Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ὁσία μήτηρ ἡμῶν ΑΘΑΝΑΣΙΑ ἡ Θαυματουργὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ἡ Ὁσία Μήτηρ ἡμῶν, ἡ Θαυματουργός, ἡ τῆς ἀθανασίας ἐπώνυμος, ἐγεννήθη εἰς τὴν νῆσον Αἴγιναν ὑπὸ γονέων εὐσεβῶν καὶ εὐγενῶν, ὑπὸ τῶν ὁποίων καὶ ἀνετράφη ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Ἀφοῦ δὲ ἡ μακαρία ἐξέμαθε καλῶς τὸ Ψαλτήριον καὶ πᾶσαν τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἀκολουθίαν, ἐσπούδαζε νὰ ἀφιερώσῃ ἑαυτὴν εἰς τὸν Θεόν. Οἱ γονεῖς της ὅμως τὴν ὑπάνδρευσαν καὶ μὴ θέλουσαν, ἀλλὰ δεκαὲξ ἡμέρας μετὰ τὸν γάμον εἰσέβαλον βάρβαροι εἰς τὴν Αἴγιναν, οἵτινες εὑρόντες τὸν σύζυγόν της εἰς ἐξωτερικὴν ὑπηρεσίαν κατέσφαξαν αὐτόν. Τότε ἡ Ὁσία εὑροῦσα εὐκαιρίαν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν πρῶτον σκοπὸν καὶ λογισμόν της τοῦ νὰ γίνῃ Μοναχή, ἐφοβεῖτο ὅμως καὶ διελογίζετο, πῶς θὰ ἠδύνατο νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τῶν γονέων της χωρὶς νὰ τὴν ἀντιληφθῶσιν.

Ἐν ᾧ λοιπὸν ταῦτα διελογίζετο, ἰδοὺ διὰ βασιλικῆς προσταγῆς διετάσσοντο ὅλαι αἱ παρθένοι καὶ αἱ χῆραι, αἱ ἐν Αἰγίνῃ, νὰ νυμφευθῶσιν ἄνδρας ἐθνικούς. Διὸ ἡ Ὁσία, πάλιν ἀκουσίως, ἔλαβε δεύτερον ἄνδρα. Ἐπειδὴ δὲ ἐφρόντιζε πάντοτε καὶ ἐμελέτα τὴν σωτηρίαν της, διὰ τοῦτο κατεγίνετο εἰς προσευχὰς καὶ δεήσεις καὶ διένεμε τὸν πλοῦτον της ἀφθονοπαρόχως εἰς πτωχοὺς καὶ δεομένους, μετά τινα δὲ χρόνον ἔπεισε τὸν σύζυγόν της νὰ γίνῃ καὶ αὐτὸς Μοναχός, ἂν καὶ ἦτο βάρβαρος. Προκόψας δὲ οὗτος ὁσίως, εἰς τὰς ἀρετάς, ἀπῆλθε μετ’ ὀλίγον πρὸς Κύριον. Ὅθεν λαβοῦσα ἔκτοτε ἐλευθερίαν ἡ μακαρία Ἀθανασία, διένειμεν εἰς τοὺς πτωχοὺς ὅλον τὸν πλοῦτον αὐτῆς, συμπαραλαβοῦσα δὲ καὶ ἄλλας γυναῖκας ἀπεχώρησεν εἰς Ἀσκητήριον καὶ Παρθενῶνα, ὅπου, γενομένη Μοναχή, ἠγωνίζετο πολὺ μετὰ τῶν ἐκεῖ Μοναζουσῶν καὶ τῶν γυναικῶν, αἵτινες τὴν ἠκολούθησαν. Τόσον δὲ σκληρῶς ἠγωνίζετο ἡ μακαρία, ὥστε οὐδέποτε ἄλλοτε ἔφαγεν ἰχθῦς ἢ τυρόν, εἰ μὴ μόνον κατὰ τὸ Ἅγιον Πάσχα καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Δωδεκαημέρου. Ἀλλὰ καὶ τότε ἐγεύετο μόνον τυροῦ καὶ ἰχθύος, χωρὶς ὅμως νὰ χορταίνῃ ἐξ αὐτῶν. Κατὰ δὲ τὰς ἄλλας ἡμέρας δὲν ἔτρωγεν εἰ μὴ ὀλίγον μόνον ἄρτον καὶ δὲν ἔπινεν εἰ μὴ ὀλίγον ὕδωρ, μετὰ τὴν ἐνάτην ὥραν τῆς ἡμέρας καὶ ταῦτα μὲ μεγίστην ἐγκράτειαν. Κατὰ δὲ τὰς ἁγίας Τεσσαρακοστάς, οὔτε ἄρτον ἔτρωγεν, οὔτε ὕδωρ ἔπινεν, εἰ μὴ μόνον ἀνὰ δύο ἡμέρας γευομένη ὀλίγα λεπτὰ λάχανα.