Τὸν Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν Ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Μετὰ τὴν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ» (σῴζεται ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις καὶ πρὸ τούτων ἐν τῇ Λαύρᾳ). Εἰς τὴν ἁπλῆν Ἐλληνικὴν μετηνέχθη ὑπὸ Ἀγαπίου τοῦ Κρητὸς καὶ ἐξεδόθη τύποις ὑπὸ τοῦ ἰδίου συμπεριληφθεὶς εἰς τὸν «Παράδεισον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς καταχωρίζεται ἐνταῦθα διασκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Τὴν ᾀσματικὴν αὐτοῦ Ἀκολουθίαν, ἥτις εἰς πολλὰ μέρη ἦτο ἐσφαλμένη καὶ ἐπιλήψιμος, ἐν χειρογράφοις σῳζομένην, διώρθωσεν ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Ὑπὸ τοῦ ἐν Κορυδαλλῷ Πειραιῶς γυναικείου Ἱεροῦ Μονυδρίου «Ὁ Ἅγιος Ἀρτέμιος» καὶ ἐπιμελείᾳ τοῦ κτίτορος αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀρτεμίου Νοδαράκη Ξηροποταμηνοῦ, ἐξεδόθη τύποις εἰς ἰδιαιτέραν φυλλάδα ἐν ἔτει 1940 πλήρης πανηγυρικὴ Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου μετὰ Παρακλητικοῦ Κανόνος, ποιηθέντος ὑπὸ τοῦ Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Πατρὸς Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, περιέχουσα καὶ τὰς Ἀκολουθίας μετὰ Παρακλητικῶν Κανόνων τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μεγάλων Μαρτύρων καὶ τῆς Ὁσίας Μακρίνης. Ἐπίσης ἐξεδόθησαν εἰς ἰδιαίτερα τεύχη ὑπὸ Ἀρχιμανδρίτου Γαβριὴλ Καραπατάκη, ἐφημερίου τοῦ ἐν τῇ συνοικίᾳ Γούβᾳ τῶν Ἀθηνῶν Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου «Τὰ νεωστὶ ἀνακαλυφθέντα θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου τὰ γενόμενα κατὰ τὰ ἔτη 600-650, Ἀθῆναι 1948». Ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ περιέχονται 45 θαύματα τοῦ Ἁγίου, τελεσθέντα μεταξὺ τῶν ἐτῶν 600-650 καὶ δύο νεώτατα ἐπισυμβάντα τὸ μὲν ἓν ἐν ἔτει 1937, τὸ δὲ ἕτερον ἐν ἔτει 1945.

Ὁ Βίος αὐτῆς ἐξεδόθη τὸ πρῶτον τύποις εἰς ἰδιαιτέραν φυλλάδα, ἀκολούθως ἐξεδόθη ἐπηυξημένος εἰς τὸ «Νέον Λειμωνάριον», ἐξ οὗ καὶ παραληφθεὶς ὑφ’ ἦμῶν καταχωρίζεται ἐνταῦθα διασκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν (βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 441). Ἐγκώμιον δὲ εἰς τὴν Ὁσίαν ταύτην Ματρῶναν ἔπλεξε Νεῖλος ὁ Ρόδου Μητροπολίτης, οὗ ἡ ἀρχή· «Οὐ ξένα τὰ τῆς παρούσης ἡμῖν πανηγύρεως» (σῴζεται ἐν τῇ τοῦ Διονυσίου).

Ἡ ἐνταῦθα καταχωριζομένη Βιογραφία αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας του ἐντύπου φυλλάδας, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπάρχει καὶ ἡ Ἀκολουθία αὐτοῦ. Αὕτη ἐξεδόθη τὸ πρῶτον ὀλίγον μετὰ τὴν ἐπίσημον ἀνακήρυξιν τῆς Ἁγιότητος τοῦ Ὁσίου Γερασίμου ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἡ ἀνακήρυξις ἔλαβε χώραν κατ’ Ἰούλιον τοῦ 1622, κατὰ δὲ τὸ ἔτος 1625 ἐξεδόθη «Βιβλίον τοῦ ὀρθοῦ λόγου, Βεβαίωσις καλούμενον, τυπωθὲν διὰ δαπάνης καὶ ἐπιμελείας τοῦ θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου πρῴην Μαΐνης κυρίου Ἱερεμίου, ἐν Λωνδώνῃ, παρὰ Ἰωάννῃ τῷ Ἄβιλανδ, κατὰ τὸ ͵αχκεʹ (1625) ἔτος ἀπὸ τῆς ἐνσάρκου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν οἰκονομίας». Ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ περιέχονται αʹ) Ἐπιστολὴ τοῦ Κεφαλλῆνος Ἱερομονάχου Παϊσίου Μεταξᾶ πρὸς τὸν ὁρισθέντα ὑπὸ τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως εἰσηγητὴν τοῦ θέματος λόγιον Θεόφιλον Κορυδαλέα, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκτίθενται τὰ περὶ τῆς ζωῆς καὶ ὁσιότητος τοῦ Ἁγίου καὶ ἐξ ἧς καταφαίνεται, ὅτι ὁ Παΐσιος οὗτος συνέγραψε πρῶτος τὴν Βιογραφίαν τοῦ Ὁσίου, ἥτις ὅμως Βιογραφία ἀπολεσθεῖσα δὲν ἀνευρέθη ἔκτοτε, βʹ) ἀναφορὰ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Κύριλλον ὑποβληθεῖσα ὑπὸ τοῦ πρῴην Μαίνης Ἱερεμίου Κατσαΐτη, χρηματίσαντος ἐπὶ πεντηκονταετίαν (1603-1652) Ἡγουμένου τῆς ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Γερασίμου ἱδρυθείσης Ἱερᾶς Μονῆς «Νέα Ἱερουσαλήμ», δι’ ἧς, ἐξ ὀνόματος τῶν κατοίκων τῆς νήσου Κεφαλληνίας, ἐξαιτεῖται ἡ ἐπίσημος ἀνακήρυξις τῆς Ἁγιότητος τοῦ Ὁσίου· γʹ) Ἀκολουθία τοῦ Ὁσίου ποιηθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἱερομονάχου Μητροφάνους τοῦ Ναυπλίου καὶ δʹ) Τὸ Συναξάριον τοῦ Ὁσίου συγγραφὲν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ἱερομονάχου Μητροφάνους, βάσει τοῦ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ὑπομνήματος τοῦ Ἐπισκόπου Ἱερεμίου Κατσαΐτη. Ἔκτοτε Ἀκολουθία καὶ Βίος τοῦ Ὁσίου Γερασίμου ἐξεδόθησαν πλειστάκις εἰς ἰδιαίτερα τεύχη ἐν Βενετίᾳ, ἐν Ἀθήναις καὶ ἐν Κεφαλληνίᾳ, συμπεριελήφθη δὲ καὶ εἰς τὰς τρεῖς ἐκδόσεις τοῦ»Νέου Λειμωναρίου», Βενετίας 1819, Ἑρμουπόλεως 1857 καὶ Ἀθηνῶν 1873. Ἐπίσης ἁπλοποιημένος συμπεριελήφθη εἰς τὸν Συναξαριστὴν τοῦ Κ. Δουκάκη, ἐν Ἀθήναις 1895, καὶ ἀκολούθως διασκευασμένος γλωσσικῶς ἐν τῇ πρώτῃ καὶ τῇ παρούσῃ δευτέρᾳ ἐκδόσει ἡμῶν. Πλὴν τῆς ὑπὸ τοῦ Μητροφάνους ποιηθείσης Ἀκολουθίας, ἐποιήθη τοιαύτη καὶ ὑπὸ Νικολάου Γαβριηλοπούλου Ἱερέως Ζακυνθίου ἐκδοθεῖσα τὸ πρῶτον ἐν Ἐνετίᾳ τὸ 1718. Ἀλλὰ καὶ μεταγενέστεραι διορθώσεις τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου τύποις ἐκδοθεῖσαι ἐπηκολούθησαν. Ἐπίσης ἐξεδόθη τύποις «Λόγος πανηγυρικὸς εἰς τὸν Ὅσιον Γεράσιμον, τὸν προστάτην Κεφαλληνίας, συντεθεὶς ὑπὸ Κωνσταντίνου Διακόνου Τυπάλδου τοῦ Κεφαλλῆνος. Ἐν Βενετίᾳ, παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων 1823». Ὁ λόγος οὗτος ἐπανεξεδόθη ἐν Κεφαλληνίᾳ ἐν ἔτει 1861.