ΙΑΣΩΝ καὶ ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολοι ἐγένοντο ἀπ’ ἀρχῆς γνήσιοι μαθηταὶ καὶ ἀκόλουθοι τοῦ μακαρίου Ἀποστόλου Παύλου, ἔφθασαν δὲ καὶ μέχρι τῶν ἡμερῶν, καθ’ ἃς ἐβασίλευεν ὁ Κερκυλλῖνος εἰς τὴν νῆσον Κέρκυραν, φόρου τότε ὑποτελῆ ὑπάρχουσαν εἰς τοὺς Ρωμαίους. Πολλοὶ δὲ τότε ἐκ τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Κύριον, σκληρῶς παρὰ τούτου βασανιζόμενοι, ἀνελάμβανον τὸν τῆς ἀθανασίας ἀγῶνα καὶ κατηξιοῦντο τῶν στεφάνων τοῦ Μαρτυρίου, μεταξὺ τῶν ὁποίων πρῶτοι ὑπῆρξαν οἱ ἔνδοξοι οὗτοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος.

Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὁ μακάριος Παῦλος, τὸ πολύτιμον σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ φῶς εἰς τὸν κόσμον, ἕως ἐσχάτων τὴν οἰκουμένην ἅπασαν διατρέχων καὶ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας πανταχοῦ σπείρω, ἐξορίζων οὕτω ἐκ τῆς οἰκουμένης τὸν διάβολον, ὥστε οὐδὲν σημεῖον τῆς γῆς νὰ μείνῃ ἄνευ τῆς γνώσεως τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ἔφθασε καὶ εἰς τὴν πόλιν τῆς Θεσσαλονίκης. Ἁπλώσας δὲ εἰς ταύτην τὰς μυστικὰς σαγήνας τῆς τοῦ Κυρίου διδασκαλίας, πρὸ παντὸς ἄλλου ἐσαγήνευσε τὸν Ἰάσονα καὶ μετὰ τοῦτον τὸν Σωσίπατρον ὁρμηθέντα ἐξ Ἀχαΐας, τούτους δὲ ἀειλαμπεῖς φωστῆρας ἀνέδειξε, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν καταυγάζοντας, τῶν ὁποίων πλέξας καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν ἐγκωμίων, ἔλεγεν εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολήν του· «Ἀσπάζονται ὑμᾶς Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου» (Ρωμ. ιϛ’ 21). Διότι οὗτοι, ἂν καὶ δὲν ἐτύγχανον συγγενεῖς αὐτοῦ ἐξ αἵματος, συνεταυτίσθησαν πρὸς αὐτὸν ἕνεκα τῆς ὑπερβολικῆς των ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν ἀγάπης των, ἐξ ἧς ὑπήκουον εἱς ὅλα αὐτοῦ τὰ νεύματα.

Οὗτοι λοιπὸν οἱ θεῖοι καὶ πανάριστοι ἄνδρες Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος, γενόμενοι ἐξ ἀρχῆς καρποφόρος ἀγρὸς τοῦ θείου Παύλου, ὡς προείπομεν, πᾶσαν τὴν Δύσιν, ἐντὸς τοῦ σκότους τῆς ἀσεβείας εὑρισκομένην, κατεπλημμύρισαν διὰ τοῦ φωτὸς τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας χωρὶς νὰ ὀλιγωρήσουν πρὸ οὐδενὸς κινδύνου, βίον μὲν ἀκηλίδωτον διάγοντες, τὸν δὲ θεῖον λόγον κηρύσσοντες πανταχοῦ. Καὶ ὁ μὲν τρισμακάριος Ἰάσων εἶχεν ἐξ ἀρχῆς ἀναλάβει τὴν διακυβέρνησιν τῆς Μητροπόλεως Ταρσοῦ, τὴν ὁποίαν ὡς ἰδιαιτέραν του πατρίδα τοῦ εἶχεν ἐμπιστευθῆ ὁ θεῖος Παῦλος, ὁ δὲ μακάριος Σωσίπατρος τῆς τοῦ Ἰκονίου Ἐκκλησίας τὴν προστασίαν ἐκληρώσατο. Ἀφοῦ δὲ ἐπ’ ἀρκετὸν χρόνον ἐποίμανον διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου τὰς Ἐκκλησίας ταύτας καὶ ηὔξησαν ἱκανῶς αὐτὰς διὰ τῶν διδασκαλιῶν των, ὑπὸ θείου ζήλου κινούμενοι ἦλθον ἀμφότεροι εἰς τὴν Δύσιν.