Ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθον τέσσαρα ἔτη, ἔγινεν ἡ Ὁσία Ἡγουμένη τοῦ Ἀσκητηρίου ἐκείνου, ἔκτοτε δὲ ἀπεφάσισε νὰ κάμνῃ τὴν πλέον εὐτελεστέραν καὶ ταπεινοτέραν ζωὴν ἀπὸ ὅλας τὰς Μοναχὰς καὶ μέχρι τοιούτου σημείου, ὥστε ἐκ τῆς ταπεινώσεώς της δὲν ἐγνωρίζετο ὅτι εἶναι Ἡγουμένη καὶ Προεστῶσα. Ὅταν δὲ ἐκοιμᾶτο ἡ Ὁσία δὲν εἶχε προσκεφάλαιον, ἀλλὰ ἔκλινε τὴν κεφαλήν της ἐπὶ λίθου, ἐπιτηδείως εὐτρεπισμένου διὰ νὰ μὴ γνωρίζετε, οὕτω δὲ ἐκοιμᾶτο ἐλάχιστα. Μετὰ παρέλευσιν τεσσάρων ἐτῶν ἐτρώθη ἡ ἀοίδιμος ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας τῆς ἡσυχίας, τὸν αὐτὸν δὲ πόθον εἶχον καὶ αἱ συνακολουθήσασαι αὐτὴν γυναῖκες, τὰς ὁποίας, ὡς εἴπομεν, ἀπέσυρεν ἐκ τοῦ κόσμου καὶ ὡδήγησεν εἰς τὸ Ἀσκητήριον. Ἐπικαλεσθεῖσα λοιπὸν ὡς συνεργὸν ἱεροπρεπῆ τινα ἄνδρα, Ματθαῖον καλούμενον, ἀπῆλθεν εἰς τόπον ἡσυχαστικὸν μετὰ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν, ὅπου ἐτρύγησεν ἀφθόνους τοὺς καρποὺς τῆς ἡσυχίας. Ἐκεῖ ὁ προρρηθεὶς Ματθαῖος ἔφερεν εἰς τὰς Ὁσίας τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα, τὰ ὁποῖα ἐπρομηθεύετο ἐκ τοῦ ἐργοχείρου τῶν ἰδίων χειρῶν του.
Μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ παρέστη ἀνάγκη, μετέβη ἡ Ὁσία εἰς τὸ Βυζάντιον, ἔχουσα ὡς συνεργὸν Πρεσβύτερόν τινα, εὐνοῦχον ἐκ φύσεως, Ἰγνάτιον ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐστολισμένος μὲ πᾶσαν ἀρετήν. Διότι ὁ προρρηθεὶς Μοναχὸς Ματθαῖος πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν, ἀφοῦ πρότερον διέλαμψε μὲ σημεῖα καὶ θαύματα εἰς ἔρημον καὶ ἥσυχον τόπον. Παρέμεινε δὲ ἡ Ὁσία εἴς τι Ἀσκητήριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη, θλιβομένη πάντοτε, καὶ φροντίζουσα διὰ τὸ ἰδικόν της Ἀσκητήριον, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἐγκαταλείψει. Ἐπειδὴ δὲ εἶδεν ὀπτασίαν, ἀποκαλύπτουσαν εἰς αὐτήν, ὅτι πρέπει νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τοῦτο, εὐθὺς ἀνεχώρησεν· ἐκεῖ δὲ φθάσασα μετὰ τοῦ ρηθέντος Πρεσβυτέρου Ἰγνατίου, προσηγόρευσε καὶ ἐχαιρέτησεν ὅλας τὰς ἀδελφάς, ἔκτοτε δὲ συνέχαιρε, μετ’ αὐτῶν νουθετοῦσα καὶ διδάσκουσα αὐτὰς πῶς νὰ ἀποκτήσωσι τὰς κατὰ Θεὸν ἀρετὰς καὶ πῶς νὰ τηρήσωσιν ὅλας τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.
Οὕτω λοιπὸν ὁσίως ἀγωνιζομένη ἡ ἀοίδιμος ἔφθασε καὶ εἰς τὸ μακάριον τέλος. Προγνωρίσασα δὲ τὴν πρὸς Θεὸν ἐκδημίαν αὐτῆς δώδεκα ἡμέρας πρὸ τῆς κοιμήσεώς της, ἀνέφερε τοῦτο εἰς τὰς ἀδελφάς. Ὅθεν ἀφοῦ ηὐχαρίστησε τὸν Κύριον, ἐσύναξεν ὅλας τὰς Μοναχὰς καὶ προεχείρησε τὴν μέλλουσαν νὰ ἡγουμενεύῃ ἐπ’ αὐτῶν. Κατὰ δὲ τὴν ἐσχάτην ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ ἀπέλθῃ πρὸς Κύριον, ἐπρόσμενεν ἡ μακαρία εἰς τὴν ψαλμῳδίαν τοῦ Ψαλτηρίου, ὁμοῦ μὲ τὰς ἀδελφάς. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἠδυνήθη νὰ τελειώσῃ ὅλον τὸ Ψαλτήριον, ἀφῆκε νὰ ψάλλωσιν αἱ ἀδελφαὶ τὸ ὑπόλοιπον μέρος αὐτοῦ, αὕτη δὲ προσευχηθεῖσα πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.