Ὀκτωβρίου ΙΔ’ (14η)

Τῇ ΙΔ’ (14ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΝΑΖΑΡΙΟΥ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΥ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ καὶ ΚΕΛΣΙΟΥ.

Τὸν Ναζάριον καὶ συνάθλους τρεῖς ἅμα,
Χριστῷ προσῆξε Ναζαρηνῷ τὸ ξίφος.
Σὺν τρισὶ Ναζάριος τμήθη δεκάτῃ γε τετάρτῃ.

Τὸ Ἑλληνικὸν Μαρτύριον αὐτῶν συνέγραψε Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Νέρωνος ἄρτι τὰ σκῆπτρα διαδεξαμένου» (σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν μετήνεγκε τοῦτο Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ ἐξέδωκε τύποις ἐν τῷ «Νέῳ Παραδείσῳ», ἐξ οὗ παραληφθὲν καταχωρίζεται ἐνταῦθα διασκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΚΟΣΜΑ τοῦ Ποιητοῦ, Ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ τοῦ Ἁγιοπολίτου, ἤτοι τοῦ Ἱεροσολυμίτου.

Ἀπῆλθε Κοσμᾶς ἔνθα πᾶσα τερπνότης,
Μέλη λιπὼν τέρποντα Ἐκκλησίαν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ΣΙΛΒΑΝΟΣ ὁ Γέρων ξίφει τελειοῦται.

Μετῆλθεν αὐχὴν Σιλβανοῦ ταμὸν ξίφος,
Κἀντεῦθεν ὤφθη Σιλβανὸς τομεὺς πλάνης.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οἱ ἐξ Αἰγύπτου καὶ Παλαιστίνης, ξίφει τελειοῦνται.

Ἤνεγκε διπλῆ Μαρτύρων εἰκὰς ξίφος,
Αἴγυπτος οὓς ἤνεγκε καὶ Παλαιστίνη.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΠΕΤΡΟΣ ὁ αὐσελάμου πυρὶ τελειοῦται.

Τὸ πῦρ ὑπελθὼν ἐνθέῳ ζήλῳ Πέτρος,
Τὸ τῆς πλάνης πῦρ σβεννύει τῆς δυσθέου.

ΠΕΤΡΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Ἐλευθερουπόλεως, ἐκ κώμης καλουμένης Ἀνίας (ἢ Ἀνέας), ἀνδρεῖος μὲν κατὰ τὴν ψυχήν, νέος δὲ ἅμα καὶ δυνατὸς κατὰ τὸ σῶμα. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐδοκίμασε πολλοὺς ἀγῶνας διὰ τὴν εὐσέβειαν καὶ κατεφρόνησεν ὅλα τὰ ἐπίγεια, τελευταῖον ἔγινε θυσία καὶ ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν Χριστὸν κατὰ τὸ ἔκτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἤτοι ἐν ἔτει σϟβ’ (292), κομισάμενος οὕτω διὰ πυρὸς τὸν τοῦ Μαρτυρίου ἄφθαρτον στέφανον, ἀφ’ οὗ πρότερον ἔλαβε διάφορα βάσανα ὁ ἀοίδιμος.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ τῆς Νέας.

Παρασκευήν, ὡς σκεῦος ἐκλελεγμένον,
Χριστὸς τίθησιν ἐν ταμείῳ τοῦ πόλου.

Τὸ Συναξάριον αὐτῆς συνέγραψε Σλαβονιστὶ Εὐθύμιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιρνόβου τῆς Βουλγαρίας, ὅστις συνέγραψε καὶ τὸν Βίον τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ κτίτορος τῆς Μονῆς Ρίλας (βλέπε περὶ τούτου ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ, σελ. 410-415). Τοῦτο μετέφρασεν εἰς τὴν ἁπλῆν ἑλληνικὴν ὁ ἀοίδιμος Ἱεροδιδάσκαλος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος καὶ συμπεριέλαβεν εἰς τὸ «Νέον Λειμωνάριον», ἐξ οὗ καὶ παρελήφθη. Ἡ Ἀσματικὴ Ἀκολουθία τῆς Ἁγίας ταύτης εὑρίσκεται τετυπωμένη εἰς πολλὰς Ἀνθολογίας καὶ εἰς ἰδιαιτέραν φυλλάδα, τὴν ὁποίαν συνέγραψε Μελέτιος ὁ Συρίγου, ὡς ἐν αὐτῇ σημειοῦται. Νέα δὲ ἡ Ὁσία αὕτη λέγεται ὡς πρὸς τὴν παλαιὰν Ὁσιομάρτυρα Παρασκευήν, καὶ ὡς μετὰ τὸ σχίσμα τῆς Δυτικῆς ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν, εἰς τοὺς νεωτέρους χρόνους γενομένη, δὲν γνωρίζομεν ὅμως εἰς ποίων βασιλέων χρόνους ἤκμασεν αὕτη.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΔΙΗΓΗΣΙΣ

  

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΙΓΝΑΤΙΟΥ τοῦ Ἀγαλλιανοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης, τοῦ θαυματουργοῦ.

Ἁγίων, Ἰγνάτιε, ζηλώσας βίον,
Ἁγίων ἰσότιμος ἐνδίκως ὤφθης.

 

Τοῦ Ὁσίου ΝΙΚΟΛΑΟΥ τοῦ ἁπλοῦ, δουκὸς Τζερνηγοβιγίας τοῦ ἐν σπηλαίῳ θαυματουργοῦ Ρώσου.

     

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ