ΙΒΗΡΙΤΑΙ οἱ Ὅσιοι καὶ Μάρτυρες οὗτοι Πατέρες ἠγωνίζοντο ἀσκητικῶς ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων ἐν ἔτει ͵ασπ’ (1280), ὅτε ὁ βασιλεὺς Μιχαὴλ Η’ ὁ Παλαιολόγος (1259-1289), ὁ Ἀζυμίτης καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης ΙΑ’ ὁ Βέκκος (1275-1282), οἱ Λατινόφρονες, περιήρχοντο τὰ διάφορα Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους διὰ νὰ πείσουν τοὺς Μοναχοὺς νὰ ἀκολουθήσουν τὴν πλάνην των. Ἐπειδὴ δὲ τούτους ἀπὸ παντοῦ ἀπέπεμπον, διότι οὐδόλως ἐπείθοντο οἱ Μοναχοὶ νὰ ἀσπασθοῦν τὰ δόγματα τῶν Λατίνων, διὰ τοῦτο πολλὰ δεινὰ ἐπεσώρευσαν οἱ δείλαιοι εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πολλοὺς Μοναχοὺς ἐβασάνισαν καὶ ἀπέκτειναν.
Τοὺς Λατινόφρονας τούτους, ἐλθόντας καὶ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῶν Ἰβήρων, θείῳ ζήλῳ διὰ τὴν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν κινούμενοι, οἱ ἐν τῇ Μονῇ ἐνασκούμενοι Πατέρες δὲν τοὺς ἐδέχθησαν. Ὅθεν ἐκεῖνοι μένεα πνέοντες διέταξαν νὰ συλληφθοῦν ἅπαντες. Τότε τοὺς μὲν καταγομένους ἐκ τῶν μερῶν τῆς Ἰταλίας ἐκράτησαν ὡς σκλάβους, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀνεβίβασαν εἰς τὸ πλοῖον τῆς Μονῆς καὶ ἀφοῦ τοὺς ἐξήγαγον τοῦ λιμένος τοὺς παρέδωκαν εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης ὁμοῦ μὲ τὸ πλοῖον καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ μακάριοι τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Διὰ τοὺς ἀθλήσαντας τότε μακαρίους Πατέρας καὶ τῶν ἄλλων Μονῶν, καθὼς καὶ περὶ τοῦ τί ἔπαθον οἱ ὀλίγοι δεχθέντες διὰ τὸν φόβον τοὺς Λατινόφρονας, βλέπε σχετικὰ Συναξάρια εἰς τὴν Ἰανουαρίου δʹ (4ην) ἐν τόμῳ Αʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Σεπτεμβρίου κβʹ (22αν) ἐν τόμῳ Θʹ καὶ Δεκεμβρίου εʹ (5ην) ἐν τόμῳ ΙΒʹ.