Ὀκτωβρίου ΙΓ’ (13η)

Τῇ ΙΓ’ (13ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΚΑΡΠΟΥ, ΠΑΠΥΛΟΥ, ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΥ καὶ ΑΓΑΘΟΝΙΚΗΣ.

Εἰς τὸν Κάρπον καὶ Πάπυλον·

Κάρπῳ Παπύλῳ τοῖς Θεοῦ καρποῖς δύω,
Παπυλεὼν (ἤτοι ἡ τέντα) τμηθεῖσιν ἠνοίγη πόλου.

Εἰς τὸν Ἀγαθόδωρον·

Ἀγαθόδωρον δωρεῶν πληθὺς μένει,
Πρὸς πληθὺν ἀθλήσαντα δεινῶν μαστίγων.

Εἰς τὴν Ἀγαθονίκην·

Οὐκ ἐμποδών σοι, Μάρτυς Ἀγαθονίκη,
Τὸ θῆλυ πρὸς τὸ θεῖον ἐκ ξίφους τέλος.
Κάρπον σὺν Παπύλῳ δεκάτῃ τρίτῃ ἔκτανε χαλκός.

Τὸν Ἑλληνικὸν τούτων Βίον συνέγραψε Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Μεμνῆσθαι τῶν ὑπὲρ Χριστοῦ» (σῴζεται ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων, ἐν τῇ Λαύρᾳ καὶ ἐν ἄλλαις). Εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν μετήνεγκεν ὁ ἱερὸς Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ ἐξέδωκεν εἰς τύπον συμπεριλαβὼν αὐτὸν εἰς τὸν «Νέον Παράδεισον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς παρατίθεται ἐνταῦθα διασκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΦΛΩΡΕΝΤΙΟΥ.

Ὦ θάρσος οἷον Μάρτυρος Φλωρεντίου,
Πρὸς τὴν φλόγα τρέχοντος ὥσπερ πρὸς δρόσον.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ ξίφει τελειοῦται.

Τμηθεὶς ὁ Διόσκορος αἰσχύνει Δία,
Τὸν μὴ λαβόντα ψυχαπωλείας κόρον.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΝΙΚΗΤΑ Πατρικίου τοῦ Ὁμολογητοῦ.

Θλίψεις ὑποστὰς Εἰκόνων θείων χάριν,
Χαίρει χαρὰν Νικήτας, οἵαν οἱ νόες.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΒΕΝΙΑΜΙΝ τοῦ Διακόνου, τοῦ ἐν Περσίᾳ ἀθλήσαντος.

Βενιαμίν, πρόβατον ὤν, ἀλλ’ οὐ λύκος,
Ἅρπαξι λύκοις θύεται, ἀλλ’ οὐ θύει.

Τὸ Μαρτύριον τοῦτο τοῦ θείου Βενιαμὶν ἠρανίσθη ὁ τὰ Συναξάρια συνάξας Μαυρίκιος Διάκονος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας αὐτολεξεὶ ἀπὸ τὸν σοφὸν Κύρου Θεοδώρητον, ὅστις συνέγραψε τοῦτο ἐν κεφ. λθʹ (89), τοῦ πέμπτου βιβλίου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας αὐτοῦ. Σημείωσαι ὅτι ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης συνέθεσεν εἰς αὐτὸν τὸν Ἅγιον Βενιαμὶν ἐγκωμιαστικὸν λόγον καὶ ᾀσματικὴν Ἀκολουθίαν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ πυρὶ τελειοῦται.

Τεθνήξομαί σοι τῆς ἐκεῖθεν, Χριστέ μου,
Τὴν ὧδε καῦσιν Ἀντίγονος προκρίνων.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ἁγία Νεομάρτυς ΧΡΥΣΗ, ἡ ἀθλήσασα ἔν τινι χωρίῳ τῆς ἐπαρχίας Μογλενῶν, τῷ καλουμένῳ Σλάτενα, κατὰ τὸ ͵αψϟε’ (1795) ἔτος, μεληδὸν κατακοπεῖσα, τελειοῦται.

Ἐν ταῖς βασάνοις χρυσὸς οἷον καμίνῳ
Χρυσῆ ἐδείχθης ἠγλαϊσμένη ὅλη.

Τὸ Μαρτύριον αὐτῆς ἐλήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Μαρτυρολογίου», παρατίθεται δὲ ἐνταῦθα διασκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν. Εἰς τὴν Ἁγίαν Χρυσῆν Ἀκολουθίαν συνέγραψεν ὁ Ὑμνογράφος Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ