[Ἡ ἀρχὴ τοῦ λόγου «Παμφαεῖς δύο φωστῆρες…» περιεκόπη ὡς ἄσχετος μὲ τὴν παροῦσαν ἑορτήν.]

ΠΟΙΑΝ θεωρίαν νὰ κάμω εἰς τοῦτον τὸν διαυγῆ καὶ πολύφωτον φωστῆρα, τὸν Μέγαν, λέγω, Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον ὅστις ἐκ μήτρας στειρωτικῆς ἀνέτειλεν ἡμῖν σήμερον; νὰ τὸν ἐπαινέσω μὲ λόγον; καὶ ποῖος ἔχει τόσον ὑψηλὸν λόγον καὶ δυνατόν, ὅπου νὰ φθάσῃ εἰς εὐφημίαν καὶ ἔπαινόν του, τίς ἔχει οὐράνιον νοῦν ὅπου νὰ εὐφημίσῃ τὸν οὐράνιον Πρόδρομον; τίς ἔχει γλῶσσαν ἀγγελικήν, ὅπου νὰ δυνηθῇ νὰ ἐπαινέσῃ ἀκούραστα τὸν ἀστραπόμορφον τοῦτον Ἄγγελον; ποῦ λόγοι; ποῦ ἔπαινοι τοσοῦτοι, ὅσαι εἶναι αἱ χάριτες τοῦ Τιμίου Προδρόμου; ποῦ εὑρίσκει τις τόσα χαρίτων ἄνθη, ὥστε νὰ πλέξῃ τόσα στέφανα, ὅσα εἶναι τὰ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἰσάγγελα κατορθώματά του; τίς ἔχει τόσας φωνάς, ὥστε νὰ δώσῃ τόσας εὐχαριστίας εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον, ὅσας εὐεργεσίας παρ’ αὐτοῦ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν λαμβάνομεν;

Ἀλλ’ ἂν εὑρεθῇ καί τις, εἰπέτε μου τί πρῶτον, τί ὕστερον νὰ ἐπαινέσῃ; μυρίαι πηγαὶ χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος εἰς τὸν ἰσάγγελον τοῦτον εὑρίσκονται· ἐκ ποίας, εἰπέτε, πρῶτον νὰ ἀντλήσῃ τοῦ πανηγυρικοῦ λόγου τὰς ἀφορμάς; ἂν ἀρχίσῃ ἐκ τῆς πατρίδος νὰ πλέκῃ τῷ Προδρόμῳ τὸν ἔπαινον, καθὼς οἱ νόμοι τῶν ἐγκωμίων παρακελεύονται, πατρὶς τοῦ Προδρόμου εἶναι ὁ οὐρανός· ποῖος τὸν οὐρανόν, καὶ μὲ ὅλον ὅπου εἶναι κτίσμα ὑλικόν τε καὶ ἄψυχον, ἀξίως ἐπαινεῖν δύναται; ἂν ζητήσῃ τοὺς προγόνους καὶ γονεῖς τοῦ Προδρόμου, εὑρίσκει νὰ εἶναι πρόγονοι μὲν αὐτοῦ, Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα, γονεῖς δὲ τὰ καθαρὰ δοχεῖα τοῦ Πνεύματος, ὁ ἱερώτατος, λέγω, Ζαχαρίας, καὶ ἡ πνευματοφόρος Ἐλισάβετ· ἂν στοχασθῇ συνετῶς τὴν σύλληψίν του, καὶ αὕτη προμηνύεται ἀπὸ τὸν μέγαν τῶν οὐρανίων δυνάμεων Ἀρχιστράτηγον Γαβριήλ· «Μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία, διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι»· ἂν στοχασθῇ τὴν γέννησίν του, καὶ αὕτη εἶναι ἔνδοξος καὶ λαμπρά, καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον χαρᾶς ἀφάτου παραίτιος «καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται».

Ἂν πάλιν στοχασθῇ τις τὴν ἁγιότητα καὶ καθαρότητά του, οὗτος εἶναι ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός του γεμᾶτος ὅλος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον «καὶ Πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται, ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ» ἂν στοχασθῇ τὸ ὄνομά του «Ἰωάννης», καὶ τοῦτο εἶναι πάντων τῶν τοῦ Θεοῦ μυστηρίων τὸ περιασφαλισμένον θησαυροφυλάκιον· καὶ ἰδέτε, ὅπου τοῦ δίδεται ἄνωθεν· «καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην»· ἂν στοχασθῇ τὴν αὔξησιν τῆς ἡλικίας του».