✥ Τῇ ΙΒ’ (12ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΠΡΟΒΟΥ, ΤΑΡΑΧΟΥ καὶ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.
Ξίφει Τάραχος, Ἀνδρόνικος καὶ Πρόβος,
Ἤραντο νίκην γῆς προβάντες ταράχου.
Τμήθη δωδεκάτῃ Πρόβος, Ἀνδρόνικος, Τάραχός τε.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΔΟΜΝΙΝΗΣ.
Μέλη Δομνῖνα καίπερ ἐξαρθρουμένη,
Οὐκ ἦν ἀληθῆ πίστιν ἐξαρνουμένη.
ΔΟΜΝΙΝΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σπϛ’ (286), παρασταθεῖσα δὲ εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Ἀναζαρβέων [1] Μητροπόλεως, Λυσίαν καλούμενον, ὡμολόγησε τὸν Χριστόν. Ὅθεν πρῶτον ἔδειραν αὐτὴν μὲ ὠμὰ βούνευρα καὶ κατέκαυσαν τοὺς πόδας της μὲ πεπυρακτωμένα σίδηρα· ἔπειτα θραύουσι τὰ ὀστᾶ της μὲ ράβδους, ἐξαρθροῦσι τὰς ἁρμονίας τῶν μελῶν της καὶ ρίπτουσιν αὐτὴν εἰς τὴν φυλακήν. Καὶ τοιουτοτρόπως ἡ μακαρία παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ἁγία Μάρτυς ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ἡ παρθένος ξίφει τελειοῦται.
Ἡγεῖτο λαιμοῦ τὴν τομὴν ἀσπασίαν,
Ἡ καλλίνικος Μάρτυς Ἀναστασία.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Δεκίου καὶ Βαλεριανοῦ τῶν βασιλέων ἐν ἔτει σν’ (250), καταγομένη μὲν ἀπὸ τὴν Ρώμην, ἀσκουμένη δὲ εἰς ἓν Μοναστήριον ὁμοῦ μὲ ἄλλας παρθένους. Αὕτη λοιπὸν διαβληθεῖσα ὅτι εἶναι Χριστιανὴ παρέστη ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος μὲ σιδηρᾶν ἁλυσίδα καὶ ἐδάρη εἰς τὸ πρόσωπον. Ἔπειτα γυμνωθεῖσα κατακαίεται, ἐνῷ ἐπὶ τοῦ πυρὸς ἔχυναν πίσσαν, ἔλαιον καὶ θεῖον. Μετὰ ταῦτα ἐκρέμασαν αὐτὴν καὶ ἔκοψαν ἐπὶ τοῦ ξύλου τοὺς δύο μαστούς της, ἀνέσπασαν ἀπὸ τὰς ρίζας τοὺς ὄνυχάς της, ἔκαυσαν τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας της, ἐξερρίζωσαν τοὺς ὀδόντας της καὶ ἐπὶ τέλους ἀπέκοψαν τὴν τιμίαν της κεφαλήν, οὕτω δὲ ἡ μακαρία ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου.
✥ Οἱ Ἅγιοι Ἑβδομήκοντα ΜΑΡΤΥΡΕΣ ξίφει τελειοῦνται.
Τέθνηκεν ἀνδρῶν ἑβδομηκοντὰς ξίφει,
Θνῄσκειν ἑτοίμη, εἰ δέοι, καὶ πολλάκις.
✥ Ὁ Ἅγιος ΘΕΟΔΟΤΟΣ, Ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὁ Θεόδοτος γήϊνον λιπὼν θρόνον,
Τὸν λαμπρὸν εὗρε τῆς ἄνω δόξης θρόνον.
✥ Ἡ Ἁγία Μάρτυς ΜΑΛΦΕΘΑ τοξευθεῖσα τελειοῦται.
Οὐ μαλθακόν τι Μαλφεθᾶ βλέπειν ἔχει,
Τόξου κατ’ αὐτῆς ἐντόνως τεταμένου.
✥ Ἡ Ἁγία Μάρτυς ΑΝΘΙΑ ἐν βοῒ χαλκῷ συρακτωθέντι βληθεῖσα τελειοῦται.
Εἰς βοῦν ἀπανθεῖς ἔμπυρον βεβλημένη.
Ἐν οὐρανῷ δὲ λαμπρὸν ἀνθεῖς, Ἀνθία.
✥ Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΙΟΥΒΕΝΤΙΝΟΣ καὶ ΜΑΞΙΜΟΣ, ξίφει τελειοῦνται.
Ἰουβεντῖνος Μαξίμῳ τμηθεὶς ἅμα,
Χορῷ συνήφθη Μαρτύρων σὺν Μαξίμῳ.
Ἐπειδὴ δὲ εἰς πολὺ διάστημα χρόνου δὲν ἠδυνήθησαν νὰ μεταβάλωσι τὴν στερρότητα τῶν Ἁγίων, διὰ τοῦτο ὁ μιαρὸς Ἰουλιανὸς ἔστειλε διὰ νυκτὸς καὶ κατεβίβασαν αὐτοὺς εἰς λάκκον τινά, καὶ ἐκεῖ τοὺς ἀπεκεφάλισε. Τὰ δὲ λείψανα αὐτῶν παρέλαβον Χριστιανοί τινες καὶ ἐντίμως αὐτὰ ἐνεταφίασαν. Τόση δὲ χάρις εὑρίσκετο εἰς τὰ λείψανά των καὶ πρὶν νὰ ἐνταφιασθῶσιν, ὅση ἔλαμπε καὶ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Στεφάνου, ὅταν ἀπελογεῖτο εἰς τοὺς Ἰουδαίους. Ὅθεν καὶ οἱ βλέποντες αὐτά, ἐκπληττόμενοι ἔλεγον ἐκεῖνο τὸ παρὰ τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον περὶ Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν, ὅτι ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν «οὐ διακεχωρισμένοι … καὶ ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν οὐ διεχωρίσθησαν» (Βʹ Βασιλ. αʹ 23).
✥ Ὁ Ἅγιος ΙΑΣΩΝ Ἐπίσκοπος Δαμασκοῦ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Παθῶν Ἰάσων τὰς βάρεις καταστρέφει,
Πύργους ἐγείρας ἀρετῶν πρὸ τοῦ τέλους.
✥ Οἱ Ἅγιοι ΑΝΔΡΟΜΑΧΟΣ καὶ ΔΙΟΔΩΡΟΣ πυρὶ τελειοῦνται.
Μάχου πρὸς ἐχθρούς, Ἀνδρόμαχε, Κυρίου,
Κἂν τοῦ πυρὸς σύνθνῃσκε τῷ Διοδώρῳ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ τοῦ Νέου Θεολόγου, μετατεθεῖσαν ἐκ τῆς ιβ’ τοῦ Μαρτίου μηνός, καθ’ ἣν ἐκοιμήθη, διὰ τὸ συμπίπτειν πάντοτε ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις τὴν Ἁγίαν καὶ μεγάλην Τεσσαρακοστήν.
Πρῴην μὲν εἶχες γλῶτταν ἀντὶ τῆς βίβλου,
Γλώττης δὲ ἀντὶ σὴν ἔχεις ἤδη βίβλον,
Βῆ δύο καὶ δεκάτῃ Συμεὼν πόλον ἀστερόεντα.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΘΕΟΣΕΒΙΟΥ τοῦ Ἀρσινοΐτου.
Θεοῦ, Θεοσέβιε, τρωθεὶς τῷ πόθῳ
Θεοῦ φίλος πέφηνας ἀμέμπτῳ βίῳ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἡ Ἀνάζαρβος, ἢ τὰ Ἀνάζαρβα, ἦτο ἀρχαία Ἑλληνικὴ πόλις τῆς Κιλικίας κειμένη ἐπὶ ὁμωνύμου ὄρους. Ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τοῦ Εʹ αἰῶνος ἀπέβη πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ Μητρόπολις τῆς βʹ ἐπαρχίας Κιλικίας, ὑπὸ τὴν ὁποίαν ὑπέκειντο ἐννέα Ἐπισκοπαί, ὧν πρώτη ἦτο ἡ τῆς Μοψουεστίας. Κατὰ τὸν Εʹ αἰῶνα ὁ Ἐπίσκοπος Μοψουεστίας Αὐξέντιος ἀνήγειρεν εἰς αὐτὴν τὴν περίφημον βασιλικὴν πρὸς τιμὴν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πρόβου, Ταράχου καὶ Ἀνδρονίκου περὶ οὗ ἀναφέρομεν ἐν τῇ πρώτῃ ὑποσημειώσει.