✥ Τῇ Α’ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου ἀρχὴ τῆς ΙΝΔΙΚΤΟΥ ἤτοι τοῦ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ.
Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου χρόνου,
Ὦ καὶ παλαιέ, καὶ δι’ ἀνθρώπους νέε [1].
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ τοῦ Στυλίτου.
Λιπὼν Συμεὼν τὴν ἐπὶ στύλου βάσιν,
τὴν ἐγγὺς εὗρε τοῦ Θεοῦ λόγου στάσιν.
Ὑψιβάτης Συμεὼν Σεπτεμβρίου ἔκθανε πρώτῃ.
Ὁ Ὅσιος οὗτος Συμεὼν ὁ Στυλίτης συγχέεται ὑπὸ πολλῶν μετὰ τοῦ Ὁσίου Συμεὼν τοῦ Θαυμαστορείτου τοῦ ἑορταζομένου κατὰ τὴν εἰκοστὴν τετάρτην Μαΐου. Ἡ σύγχυσις προέρχεται ἀφ’ ἑνὸς μὲν λόγῳ τῆς συνωνυμίας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ λόγῳ τοῦ κοινοῦ ἀγωνίσματος, ὅπερ ἀμφότεροι οἱ Ὅσιοι οὗτοι Πατέρες ἐξέλεξαν διὰ τὴν εὐαρέστησιν τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τῆς ἐπὶ τοῦ στύλου ἀναβάσεως καὶ ἀσκήσεως. Ὑπάρχουν προσέτι καὶ ἄλλα τινὰ κοινὰ μεταξὺ τῶν δύο τούτων Ἁγίων σημεῖα, ὅπως π.χ. τὸ ὄνομα τῆς μητρός, ὅπερ καὶ τῶν δύο τυγχάνει νὰ εἶναι Μάρθα. Ἐπίσης ὑπάρχει ἡ προσωνυμία «τοῦ ἐν τῇ Μάνδρᾳ», ἥτις ὑφ’ ἄλλων μὲν ἀποδίδεται εἰς τοῦτον τὸν Ὅσιον, διότι πέριξ τοῦ στύλου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἠγωνίζετο, εἶχεν ἀνεγείρει μάνδραν διὰ νὰ μὴ πλησιάζουν εἰς αὐτὸν αἱ γυναῖκες, ὑφ᾽ ἄλλων δὲ ἀποδίδεται εἰς τὸν Θαυμαστορείτην, διότι κάτωθι τοῦ στύλου ᾠκοδόμησε Μονήν, τὴν ὁποίαν ἐπωνόμασε Μάνδραν.
Συνεπείᾳ τῆς συγχύσεως ταύτης Ἀγάπιος ὁ Κρής, ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ Ὄρει, λέγει ὅτι καὶ οἱ δύο οὗτοι Συμεῶνες εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπον. Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀποδίδει τὴν προσωτυμίαν «ὁ ἐν τῇ Μάνδρᾳ» εἰς τοῦτον τὸν Ὅσιον. Ἄλλοι πάλιν ὑποστηρίζουσιν ὅτι ἄλλος εἶναι ἐκεῖνος καὶ ἄλλος ὁ κατὰ τὴν σήμερον ἑορταζόμενος, μεθ’ ὧν καὶ ἡμεῖς συντασσόμεθα, διότι καὶ οἱ χρόνοι καθ’ οὓς ἕκαστος ἤσκησεν ἀπέχουσιν ἀπ’ ἀλλήλων, ἐκεῖνος μὲν ἔζησε κατὰ τὰ ἔτη 510-595 μ.Χ. οὗτος δὲ κατὰ ἔτη 392-461, ἄλλοι βασιλεῖς ἀναφέρονται εἰς τὸ συναξάριον τοῦ ἑνός, ἄλλοι εἰς τὸ τοῦ ἑτέρου, ἄλλαι αἱ λεπτομέριαι τῶν ἀγώνων τοῦ μέν, ἄλλαι τοῦ δέ. Ἐπὶ πλέον τὰ περὶ τοῦ κατὰ τὴν σήμερον ἑορταζομένου Ὁσίου Συμεὼν συνέγραψε πρῶτος ὁ Κύρου Θεοδώρητος, σύγχρονος καὶ γνώριμος τοῦ Ὁσίου, ζήσας κατὰ τὰ ἔτη 393-458, ἐνῷ ὁ Θαυμαστορείτης Συμεὼν εἶναι ἀρκετὰ νεώτερος, ὡς ἀνωτέρω γράφομεν, τινὲς μάλιστα λέγουν ὅτι αὐτὸς ἔζησε κατὰ τὴν 7ην μ.Χ. ἑκατονταετηρίδα, δικαίως δὲ ἐπονομάζουν αὐτὸν Νέον Στυλίτην. Περὶ τοῦ Θαυμαστορείτου Συμεὼν βλέπε ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ κδʹ (24ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου.
✥ Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν ΜΑΡΘΑΣ τῆς μητρὸς τοῦ Ἁγίου Συμεών.
Ἐν γῇ ξενίζει Μάρθα τὸν Χριστὸν πάλαι,
Σὲ δὲ ξενίζει, Μάρθα, Χριστὸς ἐν πόλῳ.
✥ Ἡ Ὁσία ΕΥΑΝΘΙΑ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Εὖ μάλα ἐξήνθησεν ἡ Εὐανθία,
Ἀνθοφοροῦσα ἀρετὰς ἀνθοπνόους.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ δίκαιος ΙΗΣΟΥΣ υἱὸς Ναυῆ ἐν εἰρήνῃ ἐκοιμήθη.
Ὅν τοῦ τρέχειν ἔστησεν ἥλιον πάλαι
Λιπὼν Ἰησοῦς, Ἥλιον δόξης βλέπει.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ καὶ ΑΣΚΗΤΡΙΩΝ καὶ ΑΜΜΟΥΝ Διακόνου τοῦ καὶ διδασκάλου αὐτῶν.
Εἰς τὰς Παρθένους·
Δισεικαρίθμοις Παρθένοις πῦρ καὶ ξίφος
Θεοῦ προεξένησαν Υἱὸν νυμφίον.
Εἰς τὸν Ἀμμούν·
Ἀμμοὺν καλύπτραν ἔμπυρον δεδεμένος,
Τὸ σαρκικὸν κάλυμμα χαίρων ἐξέδυ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ γενομένου θαύματος ὑπὸ τῆς ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ἐν τῇ Μονῇ τῶν Μιασηνῶν.
Αὐθαιρέτως ἄνεισιν ἄγρα τις ξένη,
Λίμνης βυθοῦ, πάντιμος Εἰκὼν Παρθένου.
ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ τῶν Μιασινῶν μνήμη τελεῖται, διότι ἡ Σεβασμία καὶ θαυματουργὸς Εἰκὼν τοῦ Μοναστηρίου τῶν Μιασηνῶν, ριφθεῖσα εἰς τὴν λίμνην τὴν καλουμένην Ζαγουροῦ, διὰ τὸν φόβον τῶν Εἰκονομάχων, μετὰ πλείστους χρόνους πάλιν ἐκ τῆς λίμνης διὰ θαυμασίου τρόπου ἀνεφάνη ἄσπιλος.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ αὐταδέλφων ΕΥΟΔΟΥ, ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ καὶ ΕΡΜΟΓΕΝΟΥΣ.
Κάλλιστον ὄντως εὗρε Καλλίστη τέλος,
Σὺν τοῖς καλοῖς τμηθεῖσα διττοῖς συγγόνοις.
ΕΥΟΔΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιοι ἦσαν ἀδελφοὶ κατὰ σάρκα, Ἕλληνες ὄντες τὸ γένος. Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἀνεγεννήθησαν διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος· ὅθεν καὶ ὡς Χριστιανοὶ διεβλήθησαν εἰς τὸν ἐπιτόπιον ἄρχοντα. Παρασταθέντες δὲ εἰς αὐτόν, ἔδειξαν τὴν εὐγένειαν καὶ τὸ ἀνδρεῖον φρόνημα τῶν ψυχῶν των, ὁμολογήσαντες τὸν Χριστόν· διὸ καὶ κατεδικάσθησαν εἰς τὸ νὰ λάβωσι τὸν διὰ ξίφους θάνατον, καὶ οὕτως ἐτελείωσαν τὸν δρόμον τοῦ μαρτυρίου καὶ ἀπῆλθον στεφανηφόροι εἰς τὰ οὐράνια.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει γενομένου μεγάλου ἐμπρησμοῦ.
Θυμοῦ Θεοῦ πῦρ ἐκκαέν, Μωσῆς λέγει,
Ἐμπρησμὸν ἐξέκαυσε τῇ πόλει μέγαν.
Ο ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ οὗτος ἔλαβε χώραν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λέοντος τοῦ μεγάλου τοῦ ἐπονομαζομένου Μακέλλη, ἐπυρπολήθη δὲ τότε τὸ πλεῖστον μέρος τῆς Κωνσταντινουπόλεως διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ΜΕΛΕΤΙΟΣ ὁ νέος, ὁ ἐν τῷ ὄρει τῆς Μυουπόλεως ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Σαὐτὸν καθάρας, Μελέτιε τρισμάκαρ,
Ὤφθης δοχεῖον Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
✥ Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΝΙΚΟΛΑΟΥ τοῦ ἐν τῇ Φάραγγι Κουρταλιώτη ἀσκήσαντος, ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ Ἁγίου Βασιλείου Κρήτης.
Νικήσας, Νικόλαε, ἐχθρὸν τὸν πλάνον,
Νίκης γέρας εἴληφας παρὰ Κυρίου.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΑΓΓΕΛΗΣ, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατὰ τὸ ͵αχπ’ (1680) ἔτος, ξίφει τελειοῦται.
Ἄνθρωπος ἦν μὲν Ἀγγελῆς κατ’ οὐσίαν,
Τμηθεὶς δὲ ὤφθη Ἄγγελος σὺν Ἀγγέλοις.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἤτοι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.