὑπαρχόντων ὁ ἀοίδιμος, ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν. Ἔπειτα ἐξωρίσθη μετὰ τῆς συζύγου του Εἰρήνης καὶ τῶν τέκνων του, ὑπομείνας ἀνδρείως τὰς διαφόρους θλίψεις τῆς ἐξορίας. Προσκληθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, μετέβη πρὸς Αὐτὸν διὰ τοῦ θανάτου, ἵνα λάβῃ τὸν ἄφθαρτον τῆς ὁμολογίας στέφανον.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς σμῶν ΠΑΥΣΙΚΑΚΟΥ Ἐπισκόπου Συνάδων.
Ὁ Παυσικάκου προστρέχων τῷ λειψάνῳ
Παθῶν κακούντων παῦσιν εὑρίσκει ξένην.
✥ Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἐπίσκοπος Τιβεριανῶν ξίφει τελειοῦται.
Ἀνδρὸς κεφαλὴν ἱεροῦ τέμνει ξίφος, Αἵματα συζεύξαντος Ἱερωσύνη.
✥ Ὁ Ὅσιος ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, ὁ Πρεσβύτερος τῆς Μονῆς τῆς Ἐφάψεως, ἐν εἰρήνῃ τελελειοῦται.
Τρέψας φάλαγγας δαιμόνων Νικηφόρος,
Ἀπῆλθεν ἔργῳ πρὸς Θεὸν νικηφόρος.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τελοῦνται τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἐν τῇ νήσῳ τῆς Ἁγίας Γλυκερίας σεβασμίου καὶ θείου Ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ τῆς ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΗΣ.
Ναὸν σόν, Παντάνασσα, καθιεροῦμεν
Πίστει πολλῇ, Δέσποινα, τῇ χάριτί σου.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος ΕΥΘΥΜΙΟΣ ὁ Νέος, ὁ Κτήτωρ τῆς ἐν τῷ Ἄθῳ Μονῆς τῶν Ἰβήρων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Θύων ὁ Εὐθύμιος ἁγνὴν θυσίαν,
Ἥλιος ὥσπερ ἐξέλαμψε κατ’ Ἄθω [2].
✥ Ὁ Ὅσιος ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ἴβηρ, ὁ πατὴρ τοῦ ρηθέντος Εὐθυμίου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Λιπὼν τὰ τερπνά, ὦ Ἰωάννη, βίου,
Νῦν τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφᾷς τοῦ Κυρίου.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος ΓΕΩΡΓΙΟΣ ὁ Ἴβηρ, ὁ συγγενὴς τοῦ ρηθέντος Εὐθυμίου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἐκεῖ κατοικεῖς, ἔνθα συγγενὲς γένος,
Καύχημ’ Ὁσίων, Γεώργι’ εὐθύφρον.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ὁ Ὅσιος οὗτος ἦτο μὲν ἀνεψιὸς τοῦ Ἰωάννου, ἐξάδελφος δὲ τοῦ Εὐθυμίου, ἐγένετο δὲ καὶ αὐτὸς κτήτωρ τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων καὶ μάλιστα τοῦ καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος ΓΑΒΡΙΗΛ ὁ Ἴβηρ, ὁ θείας φωνῆς ἀκηκοὼς καὶ ἐξαγαγὼν ἐκ τῆς θαλάσσης τὴν θαυματουργὸν Εἰκόνα τῆς Πορταϊτίσσης, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Μορφὴν Ἁγνῆς, σὺ Γαβριήλ, κρατεῖς ξένως,
Ὤ τῆς χάριτος, ἧς ἔτυχες, τρισμάκαρ!
ΓΑΒΡΙΗΛ ὁ Ὅσιος οὗτος Πατὴρ ἡμῶν ἦτο Ἴβηρ, ἡσυχάζων ἐν Ἁγίῳ Ὄρει. Ἀκούσας δὲ φωνῆς θεϊκῆς κατῆλθεν εἰς τὸν αἰγιαλὸν καὶ ἀνήγαγεν ἐκ τῆς θαλάσσης τὴν θαυματουργον Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Πορταϊτίσσης τῶν Ἰβήρων [3].
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες Ἰβηρῖται ΜΟΝΑΧΟΙ οἱ τοὺς Λατινόφρονας ἐλέγξαντες, τὸν βασιλέα φημὶ Μιχαὴλ καὶ τὸν Πατριάρχην Βέκκον, ἐν τῇ θαλάσσῃ βληθέντες, τελειοῦνται.
Ὑπὲρ πατρῴων ἐπνίγητε δογμάτων,
Καὶ πρὸς γαληνοὺς ὡρμίσασθε λιμένας.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τοῦτο τὸ δίστιχον εἶναι κατ’ ἐρωταπόκρισιν, φαίνεται δὲ ὅτι ἐρωτᾷ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἀποκρίνεται πρὸς αὐτὸν ὁ Ὅσιος.
[2] Ὁ Βίος αὐτοῦ, οὗ ἡ ἀρχή· «Οὗτος ὁ Πατὴρ ἡμῶν Εὐθύμιος», συνεγράφη ἑλληνιστὶ ὑπὸ Μανουὴλ τοῦ Μεγάλου Ρήτορος, ὁμοίως καὶ ἡ ᾀσματικὴ αὐτοῦ Ἀκολουθία ἐμελουργήθη παρὰ τοῦ αὐτοῦ Μανουήλ. Ἀμφότερα σῴζονται ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ τῶν Ἰβήρων. Τὸν Βίον μετενεγκὼν εἰς τὴν ἁπλῆν ἑλληνικὴν ἐξέδωκε τύποις ὁ Ὅσιος Νικόδημιος ὁ Ἁγιορείτης συμπεριλαβὼν αὐτὸν εἰς τὸ «Νέον Ἐκλόγιον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν παρατίθεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.
[3] Τὸ ἱστορικὸν τῆς εἰς Ἅγιον Ὄρος θαυμαστῆς εἰσόδου τῆς ἁγίας Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Πορταϊτίσσης, ὡς καὶ τὰ ὑπ’ αὐτῆς τελεσθέντα θαύματα βλέπε εἰς τὴν Τρίτην τῆς Διακαινησίμου ἐν τόμῳ ΙΔʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ὅτε ἐπιτελεῖται ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἡ Σύναξις αὐτῆς.