Σεπτεμβρίου ΙΑ’ (11η)

Τῇ ΙΑ’ (11ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν ΘΕΟΔΩΡΑΣ τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ.

Καὶ σχῆμα καὶ νοῦν ἀρρενοῖ Θεοδώρα,
Καὶ τὸν μέγαν νοῦν αἰσχύνει πρὸ τοῦ τέλους.
Ἑνδεκάτῃ πύματον Θεοδώρα ὕπνον ἰαύει [1].

Τὸν Βίον τῆς Ὁσίας Θεοδώρας συνέγραψεν Ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Ζήνωνα μὲν ἤδη τὸν αὐτοκράτορα»· οὗτος σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις. Ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ σῴζεται καὶ ἕτερος Βίος αὐτῆς, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἐν ταῖς ἡμέραις Ζήνωνος τοῦ βασιλέως καὶ Γρηγορίου Ἐπάρχου». Ἐνταῦθα καταχωρεῖται μεταγλωττισμένος παραληφθεὶς ἐκ χειρογράφου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἰβήρων. Ἐν δὲ τῷ χειρογράφῳ Συναξαριστῇ, ὡς καὶ τῷ τετυπωμένῳ ὑπὸ Μαξίμου τοῦ Μαργουνίου, καὶ τῷ Μηναίῳ, τὸ Συναξάριον αὐτῆς εἶναι καταχωρημένον διὰ στίχων ἰαμβικῶν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΥ τοῦ μαγείρου.

Ἤνεγκε πᾶν δύσοιστον εὐψύχως βάρος,
Θείας ὁ Εὐφρόσυνος ἡδονῆς χάριν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ καὶ ΔΙΔΥΜΟΣ μαστιγούμενοι τελειοῦνται.

Διόδωρος μάστιξι σὺν τοῖς συνάθλοις
Τὴν σάρκα δόντες μαστιγοῦσι τὴν πλάνην.

ΔΙΟΔΩΡΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἀθλήσαντες Ἅγιοι ἦσαν ἀπὸ τὴν Λαοδίκειαν τῆς Συρίας· συλληφθέντες δὲ ἀπὸ τὸν ἐπιτόπιον ἄρχοντα καὶ παρρησίᾳ ὁμολογήσαντες ὅτι εἶναι Χριστιανοί, ἐδάρησαν τόσον ἀσπλάγχνως, ὥστε ἀπὸ τὸν πολὺν δαρμὸν παρέδωκαν τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ ἔλαβον παρ’ αὐτοῦ τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΙΑΣ.

Ὀσμὴν μύρων ἔπνευσεν ἡ Μάρτυς Ἲα,
Ἐρυθροβαφῶν αἱμάτων ἀτμοπνόων.

ΙΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς, γραῖα οὖσα κατὰ τὴν ἡλικίαν, ῄχμαλωτίσθη ἀπὸ τοὺς Πέρσας ὁμοῦ μὲ ἐννέα χιλιάδας Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἐτιμωρήθησαν διαφοροτρόπως, μαζὶ δὲ μὲ αὐτοὺς παρεστάθη καὶ ἡ Ἁγία ἔμπροσθεν τῶν ἀρχιμάγων [2] τοῦ βασιλέως τῆς Περσίας καὶ ἐτιμωρήθη μὲ διάφορα βάσανα· ὕστερον δὲ ἀπεκεφαλίσθη. ᾌδεται δὲ φήμη, ὅτι μετὰ τὴν ἀποτομὴν τῆς ἱερᾶς της κεφαλῆς ἡ γῆ ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐδέχθη τὸ αἷμα της, ἐφούσκωσε καὶ ὑψώθη εἰς ὄγκον πολύν· οἱ δὲ δήμιοι, οἱ ταύτην βασανίσαντες, παρελύθησαν καὶ ὁ ἥλιος ἐσκότισε τὸ φῶς του, ὁ δὲ περιέχων ἀὴρ ἐγέμισεν ἀπὸ εὐωδίαν γλυκυτάτην καὶ ἄρρητον· διότι οὕτω δοξάζει ὁ Θεὸς τοὺς αὐτὸν δοξάζοντας.

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ καὶ ΕΥΑΝΘΙΑ, ἡ σύζυγος αὐτοῦ, καὶ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ὁ υἱὸς αὐτῶν λιμῷ τελειοῦνται.

Ἄγχουσιν οἱ τρεῖς ἀρτολιμῷ γεννάδαι,
Ἄρτους τὸν αἰτήσαντα δεῖξαι τοὺς λίθους.

 

Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τῶν Ὁσίων πατέρων ἡμῶν ΣΕΡΓΙΟΥ καὶ ΓΕΡΜΑΝΟΥ τῶν ἐν Βαλάμῃ θαυματουργῶν ἐκ τῆς Νοβαγράδας (Νεαπόλεως) ἐπιστραφέντων εἰς τὴν ἐν Βαλάμῃ Ἱερὰν αὐτῶν Μονήν.

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ  

     

Ὑποσημειώσεις

[1] «Πύματον ὕπνον, ἰαύει»· κοιμᾶται τὸν ὕστατον ὕπνον τοῦ θανάτου.

[2] Μάγους συνείθιζον νὰ ὀνομάζουν οἱ Πέρσαι τοὺς τὰ στοιχεῖα θεοποιοῦντας, ὡς λέγει ὁ Θεοδώρητος ἐν κεφαλαίῳ ληʹ (38ο) τοῦ πέμπτου βιβλίου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας. Ὅθεν οἱ πρῶτοι καὶ ἀρχηγοὶ τῶν τοιούτων μάγων ἀρχιμάγοι ἐλέγοντο.