Εἰς τὸν θεῖον τοῦτον Γρηγόριον λόγον ἔχει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, οὗ ἡ ἀρχή· «Φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα». (Σῴζεται ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις). Σημείωσαι ὅτι ἡ Ἁγία Οἰκουμιενικὴ Ἑβδόμη Σύνοδος ἐν τῇ ἕκτῃ πράξει αὐτῆς Πατέρα Πατέρων ὀνομάζει τὸν θεῖον τοῦτον Νύσσης Γρηγόριον. Οὗτος κατέλιπε πολλὰ συγγράμματα τὰ ὁποῖα ἐξέδωκεν ὁ ἀββᾶς Migne ἐν τῇ Ἑλληνικῇ Παρολογίᾳ εἰς τρεῖς τόμους (44-46).

Εὑρίσκονται δὲ ταῦτα εἰς ἔκδοσιν καὶ παρὰ τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας». Περὶ τού-των ἠσχολήθη ὁ διάσημος Ἑλληνιστὴς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ Γερμανὸς Βέρνερ Ζέγκερ, ὅστις καὶ ἐξέδωκε περίφημον σύγγραμμά του ἐν Ἀμερικῇ, διὰ τὸ ὁποῖον εἰργάσθη ἐπὶ μίαν εἰκοσαετίαν, ἀναλύει δὲ ἐν αὐτῷ τὰ πορίσματα τῶν μελετῶν του καὶ ἐκθειάζει τὸν Ἅγιον. Τὸ βιβλίον ἐξετιμήθη μεγάλως ὑπὸ τῶν ξένων Χριστιανων Ἐπιστημόνων. Ἡ τιμία κάρα τοῦ θείου Γρηγορίου Νύσσης, μετακομισθεῖσα ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας μετὰ τὴν Μικρασιατικὴν καταστροφὴν εὑρίσκεται ἀποτεθησαυρισμένη μετὰ τῶν ἁγίων λειψάνων τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου καὶ τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτου ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου, ἐν τῷ Περισσῷ Ἀττικῆς, προαστίῳ τῶν Ἀθηνῶν.

Ἀμμώνιοι Ὅσιοι ἀναφέρονται δύο εἰς τὸ Λαυσαϊκόν· ὁ εἷς ἦτο μαθητὴς τοῦ Ἀββᾶ Παμβὼ καὶ εἶχε τρεῖς ἀδελφοὺς καὶ δύο ἀδελφάς, ὁμοίους εἰς τὰς ἀρετάς, ὅστις ἀπέκοψε τὸ ὠτίον του μόνος διὰ νὰ μὴ γίνῃ Ἀρχιερεύς, τοῦ ὁποίου ἀπαθέστερος ἄλλος δὲν ἦτο εἰς τὴν ἔρημον, ὡς ἔλεγεν ὁ Εὐάγριος. Ὁ δὲ ἄλλος Ἀμμώνιος εἶχε συνήθειαν, ὅτε ἤρχετο νέος νὰ μονάσῃ εἰς κελλίον, ἐσύναζε τὴν Σκήτην καὶ κατεσκεύαζον κελλίον διὰ τὸν ἀδελφόν. Φαίνεται δὲ καὶ τρίτος Ἀμμώνιος εἰς τὴν δεκάτην τοῦ Νοεμβρίου, ἐν τῷ Συναξαρίῳ τοῦ Ἁγίου Μίλου τοῦ ἱερομάρτυρος, ὅστις Ἀμμώνιος ἦτο μαθητὴς τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Ποῖος ἀπὸ τοὺς τρεῖς εἶναι ὁ ἐνταῦθα ἀναφερόμενος ἄδηλόν ἐστιν.

Ὁ ἑλληνικὸς Βίος αὐτοῦ, οὗ ἡ ἀρχή· «Πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα τὰ τὴν Βασιλίδα» εὑρίσκεται ἐν τῇ Λαύρᾳ, ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις. Ἁπλοῦς εὑρίσκεται εἰς τὸν «Νέον Παράδεισον» ἐξ οὗ καὶ παρελήφθη. Ἐνταῦθα παρατίθεται διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.