✥ Τῇ Β’ (2ᾳ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΤΙΤΟΥ τοῦ Θαυματουργοῦ.
Τί τοῦτο Τίτε; καὶ σὺ λείπεις ἐκ βίου;
Λείπω μεταστὰς δόξαν οὕτω Κυρίῳ.
Δευτερίῃ Τίτοιο ἀπὸ ψυχὴν Νόες ἦραν.
Ἡ πατρὶς τοῦ Ὁσίου τούτου, καθὼς καὶ ὁ τόπος εἰς τὸν ὁποῖον οὗτος ἔδρασεν, εἶναι ἄγνωστοι, ἐπίσης ἄγνωστος εἶναι καὶ ὁ χρόνος τῆς ἀκμῆς αὐτοῦ. Τὰ περὶ τούτου ἐνταῦθα ἀναφερόμενα διεσώθησαν μόνον ἀπὸ τοὺς Συναξαριστάς. Λείψανα τῆς Ἀκολουθίας αὐτοῦ, πλὴν τῆς ἐν τοῖς Μηναίοις, περιέχονται καὶ εἰς τοὺς Παρισινοὺς Κώδικας 1564 φύλ. 5α, 1573 φύλ. 155α, 1574 φύλ. 87β καὶ 1575 φύλ. 34β.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ αὐταδέλφων ΑΜΦΙΑΝΟΥ καὶ ΑΙΔΕΣΙΟΥ.
Σῷ συμβυθισθείς, Ἀμφιανέ, συγγόνῳ
Ὕδωρ θαλάσσης ἀμφιέννυμαι, λέγε.
Ἀκολουθίαν πλήρη εἰς τοὺς Ἁγίοις τούτους ἐποίησεν ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ὑμνογράφος, ἥτις εὕρηται εἰς τὸν Παρισινὸν Κώδικα 341 φύλ. 219α καὶ εἰς τοὺς Λαυρεωτικοὺς Δʹ 37, φύλ. 96α καὶ Θʹ 87.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΑΣ.
Σεμνὴ καλή τε ἡ Θεοδώρα οὖσα,
Δῶρον προσήχθη εὐάρεστον Κυρίῳ.
Εἰς τοὺς χειρογράφους Συναξαριστὰς ἡ Ἁγία αὕτη γράφεται Θεοδοσία, ἐὰν δὲ τοῦτο εἶναι ἀληθές, φαίνεται ὅτι ἡ Θεοδοσία αὕτη εἶναι ἡ αὐτὴ μὲ τὴν Θεοδοσίαν τὴν ἑορταζομένην κατὰ τὴν κθʹ (29ην) τοῦ Μαΐου (βλέπε ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), καθότι καὶ ἐκείνη, ὡς καὶ αὕτη, ἦτο Τυρία, δεκαοκταετὴς δὲ παρέστη εἰς τὸν ἄρχοντα Οὐρβανόν, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολογήσασα τὸν Χριστόν, ἠξιώθη τῶν στεφάνων τοῦ Μαρτυρίου. Τὴν ἄποψιν ταύτην ὑποστηρίζει ἐν τῷ «Ἁγιολογίῳ» (σελ. 173-174) καὶ ὁ Λεοντουπόλεως Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης.
ΘΕΟΔΩΡΑ ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς κατήγετο ἐκ τῆς πόλεως Τύρου τῆς Φοινίκης, δεκαεπταετὴς, δὲ παρέστη ἐπὶ Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305) εἰς τὸν Οὐρβανόν, τὸν ἄρχοντα τῆς Παλαιστίνης, ὑπὸ τοῦ ὁποίου ἐρωτηθεῖσα καὶ ὁμολογήσασα τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν, ἐδάρη ἐπὶ πολλὴν ὥραν εἰς τὰ πλευρὰ καὶ τοὺς μαστούς. Ἔπειτα ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ οὕτω παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ, λαβοῦσα τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.
✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ξίφει τελειοῦται.
Ὡς κλῆμα τμηθεὶς Πολύκαρπος Κυρίου,
Τὸν καρπὸν οὕτω πλείονα Χριστῷ φέρει.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ Ὅσιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ὁ ἐν τῷ κολπῳ τῆς Νικομηδείας ἀσκήσας ἐν ἔτει ͵ασμ’ (1240), ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἔφιππος ἅλα, Γρηγόριε, καθάπερ
Χέρσον διῆλθες· ὤ τεραστίου ξένου!
Τὸν Βίον τοῦ Ὁσίου τούτου Γρηγορίου συνέγραψεν ὁ τιμιώτατος ἐν Μοναχοῖς Ἰωσὴφ ὁ Καλοθέτης, μετέφρασε δὲ τοῦτον εἰς τὸ ἁπλοῦν ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅστις καὶ συμπεριέλαβε τοῦτον εἰς τὸ ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθὲν «Νέον Ἐκλόγιον». Ἐκ τούτου παραληφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν καταχωρίζεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
