✥ Τῇ ΙΗ’ (18ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΛΕΟΝΤΙΟΥ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ΥΠΑΤΙΟΥ καὶ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ.

Ἄκμων τὸ σῶμα τοῦ Λεοντίου τάχα,
Ἄκμων σιδηροῦς, πρὸς σφύρας τὰς αἰκίας.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ πληγῆσι Λεόντιος ἐκπνεῖ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

✥ Οἱ Ἅγιοι δύο Μάρτυρες ΥΠΑΤΟΣ καὶ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ οἱ συμμαρτυρήσαντες τῷ ἁγίῳ Λεοντίῳ ξίφει τελειοῦνται.

Ἐλευθερόφρων Θεόδουλος πρὸς ξίφους,
Τοιοῦτον ὄντα καὶ τὸν Ὕπατον βλέπει.

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΑΙΘΕΡΙΟΥ.

Πολλῶν βασάνων, Αἰθέριε, λαμβάνεις
τὰς ἀνταμείψεις ἐν πλάτει τοῦ αἰθέρος.

ΑΙΘΕΡΙΟΣ ὁ Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει τ’ (300). Διαβληθεὶς δὲ ὅτι εἶναι Χριστιανός, προσήχθη ἔμπροσθεν τοῦ ἄρχοντος Ἐλευσίου, καὶ τὸν Χριστὸν ὁμολογήσας ἐτανύσθη καὶ ἐκάη μὲ ἀνημμένας λαμπάδας· εἶτα ἔκαυσαν τὰς μασχάλας, τὴν ράχιν καὶ τὸ στῆθός του μὲ σιδηρᾶς καὶ πεπυρακτωμένας περόνας. Μετὰ ταῦτα ἔβαλον ἄγκιστρον εἰς τὴν ρῖνά του, καὶ ἐξήπλωσαν αὐτὸν ἐπάνω εἰς τάπητα σιδηροῦν καὶ πυρακτωμένον· ἀλλ’ ἐφυλάχθη ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰς ἀνωτέρω τιμωρίας ὑπὸ θείου Ἀγγέλου. Τελευταῖον δὲ ἀπεκεφαλίσθη καὶ οὕτως ἐλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.

✥ Ὁ Ὅσιος ΕΡΑΣΜΟΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Θνῄσκων Ἔρασμος, ἡ δέως ἔχω, λέγει·
Ἐράσμιον γὰρ ἔστι μοι τὸ τεθνάναι.

✥ Οἱ Ἅγιοι ΔΥΟ Μάρτυρες οἱ ἐκ Κύπρου τοὺς πόδας καυθέντες τελειοῦνται.

Καῦσιν ποδῶν στέξαντες εἰς ὥραν μίαν,
Αἰωνίως χαίρουσι Μάρτυρες δύο.

✥ Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΛΕΟΝΤΙΟΥ τοῦ ποιμένος τοῦ κειμένου πέραν τοῦ Ἄστεως.

Ποιμὴν ὑπάρχων νῦν παρέστης ποιμένι,
Τῷ Ποιμενάρχῃ ὦ Λεόντι’ εὐθύφρον.

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Ὁ Ὅσιος ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ὁ ἐν τῇ ἱερᾷ καὶ κοινοβιακῇ μονῇ τοῦ Διονυσίου ἀσκήσας καὶ τῆς μονῆς μὴ ἐξελθὼν ἐν χρόνοις ἐξήκοντα, ὁ προφητικοῦ χαρίσματος ἠξιωμένος καὶ Μυροβλύτης γενόμενος μετὰ θάνατον, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Τὸ μύρα βλύζειν, ὦ Λέοντι’ ἐκ τάφου,
Καθαρότητος σῆμά ἐστι σῆς ἄκρας.

ΛΕΟΝΤΙΟΣ ὁ Ὅσιος κατήγετο ἐκ τοῦ Ἄργους τῆς Πελοποννήσου. Ἀποταξάμενος δὲ τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ ἀνεχώρησεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ κατῴκησεν εἰς τὸ ἱερὸν κοινόβιον τοῦ Διονυσίου, ἐπὶ ἑξήκοντα δὲ χρόνους δὲν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ μοναστήριον, ἀξιωθεὶς διορατικοῦ καὶ προφητικοῦ χαρίσματος. Μετὰ θάνατον ἔβλυσε μύρον ἀπὸ τὰ θεῖά του λείψανα, ὡς ἱστορεῖ ὁ ἱερὸς Μαλαξὸς ὁ πρωτοπαπᾶς Ναυπλίου. Ἔζη δὲ ὁ Ὅσιος οὗτος ἐπὶ τοῦ πατρὸς τοῦ Μαλαξοῦ περὶ τὰ χίλια πεντακόσια τριάκοντα ἔτη· ὁ Μαλαξὸς ἤκμασε τὸ 1580. (Ἐκ τῆς ἀκολουθίας τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων).

✥ Ἡ σύναξις τοῦ Ἀρχιστρατήγου ΜΙΧΑΗΛ πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ ἐν τῷ Φόρῳ.

Ἀρχιστράτηγε τῶν νοερῶν ταγμάτων,
Δέχου, Μιχαήλ, ἡμῶν τὴν ὑμνῳδίαν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ