Ἰανουαρίου ΚΘ’ (29η)

Τῇ ΚΘ’ (29ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΙΓΝΑΤΙΟΥ τοῦ θεοφόρου.

Χάρις λέουσιν, Ἰγνάτιε, παμβόροις,
Σοῦ σώματος λιποῦσι καὶ πιστοῖς μέρος.
Τῇ δ’ ἐνάτῃ ἐπάνουδος Ἰγνατίῳ εἰκάδι τύχθη.

Τὸν κατὰ πλάτος Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἄρτι Τραϊανοῦ τὰ τῆς Ρωμαίων βασιλείας σκῆπτρα» (σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ καὶ ἐν ἄλλαις), μετέφρασε δὲ εἰς τὴν ἁπλῆν Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ κατεχώρισεν εἰς τὸ ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθὲν «Ἐκλόγιον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς κατεχωρίσθη ἐν τῷ ἡμετέρῳ «Μεγάλῳ Συναξαριστῇ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἐν Τόμῳ ΙΒ’ Μηνὸς Δεκεμβρίου κ’  (20ῇ), ὅτε ἑορτάζεται ἡ κυρίως μνήμη αὐτοῦ, ἔνθα καὶ βλέπε τὰ περὶ αὐτοῦ. Ἐκεῖ βλέπε καὶ ὅσα ἀναφέρονται περὶ τῆς καρδίας τοῦ Ἁγίου, ὅτι δὲν ἔφαγον αὐτὴν οἱ λέοντὲς. Εἰς δὲ τὴν Ἀνακομιδὴν τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων λόγον ἔχει ὁ θεῖος Χρυσόστομος, οὗ ἡ ἀρχή· «Οἱ πολυτελεῖς καὶ φιλότιμοι» (περιέγεται ἐν τῷ ε’ τόμῳ τῆς ἐν Ἐτόνῃ ἐκδόσεως καὶ ἐν τῇ ἐκδόσει τοῦ Migne, τόμος 50ὸς στ. 587).

ΙΓΝΑΤΙΟΣ ὁ Θεοφόρος ἔγινε διάδοχος τῶν Ἀποστόλων, δεύτερος Ἐπίσκοπος χρηματίσας Ἀντιοχείας, μετὰ τὸν Εὔοδον· ἐμαθήτευσε δὲ ὁμοῦ μὲ τὸν Σμύρνης Πολύκαρπον πλησίον εἰς τὸν Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην τὸν Θεολόγον. Οὗτος λοιπὸν ἐν ἔτει ρι’ (110) ἐφέρθη ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ καὶ ἀφοῦ ὑπέμεινεν ὅλας τὰς δοκιμασίας τῶν βασάνων καὶ ἔμεινεν ἀβλαβὴς ἀπὸ τούτων, τῇ χάριτι τοῦ Χριστοῦ, ἐστάλη παρὰ τοῦ βασιλέως εἰς τὴν Ρώμην, διὰ νὰ πολεμήσῃ μὲ τὰ θηρία. Γενομένου δὲ τούτου, διεσπαράχθη ὁ Ὅσιος ὑπὸ τῶν λεόντων, καθὼς ἐπεθύμει καὶ ηὔχετο· τὰ δὲ τίμια αὐτοῦ λείψανα συνάξαντες τινὲς Χριστιανοί, ἔφεραν αὐτὰ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν καὶ τὰ προσέφεραν ὡς δῶρον πολυτιμότατον καὶ ποθούμενον εἰς τοὺς ἐκεῖ ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι μετὰ πάσης εὐλαβείας ἀπεθησαύρισαν αὐτὰ ὑποκάτω εἰς τὴν γῆν. Ὅθεν, τούτου χάριν, ἑορτὴν χαρμόσυνον ἑορτάζει σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τὴν σεπτὴν ταύτην ἀνακομιδὴν τῶν λειψάνων του.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἑπτὰ Μαρτύρων, τῶν ἐν Σαμοσάτοις τελειωθέντων, ΦΙΛΟΘΕΟΥ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΥ, ΑΒΙΒΟΥ, ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, ΡΩΜΑΝΟΥ, ΙΑΚΩΒΟΥ καὶ ΠΑΡΗΓΟΡΙΟΥ.

Ὑπὲρ προσηλωθέντος ἐν Σταυρῷ Λόγου,
Ἑπτὰ προσηλώθησαν ἀθλητῶν κάραι.

ΦΙΛΟΘΕΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιοι Μάρτυρες, στρατιῶται γενόμενοι τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Χριστοῦ, ἐστηλίτευσαν καὶ ἤλεγξαν την πλάνην τῶν εἰδωλολατρῶν. Ὅθεν συλλαβόντες αὐτοὺς οἱ εἰδωλολάτραι, συνέτριψαν μὲ χονδρὰς ράβδους τοὺς βραχίονας καὶ τοὺς μηρούς των. Ἔπειτα ἐξέσχισαν αὐτοὺς ἀνηλεῶς καὶ δέσαντες εἰς τὸν λαιμόν των βαρείας ἁλύσεις, ἔρριψαν αὐτοὺς εἰς τὴν φυλακήν. Μετὰ ταῦτα ἐκβάλλουσιν αὐτοὺς ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ ξεσχίζουσιν ἐκ δευτέρου· εἶτα κρεμάσαντες αὐτοὺς καὶ καρφώσαντες τὰς κεφαλάς των μὲ ἥλους, παρέδωσαν τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ ἀοίδιμοι τοὺς ἀμαράντους στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ἐπίσκοπος, ΛΟΥΚΑΣ Διάκονος καὶ ΜΩΚΙΟΣ ὁ Ἀναγνώστης, θηριομαχήσαντες τελειοῦνται.

Σιλουανὸς Λουκᾶς τε σὺν τῷ Μωκίῳ
Ἤμβλυναν ὁρμὰς καὶ λεόντων ἀγρίων.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΣΑΡΒΗΛΟΥ καὶ  ΒΕΒΑΙΑΣ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ, τῶν ἐν Ἐδέσσῃ μαρτυρησάντων.

Λιπὼν Σάρβηλος τὰς μυσαρὰς θυσίας,
Χριστῷ προσήχθη, σὺν ἀδελφῇ, θυσία.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν ΒΑΡΣΙΜΑΙΟΣ, Ἐπίσκοπος Ἐδέσσης, ὁ Ὁμολογητής, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Δοὺς τὴν βαρεῖαν σάρκα γῇ Βαρσιμαῖος,
Σύνεστι βαστάσασιν ἡμέρας βάρος.

ΒΑΡΣΙΜΑΙΟΣ ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος Ἐδέσσης, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, ἔγινεν αἴτιος τῆς ψυχικῆς σωτηρίας τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σαρβήλου, ἐπιστρέψας καὶ βαπτίσας αὐτὸν ὡς καὶ τὴν ἀδελφήν του Βεβαίαν· ὅθεν, ἕνεκεν τούτου, διεβλήθη εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Ἐδέσσης Λυσίαν καὶ ὁμολογήσας τὸν Χριστόν, ἐδάρη καὶ ἐβλήθη εἰς φυλακήν. Ἔπειτα ἦλθον διατάγματα βασιλικά, διορίζοντα νὰ παύσῃ ὁ κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμός· διὰ τοῦτο καὶ ὁ Ἅγιος οὗτος Βαρσιμαῖος ἀπελύθη ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν Μητρόπολίν του, διῆλθεν εὐαρέστως τὴν ζωήν του καὶ οὕτω πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.

    

Τῇ αὐτῆ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ΑΦΡΑΑΤΗΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ὁ σάρκα καὶ ζῶν νεκρὸς ὢν Ἀφραάτης,
Αἰωνίως ζῇ καὶ νεκρὸς φανεὶς ἄπνους.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΑΚΕΨΙΜΑ.

Ἀκεψιμᾶς τὴν σάρκα χαίρων ἐξέδυ,
Ἥ, νεκρικῶς σταλεῖσα, τὴν γῆν εἰσέδυ.

    

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τοῦ Χιοπολίτου, τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αωβ’ (1802).

Θεσσαλονίκη οὐκ ἔτι σοι μόνη κλέος ἔσται
Δημήτριος Μάρτυς· καὶ γὰρ ἔχει καὶ Χίος ἄλλον,
ὃν εἵνεκα Χριστοῖο κτάνον ἄνδρες ἀπηνεῖς.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ληφθὲν ἐκ τοῦ «Νέου Λειμωναρίου» συνεγράφη ὑπὸ τοῦ Ἱεροδιδασκάλου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ