Ἰουνίου ΚΔ’ (24η)

Τῇ ΚΔ’ (24ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τὸ γενέσιον τοῦ τιμίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ.

Ζαχαρία χόρευε σὺν τῇ συζύγῳ
Οὐ πολλὰ μὲν τίκτοντες, ἓν δὲ καὶ μέγα.
Πρόδρομον ἀμφὶ τετάρτην εἰκάδα γείνατο μήτηρ.

Σημείωσαι ὅτι ἡ γέννησις τοῦ Προδρόμου ἔγινεν ἡμέρᾳ Δευτέρᾳ, κατὰ τὸν Σεβαστὸν Τραπεζούντιον. Εἰς τὸ Γενέσιον τοῦ Προδρόμου Λόγους Ἑλληνικοὺς ἔχουσι Σωφρόνιος ὁ Ἱεροσολύμων, οὗ ἡ ἀρχή· «Δίδου ἡμῖν, ὦ φωνὴ τοῦ Λόγου, φωνήν». Ἀντίπατρος Ἐπίσκοπος Βόστρων τῶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ εὑρισκομένων, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἐν γεννητοῖς γυναικῶν οὐδένα Ἰωάννου». Ἀέτιος πρεσβύτερος Κωνσταντινουπόλεως, οὗ ἡ ἀρχή· «Πολλοὶ μὲν ἤδη πολλάκις ἀγαπητοί». Χρύσιππος πρεσβύτερος καὶ μαθητὴς τοῦ μεγάλου Εὐθυμίου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἦχος σάλπιγγος λύρα πνευματικὴ» (σῴζονται ἐν τῇ Λαύρᾳ καὶ ἐν τῷ Κοινοβίῳ τοῦ Διονυσίου). Καὶ εἷς λόγος πανηγυρικὸς διαλαμβάνων περὶ τῆς συλλήψεως, γεννήσεως καὶ ἀνατροφῆς τοῦ Προδρόμου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἰωάννην τὸ μέγα κλέος τῆς Οἰκουμένης». Ἐγκώμιον τοῦ σοφωτάτου ἐν μοναχοῖς κυρ. Θεοδούλου τοῦ Μαγίστρου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἀλλ’ ἔμοι γε τοῖς σοῖς». Ἐγκώμιον Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἀηδόνι τινὶ πολυφώνῳ εὔηχα κελαδούσῃ» (σῴζονται ταῦτα ἐν τῷ τετάρτῳ πανηγυρικῷ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπεδίου). Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, οὗ ἡ ἀρχή· «Εὔκαιρος ἡμέρα ἑορτῆς». Θεόδωρος ὁ Δαφνοπάτης, οὗ ἡ ἀρχή· «Εἰ μὲν ὁ τοῦ Λόγου κήρυξ»· Λέων ὁ σοφός, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἀρχὴ τῷ Κόσμῳ χαρᾶς» (σῴζονται ἐν τῇ τοῦ Παντοκράτορος).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΛΟΓΟΣ Α’
ΛΟΓΟΣ Β’
ΛΟΓΟΣ Γ’

   

Ἡ Σύναξις τῶν δικαίων ΖΑΧΑΡΙΟΥ καὶ ΕΛΙΣΑΒΕΤ.

Τεκοῦσι γεννήτορσι Προδρόμου πάλαι,
Γνωστοὶ συνευφραίνοντο, νῦν δὲ καὶ Κτίσις 
[1].

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ὁ Καισαρεύς, ἐμαρτύρησεν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1765.

Παναγιώτης Καισαρεὺς δι’ ἀγάπην
Τοῦ Κυρίου τέθνηκεν· ὦ χρηστοῦ τέλους!

Εἰς τὸν Νεομάρτυρα τοῦτον συνέταξεν ἀκολουθίαν ὁ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἐκδοθεῖσαν φροντίδι Νικολάου Παπαδοπούλου Πρωθιερέως Ἁγίου Γεωργίου Καρύτση, ἐν Ἀθτήναις 1961.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ὁ μακάριος καὶ νέος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ κατήγετο ἐκ Καισαρείας, ἐμαρτύρησε δὲ διὰ τὴν εὐσέβειαν ἐν Κωνσταντινουπόλει, νέος τῇ ἡλικίᾳ ἕως εἴκοσι ἐτῶν, υἱὸς Ἰσραήλ τινος, ἀνδρὸς ἐναρέτου καὶ εὐσεβοῦς, τοῦ ὁποίου τὸ ἱερὸν λείψανον ἐνεταφίασαν οἱ Χριστιανοὶ ἔξω εἰς τὴν Ζωοδόχον Πηγήν.

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

  

Ὑποσημειώσεις

  

[1] Ὅτι οἱ μὲν γονεῖς τοῦ Ἰωάννου κατῴκουν εἰς τὴν Ὀρεινὴν τῆς Ἰουδαίας, ὅπου μετέβη ἡ Θεοτόκος ἐκ Ναζαρὲτ καὶ συνήντησε τὴν Ἐλισάβετ, μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Εἰς ποίαν δὲ πόλιν τῆς Ὀρεινῆς κατῴκουν, τοῦτο οὐκ ἐδήλωσεν ὁ Εὐαγγελιστής· διὸ ἄλλοι μὲν εἶπον ὅτι κατῴκουν εἰς τὴν Μαχαιροῦντα, ἄλλοι εἰς τὴν Ἐμμαούς, ἄλλοι ὅτι εἰς τὴν Βηθλεέμ, ὡς ὁ Κεδρηνός· οἱ περισσότεροι δὲ ἐκ τῶν νεωτέρων λέγουσιν, ὅτι κατῴκουν εἰς τὴν Χεβρών.