Τὸ ἀρχικὸν Μαρτύριον τῶν Ἁγίων τούτων Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου, κατ’ ἐσωτερικὴν τούτου μαρτυρίαν, συνέγραψεν εὐσεβής τις πρεσβύτης Χριστιανὸς ὀνόματι Θεοδόσιος. Ὁ πλατύτερος Βίος τῶν Ἁγίων συνεγράφη μετὰ ταῦτα ὑπὸ τοῦ, ὡς πιστεύεται, Ἐπισκόπου Κερκύρας Ἁγίου Ἀρσενίου, τοῦ ἑορταζομένου κατὰ τὴν ιθʹ (19ην) Ἰανουαρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Αʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), ὅστις καὶ ἐγκώμια εἰς ἄλλους Ἁγίους ἐποίησεν. Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος τὸν πλατύτερον Βίον τῶν Ἁγίων συνέγραψε βάσει τοῦ ἀρχικοῦ Μαρτυρίου καὶ τῶν σῳζομένων λοιπῶν περὶ τούτων πληροφοριῶν. Τύποις οὗτος ἐξεδόθη ὑπὸ τοῦ ἱστοριοδίφου Ἀνδρέου Μουστοξύδου ἐκ χειρογράφου τῆς Βιβλιοθήκης τῶν Παρισίων χρονολογουμένου ἀπὸ τοῦ ΙΒʹ (12ου) αἰῶνος. Ἐνταῦθα παρατίθεται διεσκευασμένος καὶ ἁπλοποιημένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων τούτων πλήρης, πλὴν τῆς ἐν τοῖς Μηναίοις, μετὰ δύο Κανόνων τοῦ μὲν ἑνὸς ποιήματος ὄντος τοῦ Ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ δὲ ἑτέρου τοῦ Μοναχοῦ Ἰώβ, εὕρηται εἰς τοὺς Λαυρεωτικοὺς Κώδικας Δʹ 19, Δʹ 45, Δʹ 57, Δʹ 87, Ιʹ 70, Ωʹ 147, τὸν Βατοπαιδινὸν 1104 καὶ τοὺς Παρισινοὺς 341, 1564 καὶ 1575. Ὁ τοῦ Ἰὼβ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς· «Μέλπω τὸν Ἰάσωνα σὺν Σωσιπάτρῳ Ἰώβ», εὕρηται εἰς τοὺς Παρισινοὺς Κώδικας 13 καὶ 1573. Ἀκολουθίαν ἑτέραν εἰς τοὺς Ἁγίους Ιάσονα, Σωσίπατρον καὶ Κερκύραν, τὴν βασιλίδα καὶ Παρθενομάρτυρα, ἐξέδωκε τύποις μετ’ ἄλλων Ἀκολουθιῶν ὁ ἱερὸς Εὐγένιος ὁ Βούλγαρις ἐν Βενετίᾳ τῷ 1764. Αὕτη ἐπανεξεδόθη ἐν Κερκύρᾳ τῷ 1850. Ἐπίσης ἐπανεξεδόθη ὑπὸ Κ. Δουκάκη (ἐν τῷ Συναξαριστῇ τοῦ Ἀπριλίου) καὶ ὑπὸ Σεβαστιανοῦ Νικοκάβουρα Μητροπολίτου Κερκύρας (ἐν «Ἀκολουθίαι», Κέρκυρα 1909).

Οἱ Ἅγιοι οὗτοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἑορτάζονται καὶ μετὰ τῶν οʹ (70) Ἁγίων Ἀποστόλων κατὰ τὴν δʹ (4ην) Ἰανουαρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Αʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Ὁ Σωσίπατρος ἑορτάζεται καὶ κατὰ τὴν ιʹ (10ην) Νοεμβρίου μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ὀλυμπᾶ, Ροδίωνος, Ἐράστου καὶ Κουάρτου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Ὁ δὲ Ἰάσων, τὸν ὁποῖον ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει συγγενῆ, εἶναι ὁ ἴδιος ἐκεῖνος ὅστις ἐδέχθη τὸν Παῦλον ἐν Θεσσαλονίκῃ, ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι ἐτάραξαν τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας, οἵτινες λαβόντες ἱκανὰ χρήματα παρὰ τοῦ Ἰάσονος ἀπέλυσαν τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν (Πράξ. ιζʹ 5-9).

Οἱ τάφοι τῶν Ἁγίων τούτων Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου σῴζονται εἰσέτι ἐν Κερκύρᾳ ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτῶν Ναῷ, κειμένῳ ἐν τῷ προαστίῳ Ἀνεμόμυλος, πλησίον τῆς βασιλικῆς ἐπαύλεως Μὸν Ρεπό. Ἐντὸς τοῦ αὐτοῦ Ναοῦ ἀποθησαυρίζονται νῦν καὶ τὰ περισωθέντα ἱερὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων. Ταῦτα εἶχον ἀφαιρεθῆ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1633 ὑπὸ τοῦ Λατίνου Ἐπισκόπου Βενεδίκτου Βραγαδίνου, τῇ βοηθείᾳ τῶν κρατούντων τότε τὴν νῆσον Λατίνων. Ὁ Βραγαδῖνος ἀνοίξας τοὺς τάφους τῶν Ἁγίων ἐσύλησε τὰ σεπτὰ αὐτῶν Λείψανα καὶ τὰ μετέφερεν εἰς τὸν λατινικὸν Ναὸν Duomo, κατεκρατήθησαν δὲ ἐκεῖ ὑπὲρ τὰ τριακόσια ἔτη. Μετὰ τὸν βʹ παγκόσμιον πόλεμον καὶ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς νήσου ἀπὸ τῆς Γερμανοϊταλικῆς κατοχῆς, τὰ ἐναπομείναντα ἱερὰ Λείψανα ἀνεκτήθησαν καὶ πάλιν ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων παρὰ τὰς ἀντιδράσεις τῶν Λατίνων κατόπιν δραστηρίας ἐνεργείας τοῦ τότε Μητροπολίτου Κερκύρας καὶ Παξῶν Μεθοδίου καὶ τὴν 10ην Νοεμβρίου 1944 ἐναπετέθησαν εἰς τὸν Ἱερὸν τῶν Ἁγίων Ναὸν ἐξ οὗ καὶ εἶχον ἀφαιρεθῆ.

Ὁ Βίος τοῦ ἐν Ἁγίοις τούτου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου, ἄγνωστος εἰς τοὺς παλαιοτέρους Συναξαριστάς, τὸ πρῶτον ἤδη καταχωρίζεται εἰς τὴν παροῦσαν ἔκδοσιν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλοκτένης τυγχάνει γνωστὸς μόνον ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ Θηβῶν, τὴν ὁποίαν θεαρέστως ἐποίμανε καὶ πλείστας ὅσας εὐεργεσίας παρέσχε καὶ παρέχει εἰσέτι εἰς αὐτήν, ἀείποτε προφθάνων εἰς τοὺς μετὰ πίστεως ἐπικαλουμένους αὐτόν. Τὴν μνήμην αὐτοῦ τιμῶντες οἱ εὐσεβεῖς Θηβαῖοι ἀνήγειραν εἰς τὸ κέντρον τῆς πόλεως, εὐθὺς ἀπὸ τῶν πρώτων χρόνων τῆς πρὸς Κύριον ἐκ δημίας του, ἐπ’ ὀνόματι τούτου, μεγαλοπρεπέστατον Ναόν, οὗτινος καταστραφέντος σὺν τῇ παρόδῳ τοῦ χρόνου ἀνηγέρθη νέος τοιοῦτος εἰς τὴν ἰδίαν θέσιν δαπάναις τῆς ἀειμνήστου βασιλίσσης τῆς Ἑλλάδος Ὄλγας. Περισσότεραι περὶ τούτου πληροφορίαι παρέχονται ἐν τῷ παρατιθεμένῳ Βίῳ. Ὁ συγγραφεὺς αὐτοῦ τυγχάνει ἄγνωστος, καθὼς καὶ ὁ ποιητὴς τῆς Ἀκολουθίας αὐτοῦ. Ὅ τε Βίος καὶ ἡ Ἀκολουθία ἐξεδόθησαν τύποις τὸ πρῶτον ἐν Χαλκίδι ἐν ἔτει 1903. Ὁ Βίος ἐπανεξεδόθη τύποις ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου ἐν ἔτει 1941, ἐκ τῶν τυπογραφείων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης. Ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ἐπισκόπου Βρεσθένης

Ματθαίου καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν τυπογραφείων ἐπανεξεδόθη κεχωρισμένως καὶ ἡ Ἀκολουθία ἐν ἔτει 1942. Εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον νέαν πλήρη ᾀσματικὴν Ἀκολουθίαν συνέθεσε τῇ αἰτήσει τοῦ πρωθιερέως τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Θηβῶν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Ἀλλὰ καὶ νέον μεγαλοπρεπῆ Ναὸν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου ἐξαγγέλλει ὅτι πρόκειται νὰ ἀνεγείρῃ ἐν Θήβαις ὁ νέος Μητροπολίτης Θηβῶν καὶ Λεβαδείας κ. Νικόδημος.