ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ ἀειπάρθενον Μαρίαν οὕτως ἐγένετο. Ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός, ὁ πάντοτε φροντίζων διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ὡς πατὴρ φιλόστοργος, θεωρῶν τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Αὐτοῦ κατατυραννούμενον ὑπὸ τοῦ διαβόλου καὶ κατασυρόμενον εἰς τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας καὶ εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν ὑποκείμενον, ἠθέλησε νὰ ἀποστείλῃ τὸν Υἱόν Του τὸν μονογενῆ, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅπως λυτρώσῃ αὐτὸ ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ διαβόλου. Ἔπειδὴ δὲ ἠθέλησε, νὰ εἶναι ἄγνωστον τὸ μυστήριον τοῦτο, ὄχι μόνον εἰς τὸν σατανᾶν, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτὰς τὰς οὐρανίους Δυνάμεις, ἐνεπιστεύθη αὐτὸ εἰς ἕνα τῶν Ἀρχαγγέλων του, ἤτοι εἰς τὸν ἐνδοξότατον Γαβριήλ. Προῳκονόμησε δὲ νὰ γεννηθῇ πρωτύτερα καὶ ἡ Ἁγία Παρθένος Μαρία καὶ νὰ φυλαχθῇ καθαρά, ὡς ἀξία τοῦ τοιούτου μεγάλου μυστηρίου καὶ παγκοσμίου καλοῦ.
Ὅταν λοιπὸν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐλθὼν ὁ Ἀρχάγγελος εἰς τὴν πόλιν Ναζαρέτ, ὅπου ἔμενεν ἡ Παρθένος Μαριάμ, εἶπεν αὐτῇ· «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ» (Λουκ. α’ 28). Ἡ δὲ Παρθένος, προτάξασα ἄλλους τινὰς λόγους, εἶπε τελευταῖον πρὸς τὸν Ἄγγελον· «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου» (Λουκ. α’ 38). Εὐθὺς δὲ μετὰ τὸν λόγον τοῦτον συνέλαβεν ὑπερφυῶς ἐν τῇ ἀχράντῳ κοιλίᾳ Αὐτῆς τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐνυπόστατον σοφίαν καὶ δύναμιν Αὐτοῦ, μὲ τὴν ἐπισκίασιν Αὐτοῦ τοῦ ἰδίου Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴν ἐπέλευσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἔκτοτε λοιπὸν ἐτελέσθησαν μετ’ οἰκονομίας ἅπαντα τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ Λόγου διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν καὶ ἀπολύτρωσιν.