✥ Τῇ Ζ’ (7ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Τριάκοντα Τριῶν Μαρτύρων τῶν ἐν Μελιτινῇ, ΙΕΡΩΝΟΣ καὶ τῶν λοιπῶν.
Εἰς τὸν Ἱέρωνα·
Ὦ πῶς Ἱέρων οὐδὲν ἐξ εὐτολμίας,
Ἄτολμον οἶδεν, οὐδ’ ἀγενὲς πρὸς ξίφος.
Εἰς τοὺς Τριάκοντα δύο·
Διὰ ξίφους ἀνεῖλον ἄνδρας τρὶς δέκα,
Ἄνδρες πονηροί, καὶ μίαν ξυνωρίδα.
Οὐδ’ ἔλαθ’ ἑβδομάτῃ Ἱέρων ξίφει αὐχένα καρθείς.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΜΕΛΑΣΙΠΠΟΥ, ΚΑΣΣΙΝΗΣ καὶ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Εἰς τὸν Μελάσιππον καὶ Κασσῖναν·
Οὐ σάρκες ἦσαν, ἀλλ’ ἄσαρκός τις φύσις,
Ὁ Μελάσιππος πρὸς ξέσεις καὶ Κασσῖνα.
Εἰς τὸν Ἀντώνιον·
Στάς, Ἀντώνιε, τὴν τομὴν χαίρων δέχου,
Καὶ δέξεταί σε τῆς χαρᾶς θεῖος τόπος.
ΜΕΛΑΣΙΠΠΟΣ καὶ ΚΑΣΣΙΝΑ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, ὁμόζυγοι ὄντες, καὶ ὁ υἱὸς αὐτῶν Ἀντώνιος, ἐμαρτύρησαν κατὰ τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου ἐν ἔτει τξα’ (361) εἰς τὴν πόλιν Ἄγκυραν· ἦσαν δὲ Χριστιανοὶ ἐκ προγόνων. Καὶ ὁ μὲν Ἀντώνιος ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν, ὁ δὲ Μελάσιππος καὶ ἡ Κασσῖνα, κρεμασθέντες, κατεξεσχίσθησαν καὶ διὰ πυρὸς κατεφλέχθησαν. Ἔπειτα τοῦ μὲν Ἁγίου Μελασίππου ἔκοψαν τοὺς πόδας ἀπὸ τῶν γονάτων, τῆς δὲ Ἁγίας Κασσίνης ἔκοψαν τοὺς μαστούς. Τὸν δὲ μακάριον Ἀντώνιον κρεμάσαντες κατεξέσχισαν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔπτυσε μὲν εἰς τὸ πρόσωπον τὸν Ἰουλιανόν, ἐμακάρισε δὲ τοὺς ἰδικούς του γονεῖς, ἤτοι τὸν Ἅγιον Μελάσιππον καὶ τὴν Ἁγίαν Κασσῖναν, οἵτινες κρεμάμενοι ἐπὶ τοῦ βασανιστικοῦ ξύλου, παρέδωκαν τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ. Ἔπειτα ἐτρύπησαν μὲ περόνην τοὺς ἀστραγάλους τοῦ αὐτοῦ Ἀντωνίου καὶ ἐκρέμασαν ἐκ τῶν ποδῶν του πέτρας βαρείας. Ὕστερον καθίζουσιν αὐτὸν ἐπὶ σιδηροῦ καὶ πεπυρωμένου θρόνου, ξυρίζουσι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ κρεμῶσιν ἀπὸ τὸν λαιμόν του λίθον, περιφέροντες οὕτως αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν διὰ καταισχύνην καὶ ὄνειδος. Εἶτα πάλιν κρεμῶσιν αὐτὸν καὶ καταξεσχίζουσι.
Μετὰ ταῦτα στέλλουσι τὸν Ἅγιον εἰς τὸν δοῦκα Ἀγριππῖνον, ὁ ὁποῖος ἔβαλεν αὐτὸν ἐντὸς κλιβάνου ἀνημμένου, καὶ ὕστερον τὸν ἔρριψεν εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὸν φάγωσιν. Ἐπειδὴ δὲ ἐξ ὅλων τούτων ἐφυλάχθη ὁ Ἅγιος ἀβλαβὴς διὰ τῆς θείας Χάριτος, εἵλκυσεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τεσσαράκοντα παιδία, τὰ ὁποῖα εὐθὺς ἀπεκεφάλισαν οἱ ὑπηρέται τοῦ βασιλέως. Ἁπλώσαντες ἔπειτα τὸν Ἅγιον ἐπάνω εἰς κλίνην πεπυρωμένην, τὸν ἔδειραν μὲ ραβδία· εἶτα δὲ κόψαντες τὰς χεῖράς του, τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν κάμινον. Ἀβλαβὴς δὲ φυλαχθείς, διὰ τοῦ θαύματος τούτου πολλοὺς ὡδήγησεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Τελευταῖον ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν καὶ ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΑΥΚΤΟΥ, ΤΑΥΡΙΩΝΟΣ καὶ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Εἰς τὸν Αὖκτον καὶ Ταυρίωνα·
Ἐφεῦρεν Αὖκτος, Ταυρίων εὐκτὸν τέλος,
Ξίφει τμηθέντες οἷα ταῦροι Κυρίου.
Εἰς τὴν Θεσσαλονίκην·
Φυγὴν κατακριθεῖσα πατρῴου πέδου,
Πέδον χλόης ᾥκησε Θεσσαλονίκη.
✥ Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΥ.
Ἐκ γῆς καλοῦσιν Ἀθηνόδωρον νόες,
Πρὸς τὰς νοητὰς δωρεὰς τοῦ Κυρίου.
✥ Μνήμη τοῦ Ἁγίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ἀδελφοῦ Γρηγορίου τοῦ Θαυματουργοῦ.
Τῷ θαυματουργῷ συγγόνῳ Γρηγορίου,
Ἐπωνύμως ζήσαντι, διπλοῦν τὸ κλέος.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ὁ ἐκ Θεσσαλονίκης ξίφει τελειοῦται.
Ἐκ Θετταλῶν γῆς Ἀλέξανδρος φὺς κλάδος,
Ἀθλήσεως ἥπλωσεν ἐκτμηθεὶς κλάδους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο μὲν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει σϟη’ (298), κατήγετο δὲ ἐκ τῆς μεγαλοπόλεως Θεσσαλονίκης. Παρασταθεὶς λοιπὸν εἰς το βῆμα τοῦ τυράννου, ἐπειδὴ ἐλάκτισε τὸν βωμὸν καὶ διεσκόρπισε τὰς δαιμονικὰς σπονδὰς καὶ θυσίας, αἵτινες εὑρίσκοντο ἐπ’ αὐτοῦ, ἀπεκεφαλίσθη καὶ ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν καὶ θαυματουργὸς ΛΑΖΑΡΟΣ, ὁ ἐν τῶ Γαλλησίω ὄρει ἀσκήσας ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἑτοίμασον τὸν κόλπον, Ἀβραὰμ πάτερ,
Οὐχ ὑστεροῦντι Λαζάρῳ τοῦ Λαζάρου.