Τὸ ἀρχαῖον Ἑλληνικὸν τούτων Μαρτύριον σῴζεται ἐν διαφόροις κωδίκοις (βλ. «Bibliotheca Hagiographica Graeca», Bruxelles, 3η ἔκδ. 1957, τόμ. 3, σελ. 304). Ὁ Μεταφραστὴς Συμεών, βάσει τῶν ἐν λόγῳ κειμένων, συνέγραψε τὸ Μαρτύριον αὐτῶν, ἐν συνεχείᾳ δὲ τὸ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλήμονος, Ἀπολλωνίου καὶ Ἀρριανοῦ καὶ τῶν μετὰ τούτου συναθλησάντων τεσσάρων Προτεκτόρων αὐτοῦ τῶν κατὰ τὴν σήμερον καὶ αὐτῶν ἑορταζομένων, ἔστι δὲ ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ· «Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κοινωνίᾳ σαρκὸς» (σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Τύποις ἐξεδόθη ὑπὸ τοῦ Ἀββᾶ Migne ἐν τῇ Patrologia Graeca, τόμ. 116, στ. 508-560. Τοῦτο μετενεγκὼν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν Ἀγάπιος ὁ Κρὴς ἐξέδωκε τύποις μετ’ ἄλλων ἐν τῷ «Νέῳ Παραδείσῳ». Ἐκ τούτου παραλαβόντες ἡμεῖς καὶ δεόντως διασκευάσαντες τοῦτο γλωσσικῶς, τὸ μὲν Μαρτύριον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Θύρσου, Λευκίου καὶ Καλλινίκου καταχωρίζομεν ἐνταῦθα, ἀμέσως δὲ μετὰ τοῦτο καταχωρίζομεν κεχωρισμένως τὸ Μαρτύριον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλήμονος, Ἀπολλωνίου καὶ Ἀρριανοῦ καὶ τῶν σὺν τῷ Ἁγίῳ Ἀρριανῷ ἀθλησάντων τεσσάρων Προτεκτόρων αὐτοῦ. Ἡ Σύναξις τῶν Ἁγίων τούτων Μαρτύρων τελεῖται εἰς τὰ Ἑλενιανά. Ὁ Ναὸς οὗτος ἦτο εἷς ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων Ναῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, λέγει δὲ ὁ Σωζόμενος (Ἐκκλ. Ἱστ. θʹ 2), ὅτι οὖτος ἀνηγέρθη κατὰ τὸν Δʹ αἰῶνα, ὑπό τινος ἀξιωματούχου Φλαβίου Καισαρίου, καὶ ἐν αὐτῷ ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Θύρσου ἐτελεῖτο τρὶς τοῦ ἔτους, ἤτοι τῇ κʹ (20ῇ) Ἰανουαρίου μετὰ Ἁγνῆς, τῇ ιζʹ (17ῃ) Αὐγούστου μετὰ Λευκίου, Κορωνάτου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς καὶ κατὰ τὴν σήμερον. Ἐκ τούτου ὁ Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης ἐν «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» φρονεῖ ὅτι πρόκειται περὶ τῶν αὐτῶν Μαρτύρων τρὶς σημειωθέντων ἐν τοῖς Συναξαρίοις. Ὁ Ὅσιος Νικόδημος οὐδὲν τοιοῦτον λέγει.

Τὰ περὶ τῆς συγγραφῆς τοῦ Μαρτυρίου αὐτῶν βλέπε ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῆς σελίδος 383 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.