Ἰανουαρίου Γ’ (3η)

Τῇ Γ’ (3ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου ΜΑΛΑΧΙΟΥ.

Ὁ κλῆσιν αὐχῶν Ἀγγέλου Μαλαχίας,
Αὐχεῖ μάλιστα τὴν μετ’ Ἀγγέλων στάσιν.
Ἐκ ρεθέων Μαλαχίου ἀπέπτατο ἐν τρίτῃ ἦτορ.

ΜΑΛΑΧΙΑΣ ὁ θεῖος Προφήτης ἐγεννήθη ἐκ τῆς φυλῆς Λευΐ, ἐν τόπῳ καλουμένῳ Σοφερῷ κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους κατὰ τοὺς ὁποίους ἐπέστρεψαν οἱ Ἑβραῖοι εἰς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας Βαβυλῶνος. Νέος δὲ ἔτι ὢν, ἀπέκτησε πολιτείαν ἐνάρετον καὶ ἀρίστην, ἔλαβε δὲ τὸ ὄνομα Μαλαχίας (τὸ ὁποῖον ἑλληνιστὶ ἑρμηνεύεται Ἄγγελος) διὰ δύο αἴτια· ἀφ’ ἑνὸς μέν, διότι ἦτο ὡραῖος καὶ εὐπρεπής, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι ὅσα ὁ Προφήτης οὗτος ἐπροφήτευεν, ἐλάμβανον εὐθὺς τὴν βεβαίωσιν τοῦ θείου Ἀγγέλου, ὅστις ἔλεγε ταῦτα εἰς αὐτόν, καὶ τὸν ὁποῖον δὲν ἔβλεπον οἱ ἀνάξιοι, ἀλλὰ μόνον οἱ ἄξιοι, τὴν φωνὴν ὅμως αὐτοῦ ὅλοι ἤκουον ἀνεξαιρέτως. Ἤκμασε δὲ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ Ἔσδρα [1] τετρακόσια ἔτη πρὸ Χριστοῦ. Ἦτο δέ, ὡς εἴπομεν, ἐν τῆ νεότητι αὐτοῦ ὡραῖος τὴν ὄψιν, ἔχων τὸ πρόσωπον ὄχι στρογγυλόν, ἀλλὰ μακρόν, καὶ τὰς τρίχας συνεστραμμένας καὶ κυκλοειδεῖς καὶ οἱονεὶ κουρευμένας, τὴν δὲ κεφαλὴν πλατεῖαν καὶ μεγάλην.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΓΟΡΔΙΟΥ.

Καὶ τὶς παρέλθῃ Γόρδιον τὸν ὁπλίτην,
Πρὸς φρικτὸν ὅπλον στερρὸν ἄνδρα τὸ ξίφος;

Τοῦτον τὸν Μάρτυρα Γόρδιον ἐτίμησε μὲ ἐγκώμιον ὁ Μέγας Βασίλειος, οὗ ἡ ἀρχή· «Νόμος ἐστὶ φύσεως» (σῴζεται ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις).

ΓΟΡΔΙΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Λικινίου τοῦ βασιλέως, ἐν ἔτει τιδ’ (314) καταγόμενος ἀπὸ τὴν Καισάρειαν τῆς Καππαδοκίας, ἑκατόνταρχος τὴν ἀξίαν. Οὗτος λοιπὸν μὴ ἀνεχόμενος νὰ βλέπῃ τὴν αὐθάδειαν τῶν ἀσεβῶν Ἑλλήνων καὶ ν’ ἀκούῃ τὰς βλασφημίας, ὅσας ἐξηκόντιζον κατὰ τοῦ Χριστοῦ, ἀπεμακρύνθη τῆς πόλεως, καὶ ἀπελθὼν εἰς τὰ ὄρη εὑρίσκετο μὲ τὰ θηρία καὶ μὲ τὰ ἄλογα ζῷα. Ἐκεῖ λοιπὸν ἡσυχάζων ἐφλέγη ὁ ἀοίδιμος ἀπὸ τὸν τοῦ Χριστοῦ πόθον καὶ ἔρωτα καὶ ἐνδυναμωθεὶς ὑπὸ Θεοῦ καὶ λαβὼν θάρρος κατὰ τῆς πλάνης τῶν Ἑλλήνων, ὥρμησεν ἀπὸ τῆς ἐρήμου εἰς τὴν πόλιν ὡς δυνατὸς λέων. Εἰσελθὼν δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ τῷ θεάτρῳ ἐκήρυξε τὸν Χριστόν, καὶ διὰ τῆς θεωρίας του προσείλκυσεν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν παρεστώτων πρὸς τὸν ἑαυτόν του· ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως, προκαθήμενον ἐκεῖ, τὸν κατέπληξε διὰ τῆς παρρησίας του. Ὅθεν ἐκεῖνος εἰς τὸ ἔπακρον τῆς ὀργῆς παρασυρθεὶς ἐπρόσταξε καὶ ἀπέκοψαν τὴν τιμίαν του κεφαλήν, καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.

 

✥ Τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΠΕΤΡΟΥ τοῦ σημειοφόρου, τοῦ ἐν τῷ Ἁγίῳ Ζαχαρίᾳ τῆς Ἀτρώας κειμένου.

Ἐπειδὴ ἐν ὑποσημειώσει τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου περιεχομένῃ εἰς τὰς προγενεστέρας ἐκδόσεις τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ἄλλως ἀναφέρεται, διορθοῦμεν ἐνταῦθα ὃτι ὁ Πέτρος οὗτος ἤσκησε παρὰ τὴν Προποντίδα, μᾶλλον πρὸς τὰ ἀνατολικὰ αὐτῆς μέρη, ὅπου ἡ Ἀτρώα. Ἄλλος δὲ εἶναι ἀπὸ τὸν συνώνυμόν του Ἅγιον Πέτρον τὸν Σημειοφόρον τὸν Ἐπίσκοπον Ἄργους, ὅστις ἑορτάζεται τὴν γ’ (3ην) Μαΐου, οὕτινος τὸν Βίον βλέπε ἐν τῷ ἡμετέρῳ «Μεγάλῳ Συναξαριστῇ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμῳ Ε’, κακῶς δὲ καὶ ἐν τῇ ἐκεῖ ὑποσημειώσει συγχέεται μετὰ τούτου τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ ἐν τῇ Ἀτρώᾳ, τῆς συγχύσεως προελθούσης ἐκ τῆς συνωνυμίας ὀνόματος καὶ προσεπωνυμίας.

Ἄλλος Πέτρος πρόκριτος ὡράθη Πέτρος,
Σημεῖα ποιῶν ὡς ἐκεῖνος μυρία.

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΜΗΤΗΡ καὶ δύο ΤΕΚΝΑ πυρὶ τελειοῦνται.

Μητρὸς φλεγείσης καὶ τὰ τέκνα πρὸς φλόγα
Τετρυγότα τρέχουσιν, ὡς στρουθοῦ τέκνα.

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὐχὶ δὲ καλῶς γράφεται εἰς τοὺς Συναξαριστάς, τόν τε τετυπωμένον καὶ τὸν χειρόγραφον, ὅτι ὁ Προφήτης οὗτος ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ἀναρχίας, ἥτις ἔλαβε χώραν ἐν τῷ καιρῷ τῶν Κριτῶν· διότι τοῦτο εἶναι ψευδέστατον, ἐκτὸς μόνον ἐὰν θελήσῃ τις νὰ νοήσῃ ἀναρχίαν τὴν εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίαν, ὅτε οἱ Ἑβραῖοι ἀρχὴν καὶ βασιλείαν δὲν εἶχον. Ὅτι δὲ ἦτο κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ Ἔσδρα μαρτυρεῖ καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδᾶτος εἰς τὰ Ἰουδαϊκὰ (σελ. σπδ’ 284)· ὅθεν καὶ ὁ Ἱερώνυμος ὑπέλαβεν, ὅτι ὁ Μαλαχίας οὗτος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἔσδρας, ὡς ἕνα τοὺς δύο λογιζόμενος· καὶ ὅτι ὠνομάσθη Μαλαχίας, ἤτοι Ἄγγελος, διὰ τὸ προφητικὸν χάρισμα, καὶ διὰ τὸ λαμπρὸν καὶ ἀκέραιον τοῦ βίου. Διαιρεῖται δὲ ἡ Προφητεία αὐτοῦ εἰς τέσσαρα κεφάλαια, κατηγορεῖ δὲ πολὺ εἰς αὐτὰ τοὺς ἀθεμίτους γάμους, ὡς καὶ τοὺς Ἱερεῖς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀμελοῦσιν εἰς τὰς τοῦ Θεοῦ διακονίας καὶ λειτουργίας προφητεύει δὲ καὶ τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν τοῦ Θεσβίτου Ἠλιού. Σημείωσαι δέ, ὅτι οἱ τρεῖς Προφῆται, ὁ Ἀγγαῖος, ὁ Ζαχαρίας καὶ ὁ Μαλαχίας οὗτος λέγονται Προφῆται τοῦ δευτέρου Ναοῦ, ἐπειδὴ ἤκμασαν, ὅταν ἔκτισεν ὁ Ζοροβάβελ τὸν δεύτερον Ναὸν μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς Βαβυλῶνος· ἐπροφήτευσε δὲ ὁ Μαχαλίας ὀλίγα ἔτη μετὰ τὸν Ἀγγαῖον καὶ τὸν Ζαχαρίαν, τοὺς διὰ τῆς προτροπῆς αὐτῶν πείσαντας τοὺς Ἰουδαίους νὰ ἀνακαινίσωσι τὸν Ναόν.