✥ Τῇ Ζ’ (7ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος ΔΟΜΕΤΙΟΥ τοῦ Πέρσου καὶ τῶν δύο μαθητῶν αὐτοῦ.
Ὑπὲρ τὰ πάντα σὰ συναθλεῖν ἐκ λίθων,
Μύστας, πάτερ, σοὺς ἐξεπαίδευσας τάχα.
Σὺν δυσὶν ἑβδομάτῃ Δομέτιος ἐλεύσθη μύσταις.
Τὸ Ἑλληνικὸν Μαρτύριον τοῦ Ὁσιομάρτυρος τούτου σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἤνεγκε μὲν Περσῶν χώρα καὶ τὸ καλόν».
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος ΩΡ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἐκ γῆς ἀπελθὼν Ὤρ ἐμός, λέγει χάρις,
Ὑπὲρ τὸν Ὢρ πέφυκε τὸν σόν, ὦ Νόμε.
Παρελήφθη ἐκ τοῦ Λαυσαϊκοῦ.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Οἱ Ὅσιοι ΜΥΡΙΟΙ (ἤτοι δέκα χιλιάδες) ΑΣΚΗΤΑΙ οἱ Θηβαῖοι ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Γῆς ἐξελαύνεις, εἰ τὸ Δαβὶδ χρὴ λέγειν,
Τὸ μυριοπλάσιον ἅρμα σου, Λόγε.
✥ Ἡ Ὁσία ΠΟΤΑΜΙΑ ἡ θαυματουργὸς ξίφει τελειοῦται.
Ὑπὲρ Θεοῦ κτανθεῖσα θαυμαστὴ ξίφει,
Χέει ποταμοὺς θαυμάτων Ποταμία.
✥ Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ξίφει τελειοῦται.
Ἡδὺ πνέων, Νάρκισσε, ναρκίσσου πλέον,
Εὐωδιάζεις τῆς Ἐδὲμ τὸ χωρίον.
Ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ τοῦ Δοσιθέου (σελ. 26) ταῦτα γράφονται περὶ τοῦ Ναρκίσσου τούτου, ὅτι οὗτος, κατὰ τὸν Νικηφόρον τὸν Κάλλιστον, τῷ μεγάλῳ Σαββάτῳ, ἐπειδὴ ἔλειψε τὸ ἔλαιον ἀπὸ τὰς κανδήλας, διέταξε νὰ φέρωσιν εἰς αὐτὸν ὕδωρ, καὶ προσευχηθεὶς καὶ εὐλογήσας αὐτὸ τὸ μετέβαλεν εἰς ἔλαιον. Συκοφαντηθεὶς δὲ ὑπὸ τριῶν ἱεροκατηγόρων, οἵτινες δὲν ὑπέφερον τοὺς ἐλέγχους αὐτοῦ καὶ τὰς νουθεσίας, καὶ τοῦ μὲν πρώτου ποιοῦντος ὅρκον ψευδῆ, ὅτι ἐὰν δὲν λέγω ἀλήθειαν εἴθε πῦρ οὐρανόθεν πεσὸν νὰ μὲ κατακαύσῃ, τοῦ δὲ ἑτέρου, ὅτι ἐὰν ψεύδωμαι νὰ καταφαγωθῇ ὑπὸ σκωλήκων ὅλον τὸ σῶμά μου, καὶ τοῦ τρίτου, ὅτι ἐὰν μὴ ᾖ οὕτως ἡ ἀλήθεια, ὡς βεβαιῶ, νὰ τυφλωθῶ, ὑπὸ τούτων, λέγω, ὁ Ἅγιος συκοφαντηθείς, ἀνεχώρησεν εἰς ἡσυχαστικὸν τόπον καὶ ἐκεῖ διέτριβε πολλὰ ἔτη.
Ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἔκαμε τὴν δικαίαν ἀνταπόδοσιν εἰς τοὺς συκοφάντας, καὶ τὸν μὲν πρῶτον κατέκαυσε μεθ’ ὅλων τῶν οἰκείων αὐτοῦ καὶ τῶν συγγενῶν του, καθὼς ἐζήτησε, τὸν δὲ δεύτερον ἔκαμε νὰ γίνῃ ὅλος σκωληκόβρωτος· ὁ δὲ τρίτος, φοβηθεὶς τὴν τοῦ Θεοῦ ἐκδίκησιν, καὶ παρρησίᾳ ἐξομολογηθεὶς τὴν ἁμαρτίαν καὶ συκοφαντίαν αὐτοῦ τε καὶ τῶν δύο συντρόφων του κατὰ τοῦ Ἁγιωτάτου Ναρκίσσου, ἐκ τῶν πολλῶν δακρύων, τὰ ὁποῖα ἔχυνε κλαίων διὰ τὴν ἁμαρτίαν του, ἐστερήθη τοῦ φωτός του καὶ ἐτυφλώθη, καθὼς τὸ ἐζήτησε καὶ αὐτός. Ἔζησε δὲ ὁ Ἅγιος οὗτος ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν δεκαὲξ ἔτη, καὶ ἐπατριάρχευσεν ἔτη εἴκοσιν. Ἐχρημάτισε δὲ μετὰ τὸν ἀδελφόθεον Ἰάκωβον Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων τριακοστός, ἤ, κατ’ ἄλλους, τριακοστὸς πρῶτος. Ἐπατριάρχευσε δὲ οὗτος καὶ δεύτερον, συμβοηθόν του ἔχων καὶ τὸν Ἱεροσολύμων Ἀλέξανδρον, ὅστις ἑορτάζεται κατὰ τὴν δωδεκάτην τοῦ Δεκεμβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΒʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), μετ’ ὀλίγον δὲ καιρὸν ἔλαβε τέλος μαρτυρικὸν ὁ θεῖος Νάρκισσος, καὶ τότε ἔμεινε μόνος ὁ Ἀλέξανδρος (βλέπε σελ. 227 τοῦ αʹ τόμου τοῦ Μελετίου).
✥ Ὁ Ὁσιομάρτυς ΑΣΤΕΡΙΟΣ ὁ θαυματουργὸς ξίφει τελειοῦται.
Τράχηλον Ἀστέριος ἐκκοπείς ξίφει,
Χοροῖς ἀθλητῶν οἷος ἀστὴρ ἐμπρέπει.
Ἐν δὲ τοῖς Μηναίοις γράφεται, «ὁ συγκλητικὸς» ἀντὶ τοῦ «ὁ θαυματουργός». Εἰς τὸν Ἅγιον Ἀστέριον Ἀκολουθίαν συνετάξατο ὁ Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
✥ Ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὑπερέχιος κἂν τάφῳ κατεκρύβη
Πέφυκεν ἴσος τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων.
Ὁ Ὅσιος οὗτος Ὑπερέχιος ἀφῆκεν ἡμῖν τὸ ἀξιόλογον τοῦτο ἀπόφθεγμα εἰπών· «Ὁ μὴ κρατῶν γλώσσης αὐτοῦ ἐν καιρῷ ὀργῆς, οὐδὲ παθῶν κρατήσει ὁ τοιοῦτος». («Εὐεργετινός», ἡμετέρα ἔκδοσις, Βιβλίον Βʹ, Ὑπόθ. ΛΕʹ, §17)· καὶ πάλιν εἶπεν· «Ἡ νηστεία χαλινός ἐστι τῷ Μοναχῷ κατὰ τῆς ἁμαρτίας· ὁ ρίπτων αὐτήν, ἵππος θηλυμανὴς εὑρίσκεται»· (ἐνθ. ἀνωτ. Ὑποθ. ΙΕʹ, §14). Ὁ αὐτὸς δὲ Ὑπερέχιος ἐν τῷ Παραδείσῳ τῶν Πατέρων εἶπε καὶ ταῦτα· «Ἡμέραν τὴ νύκτα ἀπεργάζεται Μοναχὸς ἄγρυπνος, εὐχῇ προσεδρεύων νύσσων δὲ καρδίαν αὐτοῦ, προχεῖ δάκρυον, καὶ οὐρανόθεν προσκαλεῖται ἔλεον». Εἶπεν πάλιν· «Ὥσπερ ὁ λέων φοβερός ἐστι τοῖς ὀνάγροις, οὕτως ὁ δόκιμος Μοναχὸς λογισμοῖς ἐπιθυμίας». Εἶπε πάλιν· «Κειμήλιόν ἐστι τοῦ Μοναχοῦ ἡ ὑπακοή· ὁ κεκτημένος αὐτήν, εἰσακουσθήσεται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ παρρησίας τῷ σταυρωθέντι παραστήσεται· ὁ γὰρ σταυρωθεὶς Κύριος, ὑπήκοος γέγονε μέχρι θανάτου». Εἶπε πάλιν· «θησαυρός ἐστι Μοναχοῦ ἡ ἑκούσιος ἀκτημοσύνη· θησαύρισον ἀδελφὲ ἐν οὐρανῷ· ἀπέραντοι γὰρ τῆς ἀναπαύσεως οἱ αἰῶνες».
✥ Ὁ Ἅγιος ΣΩΖΩΝ ὁ ἐκ Νικομηδείας, εἰς πῦρ βληθεὶς καὶ ἀβλαβὴς ἐξελθών, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὑπῆρχεν ἄλλη σαλαμάνδρα πρὸς φλόγα,
Σώζων ὁ μάρτυς, οὗ τέλος φλογὸς δίχα.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ ἰαματικοῦ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ τοῦ νέου, τοῦ ζήσαντος κατὰ τὸ ἔτος ωξβ’ (862) καὶ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.
Νέος Θεοδόσιος, πλὴν μόνου χρόνου,
Ὑπῆρχεν ἴσος κατὰ πάντα τῷ πάλαι.
Ὁ Ἑλληνινὸς αὐτοῦ Βίος συνεγράφη ὑπὸ τοῦ Ἱερέως Νικολάου τοῦ καλουμένου Μαλαξοῦ, Πρωθιερέως τῆς πόλεως Ναυπλίου, ἀκμάσαντος περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ ΙϚʹ αἰῶνος. Οὗτος ἦτο Πελοποννήσιος τὴν πατρίδα, συνέγραψε δὲ ἀρκετὰς Ἀκολουθίας καὶ Βίους Ἁγίων. Τὸν Βίον τοῦτον παραλαβὼν ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, μεταφράσας αὐτὸν κατεχώρησεν εἰς τὸν «Νέον Ἐκλόγιον», ἐξ οὗ μεταφέρεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος φραστικῶς.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Ὁ Ὅσιος ΔΟΜΕΤΙΟΣ ὁ σημειοφόρος, ὁ ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς τοῦ Φιλοθέου Μονῆς ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Σημεῖα ποιεῖν ἠξιώθης, παμμάκαρ
Δομέτιε σύ, ὡς χάριτος ἑστία.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν τῷ τοῦ Καλλιστράτου ὄρει διαλάμψαντος.
Κόσμον νικήσας, καὶ τὰ τούτου ἡδέα,
Νίκην ἀρίστην ἦρας ὄντως, Νικάνορ.
Ὁ χειρόγραφος θαυμάσιος Βίος τούτου εὑρίσκεται ἐν τῇ σεβασμίᾳ αὐτοῦ Μονῇ τῇ ἐπονομαζομένῃ Ζάβορδα, κατὰ τὴν ἐπαρχίαν τῶν Γρεβενῶν, ἐξ οὗ παραληφθεὶς καταχωρίζεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος λεκτικῶς. Ἐν τῇ αὐτῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἁγίου εἶναι ἀποτεθησαυρισμένη ἡ σεβασμία κάρα αὐτοῦ. Ὑπάρχει δὲ ἐκεῖ καὶ ἡ Ἀκολουθία αὐτοῦ. Ταύτην διορθώσας ἀνασυνέταξεν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τοῦ Ὁσίου ΠΟΙΜΕΝΟΣ ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ πολυπαθοῦς Ρώσου.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
