Ὁ Ὅσιος οὗτος ὀνομάζεται ὑπό τινων Ἰωάννης Κασσιανός, λέγεται δὲ ὑπ’ ἄλλων ὅτι οἱ γονεῖς του ἦσαν Σκύθαι ἐγκατεστημένοι εἰς Ρώμην. Δέον νὰ σημειωθῇ ὅτι ὅταν τὸ ἔτος δὲν εἶναι Δίσεκτον, δηλαδή, ὅταν ὁ Φεβρουάριος ἔχῃ εἰκοσιοκτὼ μόνον ἡμέρας, τότε τὸ Συναξάριον τοῦ Ὁσίου τούτου Κασσιανοῦ ἀναγινώσκεται τὴν εἰκοστὴν ὀγδόην τοῦ μηνός, ἐν τῇ Ἀκολουθίᾳ τῇ ἐν τοῖς Ἀποδείπνοις. Ἐτυπώθη δὲ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὁσίου τούτου Κασσιανοῦ τὸ πρῶτον ἐν Ἑνετίᾳ τῷ 1787.

Ὁ Ὅσιος Κασσιανός, ὡς βλέπομεν καὶ ἐν τῷ ἐνταῦθα παρατιθεμένῳ Συναξαρίῳ αὐτοῦ, ἀφῆκε σπουδαιότατα συγγράμματα μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι τὸ «Περὶ τῶν ὀκτὼ τῆς κακίας λογισμῶν» ἀφιερωμένον εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Κάστορα, τὸ «Περὶ τῆς τάξεως τῶν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ Ἀσίᾳ Κοινοβίων» ἢ ἄλλως λατινιστὶ «De institutis coenobiorum et de octo Principalium vitiorum remediis», «De incarnatione Domini contra Nestorium», ἤτοι «Περὶ τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου, κατὰ Νεστορίου», «Προσφώνησις πρὸς τὸν λαὸν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὲρ τοῦ Χρυσοστόμου» καὶ ἄλλα. Τὰ ἔργα ταῦτα ἐξεδόθησαν ἐν Λειψίᾳ τῷ 1772. Ἐπίσης ἐξεδόθησαν ἐν τῇ «Patrologia Latina», τοῦ Ἀββᾶ Migne τόμ. 49-50. Πλεῖστα κεφάλαια τῶν ἔργων τοῦ Ὁσίου Κασσιανοῦ συμπεριελήφθησαν καὶ ἐν τῷ «Εὐεργετινῷ» ἐξ ὧν καταφαίνεται ἡ μεγάλη πνευματικὴ καὶ διδακτικὴ δεινότης αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὁποίων ἐπὶ αἰῶνας ὁλοκλήρους ἐγαλουχήθησαν καὶ γαλουχοῦνται αἱ τάξεις τῶν Μοναχῶν (βλέπε ταῦτα ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ἐκδόσει τοῦ «Εὐεργετινοῦ»). Τὸ «Περὶ τῶν ὀκτὼ τῆς κακίας λογισμῶν» ἔργον τοῦ Ὁσίου μετενεγκόντες εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν κατεχωρήσαμεν εἰς τὰς δύο πρώτας ἐκδόσεις τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου, θέλομεν δὲ ἐπανεκδόσει τοῦτο εἰς προσεχῆ ἔκδοσιν.