ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἐμαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σπη’ (288)· καὶ κατὰ μὲν τὸ γένος κατηγήτο ἀπὸ τοὺς καλουμένους Σκηνοπολίτας, κατὰ δὲ τὸ ἀξίωμα ἦτο βουλευτής. Οὗτος ἀπορρίψας ὡς σκύβαλα ὅλα τοῦ κόσμου τούτου τὰ ἀγαθὰ διὰ νὰ κερδήσῃ τὸν Χριστόν, ἐπαρρησιάσθη ἔμπροσθεν τοῦ ἄρχοντος Λουκιανοῦ, τὸν ὁποῖον ἤλεγξε τόσον δριμύτατα, ὥστε οὗτος ἔμεινεν ἐμβρόντητος ἀπὸ τὴν κατάπληξιν, εἶτα δὲ περιεγέλα αὐτὸν καὶ εἰς οὐδὲν ὑπελόγιζε τόσον τὰς ἀπειλάς του, ὅσον καὶ τὰς κολακείας του. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄρχων μετεχειρίσθη κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ πῦρ καὶ στρεβλωτήρια ὄργανα καὶ πᾶν ἄλλο εἶδος βασάνων, τὸ ὁποῖον ἐφεύρισκε, ὅλα δὲ ταῦτα παρέμειναν ἀνενέργητα καὶ ἐφαίνοντο ὡς οὐδὲν ἔμπροσθεν εἰς τὴν ἀνδρείαν καὶ μεγαλοψυχίαν τοῦ Μάρτυρος, διὰ τοῦτο, τελευταῖον, ἀπέτεμε μὲ τὸ ξίφος τὴν ἁγίαν του κεφαλὴν καὶ οὕτως ὁ ἀοίδιμος ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.