ἀλλ’ εἰς τὸν ἴδιον καιρὸν ἔλαβε γράμματα πατριαρχικὰ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὅπου τὸν προσεκάλουν νὰ ὑπάγῃ τὸ ταχύτερον, διότι εἶχον νὰ κάμουν Σύνοδον διὰ μίαν ἐκκλησιαστικὴν ὑπόθεσιν ἀναγκαίαν, οὕτω δὲ ἠμποδίσθη τότε ἡ ἐξορία τοῦ Ὁσίου κατὰ θείαν οἰκονομίαν, ἐπειδὴ ὁ θεῖος Πέτρος ἐκίνησε παρευθὺς διὰ τὴν Κωνσταντινούπολιν· εἶχεν ὅμως ἀπόφασιν, εὐθὺς ὡς ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν ἐπαρχίαν του, νὰ ἐξορίσῃ τὸν Ὅσιον. Ὁ Θεὸς ὅμως, καθὼς τότε τὸν ἠμπόδισε διὰ μέσου τῶν πατριαρχικῶν γραμμάτων, τοιουτοτρόπως καὶ ὕστερον διὰ μέσου θείας ὀπτασίας ὄχι μόνον ἠμπόδισε τὸν θεῖον Πέτρον ἀπὸ τὴν ἐξορίαν τοῦ Ὁσίου, ἀλλὰ καὶ ᾠκονόμησε νὰ φανερωθῇ καλλίτερα ἡ ἀρετὴ τοῦ δούλου του Θεοδοσίου καὶ ἡ πρὸς αὐτὸν παρρησία του, καὶ νὰ δοξασθῇ περισσότερον.

Διότι πηγαίνων ὁ μακάριος Πέτρος εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, καὶ θεωρῶν ὁμοῦ μὲ τὸν Πατριάρχην καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐκείνην ὑπόθεσιν, ὅταν ἡτοιμάζετο νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν ἐπαρχίαν του, ἐφάνη εἰς τὸ ὅραμά του ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος καὶ τοῦ εἶπε· «Διατί, Δέσποτα, ἐκινήθης ἀδίκως ἐναντίον μου, καὶ θέλεις νὰ μὲ ἐξορίσῃς ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν σου, χωρὶς νὰ κάμω κανὲν κακόν, οὔτε εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην σου, οὔτε εἰς ἄλλον τινά; Ἤξευρε ὅμως, ὅτι, ἐὰν μὲ ἐξορίσῃς ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν σου, δὲν θέλεις κάμει κανένα κακὸν εἰς ἐμέ, ἀλλὰ ἡ ἀρχιερωσύνη σου θέλεις περιπέσει εἰς ἔγκλημα ἁμαρτίας, εἰς δὲ τοὺς αἰτίους τῆς τοιαύτης ἐπιβουλῆς θέλεις προξενήσει ἀπώλειαν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἐκείνους ὅπου σῴζονται, μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, βλάβην μεγάλην. Ὅθεν παῦσον ἀπὸ τὸ τοιοῦτον παράνομον ἐπιχείρημα· διότι οἱ δεινοὶ ἐκεῖνοι συκοφάνται, φθόνῳ κινούμενοι, εἶπον κατ’ ἐμοῦ τὴν ψευδῆ ἐκείνην κατηγορίαν· σὺ ὅμως μὴ κινηθῇς ἔτσι ἀδίκως ἐναντίον μου· διότι καὶ ἐγὼ δοῦλος εἶμαι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸν μόνον λατρεύω, εἰς αὐτὸν δὲ ἔχω παιδιόθεν ὅλην τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου. Καὶ εἰ μὲν παύσῃς εἰς τὸ ἑξῆς ἀπὸ ταύτην τὴν ἄτοπον ὁρμήν, καλῶς ἔχει· εἰ δὲ καὶ δὲν παύσῃς, ὁ Κύριός μου θέλει κάμει εἰς σὲ τὴν ἐκδίκησιν». Ὁ δὲ Ἀρχιερεύς, ἀκούσας ταῦτα, τὸν ἠρώτησε· «Τίς εἶσαι σὺ ὅπου διαφέρεσαι τοιουτοτρόπως μὲ ἐμέ;». Καὶ ἐκεῖνος τοῦ εἶπεν· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ Θεοδόσιος, ὅστις παροικῶ ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς ἐπαρχίας σου».