Περὶ τοῦ Ὁσίου τούτου Πατρὸς ἡμῶν Σεννουφίου οὐδὲν ἐν τοἶς Συναξαρισταῖς, χειρογράφοις τε καὶ τετυπωμένοις, τοῖς ἄχρι τοῦδε ἐκδοθεῖσι, σημειοῦται. Ὁ Λεοντουπόλεως Σωφρόνιος («Ἁγιολόγιον», σελ. 420-421) εἰκάζει ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ ὀνομαστοῦ Ἀσκητοῦ τῆς Νιτρίας Σεννουφίου, ὅπερ καὶ λίαν πιθανὸν τυγχάνει. Τὰ περὶ τοῦ Ὁσίου Σεννουφίου τοῦ Νιτριώτου ἀναφέρονται εἰς διήγησιν «Περὶ τῆς θεανδρικῆς Εἰκόνος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς φανερωθείσης ἐν τῇ κατὰ Θεσσαλονίκην Μονῇ τῶν Λατόμων», περὶ τῆς ὁποίας ποιεῖται λόγον ὁ Ἡγούμενος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ Μονῆς τοῦ Ἀκαπνίου Ἰγνάτιος, τύποις ἐκδοθείσης ὑπὸ τοῦ Κεραμέως ἐν τῇ συλλογῇ Varia Graeca Sacra (σ.102).

Τὰ κατὰ τὴν διήγησιν ταύτην ὁ αὐτὸς Σωφρόνιος ὡς ἑξῆς περιγράφει· «Ὁ Σεννούφιος ἠξιώθη ὀπτασίας καὶ ἤκουσε φωνῆς λεγούσης· Εἰ τῶν κατὰ σκοπῶν ἐθέλης μὴ διαμαρτυρεῖν, ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς καὶ τοῦ κελλίου σου καὶ δεῦρο εἰς τὸ ἐν Θεσσαλονίκῃ Μοναστήριον τὸ τῶν Λατόμων λεγόμενον· ὀφθήσομαι γάρ σοι ἐκεῖ. Μετέβη ἐκεῖ ὁ Μοναχός, ἠρώτησε τοὺς Μοναχοὺς τῶν Λατόμων, ἀλλ’ οὗτος περὶ Εἰκόνος τοιαύτης, οἵαν περιγράφει ἡ διήγησις δὲν εἶδεν· ἐπέστρεψεν εἰς Νιτρίαν, καὶ πάλιν ἡ φωνὴ τῷ ἐπιτάσσει, νὰ μεταβῇ εἰς Θεσσαλονίκην καὶ θὰ ἴδῃ τὴν Εἰκόνα τοῦ Θεανθρώπου καὶ θὰ ἀποθάνῃ ἐκεῖ· μετέβη καὶ πάλιν, καὶ κατά τινα σεισμὸν ἔπεσον τὰ ἀσβεστώματα καὶ ἀνεφάνη ἡ Εἰκὼν τοῦ Χριστοῦ· καὶ τὸ παραδοξότερον εἶναι, ὅτι ἠ Εἰκὼν αὕτη, ἡ διὰ μωσαϊκοῦ, ὡς περιγράφεται ἐν τῇ διηγήσει ἀκριβέστατα μὲ ὅλας τὰς ἐπιγραφάς, ἀνεκαλύφθη ἐσχάτως ὑπὸ τοῦ ἐφόρου τῶν ἀρχαιοτήτων Ξυγγοπούλου, ὀλίγον βεβλαμμένη, καὶ ἀποτελεῖ ἓν τῶν ὡραιοτέρων μνημείων τῆς βυζαντινῆς τέχνης. Πολλὴ ὅθεν πιθανότης, ὅτι ὁ Σεννούφιος οὗτος, ὁ ἀσκητὴς τῆς Νιτρίας, ὁ τὴν ὀπτασίαν ἰδὼν καὶ ἀληθῆ ἀποδείξας διὰ τῶν πραγμάτων, νὰ ἧ οὗτος αὐτός, τὸν ὁποῖον οἱ Συναξαρισταὶ καλοῦσι σημειοφόρον».