Ἰουνίου Α’ (1η)

Τῇ Α’ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουνίου μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ τοῦ Φιλοσόφου.

Ἰουστῖνον κώνειον ἦρεν ἐκ βίου,
Ὡς εἴθε πρώτους τοὺς πιεῖν δεδωκότας.

    

ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ὁ Μάρτυς καὶ φιλόσοφος κατήγετο ἀπὸ τὴν Φλαβίαν Νεάπολιν τῆς Συρίας, υἱὸς Πρίσκου τοῦ Βακχείου, κατὰ τοὺς χρόνους Μάρκου Αὐρηλίου, τοῦ καὶ Ἀντωνίνου καὶ Φιλοσόφου καλουμένου, ἐν ἔτει ρξ’ (160). Μεταβὰς δὲ εἰς Ρώμην ἔδωκεν ἀναφορὰν ἔγγραφον εἰς τὸν ρηθέντα βασιλέα κατὰ τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων καὶ ἀπολογίαν ὑπὲρ τῆς πίστεως τῶν Χοιστιανῶν, διὰ τῶν ὁποίων κρατύνει μὲν καὶ βεβαιώνει τὴν πίστιν τῶν Χριστιανῶν, κρημνίζει δὲ καὶ ἀναιρεῖ τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων, φέρων ἀποδείξεις καὶ μαρτυρίας ἔκ τε τοῦ ὀρθοῦ καὶ φυσικοῦ λόγου, καὶ ἐκ τῶν θείων Γραφῶν. Ὅθεν διὰ τοῦτο φθονηθεὶς ὑπὸ τοῦ φιλοσόφου Κρήσκεντος, ἐδολοφονήθη ὑπ’ αὐτοῦ καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως.

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΙΟΥΣΤΟΥ, ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, ΧΑΡΙΤΟΥΣ τῆς Παρθένου, ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥ, ΙΕΡΑΚΟΣ, ΠΑΙΩΝΟΣ καὶ ΛΙΒΕΡΙΑΝΟΥ.

Εἰς τὸν Ἰοῦστον καὶ Ἰουστῖνον·

Οὔπω τεμεῖν Ἰοῦστον ἔφθη τὸ ξίφος,
Καὶ τὴν κεφαλὴν ἦν κλίνων Ἰουστῖνος.

Εἰς τὸν Χαρίτωνα καὶ Χαριτώ·

Θεῖος Χαρίτων καὶ Χαριτὼ Παρθένος,
Τμηθέντες εὐμοιροῦσι θείων χαρίτων.

Εἰς τὸν Εὐέλπιστον·

Εὔελπις Εὐέλπιστὸς ἐστιν εἰκότως,
Ὡς κλῆρον ἕξει τὸν Θεὸν τμηθεὶς κάραν.

Εἰς τὸν Ἱέρακα·

Ὁρμᾷ πρὸς ἄθλους Ἱέραξ ὡς ἱέραξ,
Τμηθεὶς δὲ θηρᾷ ψυχικὴν σωτηρίαν.

Εἰς τὸν Παίωνα·

Παίων ὁ Παίων δυσσεβῆ πίστιν λόγοις,
Χειρὶ ξιφήρει παίεται κατ’ αὐχένος.

Εἰς τὸν Λιβεριανόν·

Δείξεις τι καὶ σὺ τῷ Θεῷ τμηθὲν μέλος,
Μελῶν τὸ κρεῖττον, Λιβεριανέ, κάραν.

Ἐν ἄλλοις δὲ γράφεται Βαλλεριανοῦ.

    

ΙΟΥΣΤΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιοι ἐμαρτύρησαν Ρώμῃ, ἐπὶ Ρουστικοῦ τοῦ ἐπάρχου, ἀποκεφαλισθέντες ἀφ’ οὗ πρῶτον ὑπέμειναν πολλὰς βασάνους. Λέγεται δὲ, ὅτι πρὶν ἢ ἀποκεφαλισθῶσιν, ἠρώτησεν ὁ ἔπαρχος τὸν ἅγιον Ἰουστῖνον λέγων. Νομίζετε, σεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅτι ἐὰν θανατωθῆτε διὰ τὸν Χριστὸν θέλετε ἀξιωθῆ ἀγαθῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς; Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· δὲν τὸ νομίζομεν, καθὼς σὺ λέγεις, ἀλλὰ ἔχομεν πληροφορίαν βεβαίαν, ὅτι ἅμα θανατωθῶμεν, θέλομεν ἔχει ἀπολαύσεις ἀγαθῶν καὶ φιλοφροσύνας. Καὶ μετὰ τὸν λόγον τοῦτον ἀπεκεφαλίσθησαν οἱ μακάριοι καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.

 

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΝΕΩΝ ξίφει τελειοῦται.

Ἐρυθρὸν ἡμῖν ἡ Γραφὴ πόντον λέγει,
Καὶ γῆν ἐρυθρὰν ἐκτελεῖ τμηθεὶς Νέων.

 

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς καὶ Ἐπίσκοπος ΠΥΡΡΟΣ ὁ παρθένος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἔστησε Πύρρος πύργον ἁγνείας μέγαν,
Δι’ οὗ θεωρεῖ τὸν Θεόν, χοῦν θεὶς κάτω.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΦΙΡΜΟΥ ξίφει τελειωθέντος.

Πολλὰς ὁ Φίρμος ὑπομείνας βασάνους,
Πολλὰς καὶ εὗρεν ἀνταμείψεις ἐν Πόλῳ.

    

ΦΙΡΜΟΣ ὁ Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει 299· συλληφθεὶς δὲ διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἐφέρθη εἰς τὸν Μάγον (τοῦτο φαίνεται ὅτι ἦτο τὸ κύριον ὄνομα τοῦ ἡγεμόνος), καὶ ἐπειδὴ δεν ἐπείσθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, πρῶτον μὲν γυμνώσαντες ἔδειραν αὐτὸν μὲ βούνευρα, ἔπειτα δὲ κρεμάσαντες αὐτὸν ἐξέσχισαν τὰς σάρκας του καὶ μὲ ξυρὸν ἔκοψαν τὴν τούτου ράχιν· εἶτα ἐξήρθρωσαν τὰ μέλη του καὶ κατέκοψαν μὲ μαχαίρας τὴν κοιλίαν, τὰς κνήμας καὶ τοὺς μηρούς του, κτυπήσαντες αὐτόν, καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ.

Τῷ ὄντι θεσπέσιος ἐκ τῶν πραγμάτων,
Μάρτυς δέδειξαι, Θεσπέσιε, τῷ ξίφει.

    

ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ ὁ Μάρτυς ἔζησεν ἐπὶ τοῦ βασιλέως Ἀλεξάνδρου, Σεβήρου, ἐν ἔτει σκβ’ (222), καταγόμενος ἐκ Καππαδοκίας· διὰ δὲ τὴν εἰς Χριστὸν ὁμολογίαν συλληφθεὶς ὑπὸ τοῦ Σιμπλικίου, τοῦ ἄρχοντος τῆς Καππαδοκίας, προσήχθη εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων ἵνα θυσιάσῃ εἰς αὐτά· καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη, ἀλλὰ μᾶλλον ἐνέπαιζε τὰ εἴδωλα, ἐκρέμασαν αὐτὸν καὶ ἐξέσχισαν τὰς σάρκας του. Ἔπειτα ἔβαλον αὐτὸν ἐντὸς πεπυρωμένου κλιβάνου, καὶ ἐκεῖ ἐπίσης ἐφυλάχθη ἀβλαβὴς χάριτι τοῦ Χριστοῦ· ὕστερον ἐφέρθη πάλιν εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων, ὅπου προσέφερον θυσίας οἱ Ἕλληνες, καὶ πλησιάσας εἰς τὸν βωμὸν ἐκρήμνισεν αὐτόν. Ὅθεν παρευθὺς τὸν ἔβαλον ἐντὸς πεπυρωμένου λέβητος, ὁ ὁποῖος ἦτο πλήρης ἐλαίου, πίσσης καὶ λίπους καὶ ἀφ’ οὗ ἔμεινεν ἐντὸς αὐτοῦ δύο ἡμέρας ἐξῆλθεν ἀβλαβής, χωρὶς νὰ ἔχῃ ἐγκαύματα εἰς οὐδὲν μέρος τοῦ σώματός του· ὅθεν διὰ τοῦ θαύματος τούτου πολλλοὺς Ἕλληνας εἵλκυσεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Τελευταῖον δὲ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ τὸν ἀπεκεφάλισαν, καὶ οὕτως ἀνέβη ἡ μακαρία ψυχή του στεφανηφόρος εἰς τὰ οὐράνια.

    

Διήγησις ὠφέλιμος γεωργοῦ τινος ΜΕΤΡΙΟΥ ὀνομαζομένου.

Βίος Μετρίου πᾶσι τοῖς χριστωνύμοις,
Στήλη πρόκειται ἀρετῶν τε καὶ πίναξ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

     

Ἡ ἀνάμνησις τοῦ θαύματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ἀΐδιον εὐγνωμοσύνην, διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς νήσου Λευκάδος ἐκ τῆς νόσου πανώλους, κατὰ τὸ ἔτος 1744.

Λευκὰς ρυσθεῖσα βροτολοιγοῦ πανώλους
Ὑμνεῖ σε, Σῶτερ, τὸν ρυσάμενον ταύτην.

 

Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Γλουσίας τοῦ θαυματουργοῦ καὶ τοῦ μακαρίου ΑΓΑΠΗΤΟΥ τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ Ἀναργύρου ἰατροῦ ἢ ἀμίσθου, τῶν Ρώσων.

    

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ