Δεκεμβρίου ΙΑ’ (11η)

Τῇ ΙΑ’ (11ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΔΑΝΙΗΛ τοῦ Στυλίτου.

Καὶ γήϊνον πᾶν, ἀλλὰ καὶ γῆν ἐκκλίνων,
Οἰκεῖ Δανιὴλ πρὶν στῦλον καὶ νῦν πόλον.
Ἑνδεκάτῃ Δανιὴλ στυλοβάμων εὕρατο τέρμα.

Τὸν Βίον αὐτοῦ συνέγραψε τὸ πρῶτον μετὰ ἱστορικῆς ἀκριβείας εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν τοῦ Ὁσίου. Βραδύτερον ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, περισυλλέξας καὶ ὅσα ἄλλα στοιχεῖα ἐσῴζοντο ἐξ ἄλλων πηγῶν, συνέγραψεν Ἑλληνιστὶ πλατύτερον Βίον οὗ ἡ ἀρχή. «Ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀριστέων» (σῴζεται ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Τοῦτον μετήνεγκεν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν ὁ Ἱερὸς Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ ἐξέδωκε τύποις ἐν τῷ «Ἐκλογίῳ», ἐξ οὗ παραληφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν καταχωρίζεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΛΟΥΚΑ τοῦ Νέου Στυλίτου.

Πρὸς ὕψος ἀνήνεγκε τὸν Λουκᾶν στῦλος,
Λουκᾶς δὲν τὸν νοῦν πρὸς Θεόν, πρὸς ὃν τρέχει.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΑΕΙΘΑΛΑΣ καὶ ΑΚΕΨΕΗΣ ξίφει τελειοῦνται.

Ἀκεψεὴν βλέπων με πάσχοντα ξίφει,
Ἀειθαλᾶ, ζήλωσον· ἐζήλωσά σε.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΜΕΙΡΑΚΟΣ καὶ διήγησις πάνυ ὠφέλιμος.

Ἀρνησιχρίστων δόξαν ἅπας τις βλέπων,
Μηδὲν κατ’ αὐτῶν φλυαρείτω ἀφρόνως.

ΔΙΗΓΗΣΙΣ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΒΑΡΣΑΒΑΣ ξίφει τελειοῦται.

Θύσας, Βαρσαβᾶ, ζῆθι, λυτρωθεὶς ξίφους·
Ἄνω ποθῶ ζῆν, θᾶττον ἡκέτω ξίφος [1].

ΒΑΡΣΑΒΑΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἐν Περσίᾳ παρρησίᾳ ὁμολογήσας τὸν Χριστὸν ἀληθῆ Θεόν, ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Περσίας καὶ ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ, ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ καὶ ΒΕΒΑΙΑ ξίφει τελειοῦνται.

Τμηθέντες ἐμφαίνουσι τρεῖς τε καὶ μία,
Θεοῦ τρία πρόσωπα καὶ φύσιν μίαν.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΛΕΟΝΤΙΟΥ τοῦ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ.

Λεοντίου τίς τὸν βίον μὴ θαυμάσει;
Ἐν σαρκὶ γὰρ μετῆλθεν Ἀγγέλων βίον.
Πτῆ ἑνδεκάτῃ πόλῳ ἦτορ ἐν εἰρήνῃ Λεοντίου.

Εἰς τὸν Ὅσιον Λεόντιον συνέγραψεν Ἀκολουθίαν ὁ Ὑμνογράφος Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν Ἁγίων ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ.

Δέξασθε χαρὰν οἱ πάλαι Προπάτορες,
Βλέποντες ἐγγίζοντα Χριστὸν Μεσσίαν.
Γήθεο, Ἀβραάμ, ὅτι πρόππαπος Χριστοῦ ἐδείχθης.

Κατὰ τὴν ἑνδεκάτην ταύτην τοῦ παρόντος, εἰ τύχοι Κυριακή, ἢ τῇ πρώτῃ, μετὰ τὴν ἑνδεκάτην, Κυριακῇ, διὰ τὸ ἐγγίζειν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Γέννησιν, μνείαν ποιούμεθα τῶν πρὸ Νόμου καὶ ἐν Νόμῳ κατὰ σάρκα Προπατόρων αὐτοῦ· ἐξαιρέτως δὲ τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, εἰς ὃν πρῶτον ἐδόθη ἡ ἐπαγγελία, εἰπόντος τοῦ Θεοῦ πρὸς αὐτόν· «ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς» (Γέν. ιβʹ 3, καὶ κβʹ 18). Ἡ ἐπαγγελία αὕτη ἐδόθη περὶ τὰ 2000 ἔτη πρὸ Χριστοῦ, ὅτε ὁ Ἀβραὰμ ἦτο ἐτῶν 75. Τότε καλέσας αὐτὸν ὁ Θεὸς τὸν προσέτατεν ἵνα ἐγκαταλίπῃ πατρίδα, γονεῖς καὶ συγγενεῖς καὶ ἀπέλθῃ εἰς τὴν γῆν τῶν Χαναναίων, εἰς τὴν ὁποίαν, ὅταν ἔφθασεν, εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς αὐτόν· «τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην» (αὐτ. ιβʹ 7). Διὰ τοῦτο ἡ γῆ ἐκείνη, ἐπονομασθεῖσα «Γῆ τῆς ἐπαγγελίας», ἐγένετο ἔπειτα ἡ πατρὶς τῶν Ἑβραίων, ἥτις εἶναι ἡ ὑπὸ τῶν ἱστορικῶν καλουμένη Παλαιστίνη. Ἐκεῖ ὁ Ἀβραάμ, μετὰ παρέλευσιν ἐτῶν 24, διετάχθη παρὰ Θεοῦ τὸν νόμον τῆς περιτομῆς, τὸ δὲ ἑκατοστὸν ἔτος τῆς ἡλικίας αὐτοῦ καὶ ἐνενηκοστὸν τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Σάρρας ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ· καὶ ζήσας τὰ πάντα ἔτη 175, ἐτελεύτησεν ἐν εἰρήνῃ καὶ πλήρης ἡμερῶν.

Εἰς τὴν Κυριακὴν ταύτην τῶν Ἁγίων Προπατόρων λόγον ἔχει ὁ θεῖος Χρυσόστομος εἰς τὸν Ἀβραάμ. Ὁμοίως καὶ ὁ θεῖος Νύσσης Γρηγόριος συνέγραψε δύο λόγους, τὸν μὲν ἕνα περὶ Θεότητος Υἱοῦ καὶ Πνεύματος, τὸν δὲ ἕτερον εἰς τὸν Ἀβραάμ. Ἀλλὰ καὶ ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λόγον συνέγραψεν εἰς τὴν Κυριακὴν ταύτην, οὗ ἡ ἀρχή· «Τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (σῴζεται ἐν τῷ Πρωτάτῳ καὶ ἐν ἄλλοις Μοναστηρίοις).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τοῦ Ὁσίου ΝΙΚΩΝΟΣ τοῦ Ξηροῦ, τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ Ρώσου.

      

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

     

Ὑποσημειώσεις

[1] Κατ’ ἐρωταπόκρισιν συνετέθη τὸ δίστιχον τοῦτο, σημαίνει δὲ τὰ ἑξῆς. Λέγουσιν οἱ δήμιοι πρὸς τὸν Βαρσαβᾶν· «Θυσίασον, ὦ Βαρσαβᾶ, εἰς τὰ εἴδωλα διὰ νὰ λυτρωθῇς ἀπὸ τὸ ξίφος καὶ τὸν θάνατον, καὶ νὰ ἔχῃς τὴν ζωήν σου». Ὁ δὲ Βαρσαβᾶς ἀποκρίνεται πρὸς αὐτούς· «Ἐγὼ ποθῶ νὰ ζήσω ἐπάνω εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ὄχι ἐδῶ κάτω εἰς τὴν γῆν, διὰ τοῦτο ἂς πέσῃ ἐπ’ ἐμὲ τὸ ξίφος τάχιστα καὶ ἂς μὲ θανατώσῃ».