Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ ἰαματικοῦ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ τοῦ νέου, τοῦ ζήσαντος κατὰ τὸ ἔτος ωξβ’ (862) καὶ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.

Ὅσον δὲ ὁ Ἅγιος ἀπέφευγε τὸν κόσμον καὶ τὴν δόξαν, τόσον περισσότερον ὁ Θεὸς τὸν ἐδείκνυε θαυμαστὸν καὶ σεβάσμιον· διότι ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη προσέτρεχον εἰς αὐτὸν ὅσοι ἐβασανίζοντο ἀπὸ διαφόρους ἀσθενείας, λαμβάνοντες ταχέως τὴν ἰατρείαν. Καὶ ἄλλοι μὲν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἰατρεύοντο, ἀκούοντες ἀπὸ τὸν Ὅσιον καὶ πνευματικὴν νουθεσίαν, ἡ ὁποία ἰατρεύει τὰς ἀσθενείας τῆς ψυχῆς, ἤτοι τὰς ἁμαρτίας (ἀπὸ αὐτὰς συμβαίνουν τὰς περισσοτέρας φορὰς καὶ αἱ ἀσθένειαι τοῦ σώματος), ἐπεμελοῦντο διὰ νὰ θεραπεύσουν καὶ τὰς ασθενείας τῆς ψυχῆς των, λαμβάνοντες διπλῆν τὴν ἰατρείαν καὶ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, καὶ ηὐχαρίστουν μεγάλως τὸν Θεόν· ἐπιστρέφοντες δὲ εἰς τοὺς οἴκους των, ἐκήρυττον λαμπρῶς τὴν θείαν χάριν καὶ τὴν παρρησίαν ὅπου εἶχεν ὁ Ἅγιος εἰς τὸν Θεόν. Ἄλλοι δὲ πάλιν ἀπὸ ἐκείνους, παρακινούμενοι ἀπὸ τὰς νουθεσίας τοῦ Ἁγίου, ὁμοῦ μὲ τὴν σωματικὴν ἀσθένειαν, ἀπέβαλλον καὶ τὴν ἡδυπάθειαν τῆς σαρκός, καὶ ἀρνούμενοι τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ ἐγίνοντο Μοναχοί, μεταχειριζόμενοι δὲ τὴν πολιτείαν τοῦ Ὁσίου ὡς πρωτότυπον, περιεπάτουν προθύμως τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδόν, ὑπακούοντες εἰς τὰς ψυχωφελεῖς νουθεσίας του, καὶ μιμούμενοι τὰς ἐνθέους ἀρετάς του· τοιουτοτρόπως, διὰ μέσου τῆς ὁδηγίας τοῦ Ἁγίου, συνεστήθη ἐκεῖ, μὲ τὴν χάριν τοῦ Χριστοῦ, μάνδρα λογικῶν προβάτων.

Ἀλλ’ ὁ ἀρχέκακος καὶ φθονερὸς διάβολος, ὁ ἐχθρὸς τῆς σωτηρίας ἡμῶν, δὲν ὑπέφερε νὰ βλέπῃ ταῦτα. Μεταχειριζόμενος ὅθεν ὄργανα τῆς κακίας του ὑποκριτάς τινας, οἱ ὁποῖοι ἐφαίνοντο κατὰ τὸ σχῆμα, ὅτι εἶναι εὐλαβεῖς καὶ καλόγνωμοι, κατὰ τὴν πρᾶξιν ὅμως φθονεροὶ καὶ κακότροποι, τοὺς κατέπεισε καὶ μετέβησαν εἰς τὸν τότε Ἀρχιερέα τοῦ Ἄργους (ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ ἁγιώτατος Πέτρος ὁ σημειοφόρος, ὁ ἑορταζόμενος τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ τοῦ Μαΐου μηνὸς) [1] καὶ ἐσυκοφάντησαν τὸν Ὅσιον Θεοδόσιον, ὅτι εἶναι μάγος καὶ πλάνος καὶ μὲ τὰς μαγείας του ἀπατᾷ τοὺς ἀνθρώπους, οἵτινες τὸν ἔχουν εἰς εὐλάβειαν καὶ γίνεται εἰς πολλοὺς αἴτιος ἀπωλείας. Ἀκούσας ὁ Ἀρχιερεὺς ταῦτα καὶ ἄλλα παρόμοια κατὰ τοῦ Ὁσίου, καὶ συναρπασθεὶς ἀπὸ τὰ ἀπατηλὰ τῶν φθονερῶν ἐκείνων λόγια, ἀπεφάσισε νὰ τὸν διώξῃ ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν του·


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».