Λέγει ὁ θεῖος Ἰάσων· «Ἐπειδὴ λοιπὸν τὸ ἔργον εἶναι προτιμότερον τοῦ λόγου, θέλεις δεχθῆ πραγματικὴν τιμωρίαν, τὴν ὁποίαν οὔτε ἡ λήθη θέλει δυνηθῆ νὰ καλύψῃ οὔτε ὁ χρόνος νὰ ἀμαυρώσῃ». Ἐκτείνας δὲ πρὸς αὐτὸν τὰς χεῖρας, εἶπε· «Εἴθε νὰ σὲ ἀφανίσῃ ὁ Κύριος, ἀπομακρύνων σε ἀπὸ τοῦ σώματός σου, καθὼς καὶ τὴν ὕπαρξίν σου ἐκ τῆς γῆς τῶν ζώντων». Εὐθὺς δὲ μὲ τὸν λόγον ὁ μάγος ἐξεψύχησεν. Ἵστατο δὲ νεκρὸς ἐπὶ πολύ, ὡς λίθινος ἀνδριάς, παρὰ πάντων ὁρώμενος, συνενεκρώθησαν δὲ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐξηφανίσθησαν πάντα τὰ τῆς ἀπάτης αὐτοῦ τεχνάσματα. Κατεσίγησε τότε ἡ βοὴ τοῦ πλήθους καὶ πάντα τὰ ὁρώμενα ὡς χορεύοντα ἔπαυσαν νὰ κινοῦνται.

Τοῦτο τὸ παράδοξον θαῦμα ἰδόντες οἱ περιεστῶτες, ἐν μιᾷ φωνῇ ἐβόησαν· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Ἁγίων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου· ἀληθῶς μόνος οὗτος εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ὁ πράγματι ποιῶν θαυμάσια». Ὁ δὲ βασιλεύς, ἐξαγριωθεὶς καὶ ἐν πλήρει ἀναισθησίᾳ εὑρισκόμενος, διέταξε νὰ κλεισθῶσιν εἰς τὴν φυλακὴν οἱ Ἅγιοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος, διότι δὲν ἐτόλμησε νὰ τιμωρήσῃ τούτους ἰδιαιτέρως φοβούμενος τὸν Ἅγιον Ἰάσονα μήπως, βασανιζόμενος, θαυματουργήσῃ καὶ μεταστρέψῃ οὕτω τὴν πόλιν ἅπασαν ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρίας εἰς τὸν Χριστιανισμόν. Τὸν Σατορνῖνον δὲ καὶ τοὺς μετ’ αὐτοῦ διέταξε νὰ προσαγάγουν πρὸς ἀνάκρισιν. Ἀλλ’ ὁ ἔπαρχος Καρπιανός, ἐπεμβάς, εἶπε· «Δὲν εἶναι δίκαιον, βασιλεῦ, παρὰ τοιούτων οἰκτρῶν ἀνθρώπων, μάλιστα στασιαστῶν, νὰ παρενοχλῆται ἡ ἐξουσία σου. Οὐδὲ εἶναι οὗτοι ἄξιοι νὰ ἀνακρίνωνται παρὰ βασιλικῶν δικαστηρίων. Ἀλλ’ ἐὰν προστάσσῃ ἡ ὑμετέρα θειότης, ἐγὼ θέλω τιμωρήσει τοὺς ἀλιτηρίους τούτους. Ἡ γνώμη αὕτη ἤρεσεν εἰς τὸν βασιλέα· ὅθεν διέταξε νὰ γίνῃ ὅ,τι ὁ ἔπαρχος ἐζήτησε. Τότε ὁ Σατορῖνος συνεβούλευε καὶ ἐνεθάρρυνε τοὺς ἐν τῇ συνοδείᾳ αὐτοῦ, λέγων· «Ἂς σπεύσωμεν, ἀδελφοί, ἵνα τὸν προκείμενον εἰς ἡμᾶς ἀγῶνα μετὰ προθυμίας φέρωμεν εἰς πέρας. Διότι ὁ Χριστός, ὁ αἰώνιος Βασιλεύς, καλεῖ ἡμᾶς εἰς τὸν Νυμφῶνα Του. Οὐδεὶς λοιπὸν ἐξ ὑμῶν ἂς μὴ παραμείνῃ ἐξ αἰτίας ραθυμίας εἰς τὴν στρωμνήν του». Ἐγερθέντες τότε προσέπεσον γονυπετεῖς εἰς τοὺς πόδας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τοὺς παρεκάλουν νὰ προσευχηθῶσιν ὑπὲρ αὐτῶν. Διότι ἐπληροφορήθησαν, ὅτι τὴν ἐπαύριον θέλουσι παρουσιασθῆ δι’ ἐξέτασιν. Κλίναντες τότε οἱ Ἅγιοι τὰ γόνατα καὶ προσευχηθέντες, ἀφοῦ εἶπον τὸ «Ἀμήν», ἐκάθισαν. Καθ’ ὅλην δὲ τὴν νύκτα ὡμίλουν πρὸς τούτους διὰ τὴν μεγαλοπρέπειαν τοῦ Θεοῦ.