Ἡ σημερινὴ ἁγία ἑορτή, ἡ εἰς ἀνάμνησιν τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου εἰς Ἱεροσόλυμα μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ Δικαίου Λαζάρου τελουμένη, τυγχάνει καὶ αὕτη ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων ἑορτῶν τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τιμωμένη ἰδιαιτέρως ἀπ’ αὐτῶν ἔτι τῶν πρώτων Χριστιανικῶν γενεῶν, Λεπτομερῆ περιγραφὴν τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις πανηγυρικοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων κατὰ τὸν Δʹ ἤδη αἰῶνα διέσωσε τὸ Ὁδοιπορικὸν τῆς Αἰθερίας, περὶ οὗ ποιούμεθα λόγον ἐν τῇ ὑποσημειώσει τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου (σελ. 400-404). Ἐξ ἄλλων πηγῶν πληροφορούμεθα, ὅτι κατὰ τὸν Ζʹ αἰῶνα ἡ ἑορτὴ εἶχεν εἰσαχθῆ εἰς ἁπάσας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως. Ἐκ τῶν ὡς ἄνω πηγῶν πληροφορούμεθα, ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις οἱ πιστοὶ ἐπορεύοντο εἰς τὸ Ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τοῦ Ἐπισκόπου καθημένου ἐπὶ πώλου ὄνου εἰς ἀναπαράστασιν τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ. Ἐν Μόσχᾳ, γινομένης λιτανείας κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην, ἐκαθέζετο ὁ Μητροπολίτης καὶ εἶτα ὁ Πατριάρχης ἐπὶ ὄνου, τοῦ ὁποίου τὸν χαλινὸν ἔσυρεν ὁ Τσάρος. Πλείονας πληροφορίας περὶ τῆς ἑορτῆς ταύτης βλέπε ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ Εὐαγγέλου Θεοδώρου «Ἡ Μορφωτικὴ ἀξία τοῦ ἰσχύοντος Τριῳδίου». Ἐν τῷ ἐν λόγῳ βιβλίῳ καὶ ἐν σελίσι 52-53 ὁ Θεοδώρου λέγει τὰ ἑξῆς περὶ τῆς σημερινῆς ἁγίας ἑορτῆς:

«Τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων, καθ’ ἣν ὁ Χριστὸς ἔρχεται, ἵνα συνεορτάσῃ μεθ’ ἡμῶν τὸ Πάσχα ὡς ὁ πασχάλιος ἡμῶν ἀμνός, οὐ μόνον ἀναμιμνῃσκόμεθα τοῦ σχετικοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, ἀλλὰ καί, κρατοῦντες τὰ εὐλογηθέντα βαΐα ὡς σύμβολα τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν θείων ἔργων, προπαρασκευαζόμεθα πρὸς ὑποδοχὴν τῆς Μ. Ἑβδομάδος, ἀτενίζοντες πρὸς τὸν Χριστόν, ὅστις εἶναι ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν (Γεν. μθʹ 10), ὁ παντοκράτωρ (Ζαχ. θʹ 9-15), ὁ δοτὴρ τῆς πραγματικῆς χαρᾶς καὶ εἰρήνης (Φιλιπ. δʹ 4-9), ὁ ἀνιστῶν τοὺς νεκρούς, ὁ ὑπὸ τῆς Μαρίας τῆς ἀδελφῆς τοῦ Λαζάρου διὰ μύρων ἀλειφόμενος οἱονεὶ «εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ του» (Ἰωάν. ιβʹ 7), ὁ ὑπὸ τοῦ Ἰούδα ἤδη προδιδόμενος, ὁ θριαμβευτὴς (Ἰωάν. ιβʹ 1-18). Ὥστε καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων πληροῦται ὑπὸ τοῦ πνεύματος τῶν παθῶν τοῦ Σταυρωθέντος καὶ τοῦ θριάμβου τοῦ Ἀναστάντος. Αὕτη καλεῖ ἡμᾶς νὰ προπαρασκευασθῶμεν, ἵνα, «κεκαθαρμένοι τὰς ψυχὰς» καὶ μετὰ «βαΐων ἀρετῶν», ἴδωμεν τὴν «φαιδρὰν καὶ ζωηφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ».