✥ Τῇ ΙΗ’ (18ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου.
Ἰωάννη, σκίρτησον ὡς Ἰωάννης,
Οὐ γαστρὸς ἐντός, ἀλλὰ τῆς Ἐδὲμ μέσον.
Ὀκτωκαιδεκάτῃ Ἰωάννης νέκυς ὤφθη.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΣΑΒΒΑ τοῦ Στρατηλάτου, τοῦ Γότθου.
Ὕπελθε, Σάββα, φθαρτὸν ἡδέως ὕδωρ,
ὡς ἂν πίνῃς ἄφθαρτον ἡδονῆς ὕδωρ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ ΚΟΣΜΑ Ἐπισκόπου Χαλκηδόνος.
Θραύσας βέλη σὰ καὶ μεταστάς σου, βίε,
Ἔξω βελῶν ὑπῆρξε Κοσμᾶς, ὡς Λόγος.
ΚΟΣΜΑΣ ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν ἤκμασε κατὰ τὸν Θ’ αἰῶνα. Ἀνατραφεὶς δὲ διὰ τοῦ γάλακτος τῆς ἀσκήσεως καὶ καθαρίσας ἑαυτὸν διὰ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῆς ἀρετῆς, ἔγινε κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διὸ καὶ ὅταν ἀργότερον ἐτιμήθη μὲ τὸ ἀξίωμα τῆς Ἱερωσύνης, κατέστη καὶ Ποιμὴν θεοπρόβλητος τῆς ἐν Χαλκηδόνι Ἁγίας Ἐκκλησίας.
Θωρακισθεὶς λοιπὸν οὕτω διὰ τῶν ὅπλων τῆς Πίστεως, κατέβαλε μὲν τὴν ὑπερηφάνειαν καὶ τὴν δύναμιν τῶν ἀθετούντων καὶ μὴ προσκυνούντων τὴν σεπτὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἐδίδαξε δὲ αὐτοὺς νὰ τιμῶσι καὶ προσκυνῶσιν αὐτήν, αὐτὸς πρῶτος τιμῶν καὶ προσκυνῶν ταύτην, ἐξ οὗ καὶ τὸν στέφανον τῆς ὁμολογίας ἔλαβεν. Οὗτος διεφύλαξεν ἕως τέλους τὴν εὐλάβειαν, ἣν ἔτρεφε παιδιόθεν πρὸς τὰ θεῖα, χωρὶς νὰ κρατηθῇ ὑπὸ τοῦ ὕπνου τῆς ἀμελείας· διότι ἐπιμελῶς διανύσας τὴν ζωήν του ὁ ἀοίδιμος, ἔφθασεν εἰς τοὺς λιμένας τῆς ἀπαθείας μεθ’ ἑτέρου τινὸς συνασκητοῦ του, τοῦ σοφοῦ Αὐξεντίου, μεθ’ οὗ ἐτέλεσε τοὺς ἀγῶνας τῆς ἀσκήσεως καὶ ἐσαββάτισε καλῶς, ἤτοι ἀνεπαύθη εἰς τὴν οὐράνιον ἀνάπαυσιν, παραδοὺς τὸ πνεῦμα του εἰς χεῖρας Θεοῦ. Τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ καὶ σεβάσμιον Λείψανον κατετέθη ἐν τῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ὁσία μήτηρ ἡμῶν ΑΘΑΝΑΣΙΑ ἡ Θαυματουργὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἀθανασίας τῇ κορυφῇ προσφέρω
Στέφανον ἀθάνατον διὰ τῶν λόγων.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἐξ Ἰωαννίνων, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει ͵αφκϛ’ (1526), πυρὶ καὶ ξίφει τελειοῦται.
Βληθεὶς καμίνου ἐν μέσῳ Ἰωάννη,
Χριστῷ προσῇδες ὕμνον εὐχαριστίας.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Κουλικᾶς, ὁ μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αφξδ’ (1564), ὀγκίνοις τελειοῦται.
Τὸν Κουλικᾶν δὲ πῶς σιωπῇ παρίδω,
Ὃς ὀγκίνοις τέθνηκεν ὑπὲρ Κυρίου;
ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ εὐλογημένος Ἅγιος Ὁσιομάρτυς ἦτο ἄνθρωπος κατὰ πολὺ φρόνιμος καὶ ζηλωτής. Ἡμέραν δέ τινα συνωμίλει περὶ Πίστεως μετὰ τῶν Ἀγαρηνῶν, αὐτοὶ δὲ φθονοῦντες τὸν Ἅγιον Ὁσιομάρτυρα ἔδειραν αὐτὸν καὶ κατόπιν τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸν κριτήν, εἰς τὸν ὁποῖον ἐμαρτύρησαν ψευδῶς, ὅτι ὕβρισε τὴν πίστιν των. Τότε ὁ κριτὴς τοῦ εἶπε νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστὸν διὰ νὰ τὸν ἀφήσῃ ἐλεύθερον. Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη μετὰ μεγάλου θάρρους καὶ εἶπε· «Νὰ μὴ τὸ δώσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἀρνηθῶ ἐγὼ ποτὲ τὸν Κύριόν μου Ἰησοῦν Χριστόν, ἔστω καὶ ἂν εἰς μυρίους θανάτους μὲ καταδικάσητε». Τότε ὥρισεν ὁ κριτὴς καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὰς σιδηρᾶς ἀκάνθας, οὕτως δὲ ἐτελειώθη ὁ μακάριος καὶ ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.