ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ὁ τρισόλβιος πατὴρ ἡμῶν εἶχε πατρίδα τὰς περιφήμους Ἀθήνας, κατὰ τὸ ωξβ’ (862) ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ γεννηθεὶς ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς καὶ θεοσεβεῖς. Ἀνετράφη δὲ ὑπ’ αὐτῶν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, καὶ ἐδόθη εἰς σχολεῖον, διὰ νὰ μάθῃ τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ ὁποῖα εἰς ὀλίγον καιρὸν ἔμαθε, διότι ἔτυχε δεξιᾶς φύσεως. Εἶχε δὲ ὁ εὐλογημένος πολλὴν εὐλάβειαν εἰς τὰ θεῖα καὶ ἔτρεχεν εἰς τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας τῆς Ἐκκλησίας, ἀκούων δὲ τοὺς ἀγῶνας τῶν Ἁγίων ἐθαύμαζε τὴν προθυμίαν καὶ καρτεροψυχίαν τὴν ὁποίαν εἶχον. Ὅθεν ὅπου εὕρισκε τοὺς Βίους τῶν Ὁσίων τοὺς ἀνεγίγνωσκε μὲ μεγάλην προσοχήν, ἐπόθει δὲ μεγάλως νὰ τοὺς μιμηθῇ εἰς τοὺς ἀγῶνάς των καὶ νὰ κατορθώσῃ καὶ αὐτὸς τὰς ἀρετάς, τὰς ὁποίας κατώρθωσαν ἐκεῖνοι, καθὼς καὶ ἔγινε· διότι, ἀφ’ οὗ παρῆλθεν ὀλίγος καιρός, οἱ γονεῖς του ἐπλήρωσαν τὸ κοινὸν χρέος, εὑρίσκων δὲ εὐκαιρίαν ὁ μακάριος Θεοδόσιος, διὰ νὰ πληρώσῃ τὸν πόθον του, χωρὶς ἀναβολὴν καιροῦ διεμοίρασεν εἰς τοὺς πτωχοὺς ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα καὶ ἀρνηθεὶς τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν πατρίδα του.
Ἐπῆγε λοιπὸν εἰς ἕνα ἐνάρετον πνευματικὸν γέροντα καὶ δοκιμασθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ ἔλαβε τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα τῶν Μοναχῶν, δοθεὶς ὅλως διόλου εἰς τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνας, τόσον δὲ ἐπρόκοψεν εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν πολιτείαν, ὥστε εἰς ὀλίγον καιρὸν ἤναψεν ὁ θεῖος πόθον εἰς τὴν καρδίαν του καὶ ἐπόθησεν νὰ ἡσυχάσῃ κατὰ μόνας, διὰ νὰ συνομιλῇ μόνος μὲ μόνον τὸν Θεόν, διὰ μέσου τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Ὅθεν καὶ περιερχόμενος ἀπὸ τόπου εἰς τόπον καὶ ζητῶν μέρος ἥσυχον, ἦλθεν εἰς Πελοπόννησον· εὑρὼν δὲ εἰς τὰ ὅρια τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ἄργους τόπον ἐρημικὸν καὶ ἁρμόδιον εἰς ἡσυχίαν, ἔμεινεν ἐκεῖ. Παρευθὺς ὁ καλὸς ἐκεῖνος ἐργάτης ἐπρόσθεσε κόπους ἐπάνω εἰς τοὺς κόπους καὶ ἀγῶνας ἐπάνω εἰς τοὺς ἀγῶνας, πολιτευόμενος ζωὴν ἄϋλον σχεδὸν καὶ ἀσώματον· διότι μετεχειρίζετο τὴν περιεκτικὴν ἐγκράτειαν, τὴν ἐκτεταμένην νηστείαν, τὰς ὁλονυκτίους ἀγρυπνίας, γονυκλισίας, χαμαικοιτίας, τὸ ἀνένδοτον εἰς τὰς προσευχάς, εἰς τὰς ὁποίας ἐστέκετο ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τὸ πένθος τὸ παντοτεινόν, τὴν ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀκτημοσύνην, τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν, τὴν πραότητα, τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, τὴν πίστιν τὴν ἀκλινῆ, τὴν κραταιὰν ἐλπίδα, τὴν κορωνίδα τῶν ἀρετῶν ἀγάπην, καὶ συντόμως εἰπεῖν ὅλας τὰς ἀρετάς· ἦτο δὲ ξένος τοῦ κόσμου τούτου καὶ τῶν ἐν τῷ κόσμῳ καὶ ὅλως οὐράνιος ἄνθρωπος καὶ ἐπίγειος Ἄγγελος.